In de maasheggen vallen regelmatig gaten. (Foto: Jos Gröniger)
In de maasheggen vallen regelmatig gaten. (Foto: Jos Gröniger)
INGEZONDEN

Mookse Maasheggen of niet?

Ingezonden 375 keer gelezen

Met verwondering en bevreemding lazen wij de ingezonden reactie van dhr. Giesberts over de Maasheggen in Gennep, Bergen en Mook (Maas- en Niersbode week 1, uitgegeven op 5 januari 2021). Hieruit zou blijken dat de ene Maasheg de andere niet is. De Maasheggen in Mook en Middelaar worden door de gemeente en Vereniging Nederlands Cultuurlandschap verkeerd beheerd. Ze zouden juist moeten uitgroeien tot vier à vijf meter hoog, goed voor de biodiversiteit. De Limburgse Maasheggen zullen zo nooit UNESCO-waardig worden, aldus het betoog.

En het is waar, aan Brabantse kant, in drie natuurreservaten van Staatsbosbeheer (nabij Sint Agatha/Oeffelt, Beugen en Boxmeer/Vierlingsbeek) mogen heggen vrijelijk uitgroeien. Dat kan daar omdat Staatsbosbeheer geen boterham hoeft te verdienen in de Maasheggen. Hoe anders is dat voor de boeren in de Maasheggen. Op de boerenlanderijen kiezen agrariërs vaak voor knip- of scheerheggen. Deze hebben minder ruimte nodig en werpen geen grote schaduw over land en gewas. Tevens worden aan beide zijden van de Maas heggen langs wegen geschoren en kort gehouden om de wegen begaanbaar en bereikbaar te houden, ook voor groot agrarisch materieel. Dit is een wettelijke plicht.

Het is niet zo dat UNESCO-biosfeer op wat voor wijze dan ook iets te maken heeft met hoe langs de Maas heggen worden beheerd. Het gaat juist om de relatie mens en biosfeer in een gebied, waarbij economie, ecologie en cultuurhistorie samengaan met recreatie en alle belangen elkaar zoveel mogelijk steunen en versterken.

Geheel in lijn met deze gedachten kunnen boeren en wegbeheerders (lees: gemeentes) knip- of scheerheggen op plekken verkiezen boven hoog uitgegroeide hagen. Boeren aan de Brabantse en Limburgse kant zijn niet verschillend, ze moeten roeien met de riemen die ze hebben. Als wij willen dat zij landschapsonderhoud in hun bedrijfsvoering meenemen, moeten ze daaraan een boterham kunnen verdienen anders gaat het niet gebeuren.

Reservaten liggen niet in de Mook en Middelaarse Maasheggen. Er zijn dus alleen heggen langs wegen en tussen akkers en weilanden van boeren. Onze medewerkers zetten zich in voor herstel van Maasheggen, omdat dat onze doelstelling dichterbij brengt. Daarom hebben wij ook voor andere Limburgse Maasheggengemeentes een herstelplan opgesteld. En de afgelopen jaren heeft VNC gelobbyd voor meer geld voor de Maasheggen, waardoor er mogelijk snel ruimte komt voor extra struweelheggen. Maar voorlopig geldt dat een heg altijd nog beter is dan geen heg.

Daarnaast moet bij het realiseren van de UNESCO-opgave rekening gehouden worden met de waterveiligheid. Wanneer delfstoffenwinning in het Maasdal kan bijdragen aan centimeters peildaling en daardoor vergunningen vrij komen voor extra Maasheggen kan dat de impasse aan Limburgse kant juist doorbreken.

Daarbij is het beter de rijen te sluiten.

Gertjan Sengers, projectleider Noordelijke Maasvallei Vereniging Nederlands Cultuurlandschap

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant