Op zoek naar veiligheid, vrijheid en een betere toekomst

OSS | Vluchtelingen hebben de afgelopen jaren een veilige plek in Nederland gevonden. Dit leidde soms tot onrust en protesten, maar veel van hen werden warm ontvangen. Een groot deel van de vluchtelingen zijn inmiddels statushouders, wat betekent dat zij dezelfde rechten en plichten hebben als andere Nederlanders. In deze terugkerende reeks worden meerdere verhalen verteld door Osse statushouders. Deze week deel 3 over Mufid Madamani en zijn gezin.

door Gemma van Schijndel

De Syrische Mufid (40) is inmiddels 2,5 jaar in Nederland. Hij komt oorspronkelijk uit de Syrische hoofdstad Damascus, waar hij –voor de oorlog begon– een fijn leven leidde. Hij heeft een goede opleiding gevolgd en was werkzaam in een ziekenhuis, waar hij röntgenfoto’s en MRI-scans maakte. Door de oorlog in Syrië werd het voor hem, zijn vrouw (30), zoon (4) en dochter (6) te gevaarlijk. “Ik moest in het leger van president Assad om voor hem te vechten, maar dat wilde ik niet. Daarom ben ik met mijn gezin naar Turkije gevlucht.” Op zoek naar veiligheid, vrijheid en een betere toekomst voor zijn kinderen is hij vervolgens via Griekenland naar Nederland gereisd. “Het was een hele moeilijke en verdrietige beslissing om zonder mijn gezin naar Nederland te komen, maar ik wilde een betere toekomst voor mijn kinderen, zoals goed onderwijs.” Mufid’s vrouw vertelt dat de kinderen vaak boos en verdrietig waren omdat ze hun vader erg misten. “We hebben wel vaak met elkaar gebeld.”

Wonen in Nederland
Eenmaal in Nederland heeft Mufid zich gemeld in Ter Apel, waarna hij in een aantal azc’s heeft gewoond, zoals in Wageningen en Grave. Na het krijgen van zijn verblijfsvergunning heeft hij in Oss een huis toegewezen gekregen. Hier woont hij met veel plezier. “Het bevalt goed in Oss en het is fijn om hier te wonen. Het is veilig en de mensen zijn erg aardig.”
Gedurende twee jaar heeft Mufid zonder zijn gezin in Nederland gewoond, maar na het krijgen van zijn verblijfsvergunning heeft hij gezinshereniging aangevraagd. “Het voelde erg eenzaam om zonder mijn gezin in Nederland te wonen.” Uiteindelijk kreeg hij positief bericht. “Ik belde meteen mijn vrouw dat ze naar de Nederlandse ambassade in Turkije moest gaan. Hier is ze op gesprek geweest en kregen zij en mijn kinderen een week later hun visa naar Nederland. We waren allemaal heel blij.” Zijn zoon kon bijna niet geloven dat hij zijn vader eindelijk weer in het echt kon zien. De vrouw en twee kinderen zijn inmiddels zes maanden in Nederland. “Het leven is nu prachtig.”

Werken en studeren
Sinds Mufid in Oss woont krijgt hij hulp van VluchtelingenWerk Zuid-Nederland bij de integratie. Zo volgt hij Nederlandse lessen op het ROC in Oss en kwam er – voor de coronacrisis – regelmatig een taalcoach langs. Momenteel houdt hij telefonisch contact en krijgt hij regelmatig opdrachten die hij thuis kan maken. Na het behalen van zijn Nederlands examen hoopt hij weer aan de slag te kunnen in het ziekenhuis, eventueel met wat bijscholing. Hij wil graag zijn beroep op de röntgenafdeling weer uitoefenen. “Het leukste aan mijn beroep is dat ik mensen kan helpen met hun gezondheid. Ik vind dat erg belangrijk en ik wil hen graag beter maken.”
Mufid’s vrouw is net begonnen met de inburgering en wil eerst de Nederlandse taal leren. Ze kijkt er erg naar uit om daarna de mbo-opleiding Pedagogisch medewerker kinderopvang te gaan doen. “Ik vind het erg leuk om de ontwikkeling van kinderen te zien.”
Hun kinderen gaan met veel plezier in Oss naar de basisschool. “De kinderen waren erg boos en verdrietig toen ze tijdens de lockdown niet naar school mochten. Het liefst zouden ze ook in de weekenden naar school gaan, omdat ze het zo leuk vinden. Ze willen graag leren, tekenen en spelletjes doen.” Mufid’s zoon zit in de kleuterklas met Nederlandse klasgenootjes. Zijn dochter zit in een speciale taalklas met buitenlandse kinderen die de Nederlandse taal nog niet goed spreken. Het was voor beiden lastig om thuis te leren tijdens de lockdown, maar gelukkig mogen ze nu weer naar school.

Sociale contacten
Het gezin had in Syrië veel sociale contacten, die ze nu erg missen. Mufid: “Vooral omdat ik in het ziekenhuis werkte, was ik bekend in de straat. Mensen kwamen vaak bij mij thuis langs voor hulp en advies over hun gezondheid.” Door de taalbarrière in Nederland vindt Mufid het lastig om contact te maken met andere Nederlanders, zoals zijn buren. Wel heeft hij regelmatig contact met andere Syrische gezinnen, maar door de coronacrisis is dit minder geworden. Mufid is blij dat hij zijn kinderen een betere toekomst kan geven in Nederland. “We zijn niet zonder reden naar Nederland gekomen. We hadden geen andere keuze. Het grootste verschil tussen Syrië en Nederland is de veiligheid en vrijheid die in Syrië ontbrak.”