'Als je kind sterft, is dat het slechtste scenario dat uitkomt'

OSS | Het is het verschrikkelijkste wat je je kunt voorstellen als ouder zijnde. Anja Paalvast en haar man Cor uit Oss verloren in 2015 hun zoon Mike. Hij was ernstig ziek en werd maar 28 jaar. Ze kregen de daaropvolgende jaren veel steun van lotgenoten. Om nu anderen te helpen, wil Anja in november van dit jaar in Noord-Brabant een lotgenotengroep starten namens de zelfhulporganisatie Ouders Overleden Kind.

door Leon Voskamp

Anja en haar man Cor hebben twee kinderen. De oudste -Mike- vertrok in 2009 naar Oslo voor zijn studie en een stage. Een jaar later keerde hij terug naar Nederland om af te studeren. Noorwegen bleef trekken en hij besloot in 2011 te emigreren. Hij voelde zich er thuis en was ook op sociaal gebied actief. Zo wilde hij in 2013 voor het goede doel meedoen aan een estafetteloop. Tijdens het trainen kreeg hij echter buikpijn. Zo'n erge pijn dat hij een bezoek bracht aan een dokter. Er werd in eerste instantie niets gevonden. De buikpijn bleef en later bij een darmonderzoek bleek dat hij een tumor in zijn darmen had die was uitgezaaid naar de lever. Erg slecht nieuws, maar Mike bleef positief. Hij ging de strijd aan tegen zijn ziekte. Een chemo leverde helaas niet het gewenste resultaat op. Een immuuntherapie werkte in het begin wel, maar zette niet door. Goed nieuws was er voor Mike toen hij in 2014 in aanmerking kwam voor een levertransplantatie. Vol goede moed ging hij de operatiekamer in. Op Facebook schreef hij zelfs dat hij de toekomst kankervrij in wilde gaan. De transplantatie werd echter nooit uitgevoerd. De chirurg zag in de buik namelijk nog veel meer uitzaaiingen. Terwijl zijn familie hoopte op een tweede kans, gaf Mike aan hierin geen vertrouwen meer te hebben. De dokters gaven uiteindelijk aan niets meer voor hem te kunnen doen. Een wens van Mike kwam nog wel uit. Hij stapte in het huwelijksbootje met zijn grote liefde Hanne. Tien weken na de bruiloft blies hij zijn laatste adem uit.

'Slechtste scenario'
Het verlies bij de nabestaanden was enorm. "Het slechtste scenario kwam uit. Je kind die sterft, dat is het ergste wat er is. Ik had de ziekte zo graag van Mike over willen nemen. Hij was in de bloei van zijn leven en stond aan het begin van nog zoveel moois. Je wil dat je kinderen gelukkig opgroeien. Helaas was dit niet de realiteit voor Mike", aldus moeder Anja. Met haar gezin reisde Anja naar Noorwegen, gevolgd door familieleden en vrienden na zijn overlijden. In dat land mag de as niet thuis worden bewaard, dus ging de urn met toestemming van Hanne mee naar Nederland. "Je wil het risico niet lopen dat je koffer niet op de bestemming aankomt, dus hadden we de urn in de handbagage gedaan. Tijdens de bagagecontrole werden we eruit gepikt door de douane. Toen er werd gevraagd wat er in de tas zat, zei mijn dochter Jill: 'Mijn broer'. Het gezicht van de douanemedewerker trok wit weg."

Reacties
Na het overlijden van Mike -en ook vanwege ernstige gezondheidsklachten- werd de sociale kring van Anja steeds kleiner. Op het moment dat ze weer voorzichtig naar buiten ging, merkte ze dat veel mensen niet wisten hoe ze moesten reageren. "Velen weten zich geen houding te geven en zeggen vervolgens dingen die onbedoeld heel pijnlijk zijn. Overigens met de beste intenties. Ik heb gemerkt dat mensen me bewust ontliepen, bang voor de confrontatie."

Lotgenoten
De dood van Mike is bijna vijf jaar geleden. Er gaat geen dag voorbij zonder dat hij in de gedachten van zijn ouders en zus voorbij komt. "Je draagt het verdriet iedere dag met je mee. 'Laat het los', horen we mensen weleens zeggen. Maar het is je kind, die blijft voor altijd deel uitmaken van ons leven. Het zit niet in ons om in treurnis te blijven en we doen er alles aan om er voor anderen te zijn. Ook willen we graag uitdragen waar het in het leven echt om gaat: liefde en gezondheid. Het verleden kun je niet veranderen, de toekomst is een vraagteken. Als je iets wil doen, doe het dan nu." Een flinke tijd na zijn overlijden spraken zijn ouders met lotgenoten. "Eerst een 1 op 1 gesprek, daarna bij een lotgenotengroep van Ouders Overleden Kind. Daar troffen we ouders die ieder hun eigen verdriet hebben. Een kind dat is overleden door bijvoorbeeld ziekte, een ongeval, zelfdoding of direct na de geboorte. Jonge ouders, maar ook ouderen die hun volwassen kind zijn verloren. Je ziet dat iedereen er op zijn/haar manier mee omgaat. Rouwen is keihard werken en er is geen goed of fout. Je moet doen wat bij je past." Omdat er in het oosten en zuiden van Brabant geen lotgenotengroep is, wil Anja dat vanaf november starten. "We zijn geen therapeuten, maar als lotgenoten gaan we met elkaar in gesprek. Hier word je gehoord en gezien. Een luisterend oor, herkenning en troost."

Meer informatie
Anja Paalvast is bereikbaar via (06) 44 62 00 77 of anja@paalco.nl. Kijk voor meer informatie op de website www.oudersoverledenkind.nl.