‘Wij hopen te bereiken dat mensen hun eigen tuin en woonomgeving bijhouden’

OSS | Op deze mooie zomeravond is het goed toeven in het parkje op de hoek van Bosschepad en Heischouw. Het gebladerte van de bomen filtert het zonlicht en zo te horen hebben talloze vogels het goed naar hun zin. Een eekhoorntje springt van tak tot tak en een egeltje kruipt onder het insectenhotel. Een groepje jeu de boules-spelers gooit een balletje en wijkbewoners Riet Mulders en Gonny Schut doen wat ze al 14 jaar doen: harken, schoffelen, zaaien en planten.

door Dick Hubertus

Riet en Gonny maken deel uit van een groep van twaalf vrijwilligers die de werkgroep Van Mens tot Mens vormen. Riet: “Veertien jaar geleden werd in de aangrenzende Vlashoek een grootschalig renovatieproject uitgevoerd. De plek waar nu het parkje is, werd gebruikt voor de opslag van bouwmateriaal, waarbij ook nog eens een prachtige boom sneuvelde. Vervolgens werd het een poepveld voor honden, maar wij zagen de potentie van het terrein en wilden er een mooi groen en gezellig Frans pleintje van maken, een ontmoetingspunt. Aanvankelijk wilde de gemeente ons afschepen met een iel boompje, maar de toenmalige gebiedsbeheerder Jozef Hol zorgde voor een mooie Amerikaanse eik. Door de inzet van onze vrijwilligers en subsidies van het Bernhard Cultuur Fonds, de gemeente Oss, waterschap Aa en Maas, BrabantWonen en het Oranje Fonds hebben we er iets moois van kunnen maken.” Gonny: “Voor ons is het belangrijk dat het een ontmoetingsplein is voor jong en oud. Zo hebben we vier keer per jaar een grote activiteit zoals een burendag, barbecue en een kerstborrel. Het gaat er ons om dat mensen elkaar zien, elkaar leren kennen en naar elkaar omkijken. Zo was de realisatie van het insectenhotel, dat we van pallets gebouwd hebben, een mooie gezamenlijke inspanning van buurtbewoners. In september houden we weer de Burendag. Dan komt de keet van BrabantWonen en krijgen bezoekers koffie en vlaai. We gaan dan de grote stalen plantenbakken vervangen. En dat alles onder het motto: van, voor en door de buurt.”
Riet vindt het heerlijk om met elkaar hier in het groen te werken. “Als wij zo bezig zijn komen er regelmatig dames naar buiten om ons van koffie met iets lekkers te voorzien. Passerende fietsers kijken nog wel eens raar op als ze ons bezig zien en roepen dan: “Moeten jullie dat? Dat is toch een taak van de gemeente.” En dan roep ik terug: “Wij hebben een taakstraf.” Maar ja, de gemeente, dat zij wij toch allemaal. Met ons werk hopen wij ook te bereiken dat mensen hun eigen tuin en woonomgeving bijhouden. Zo jammer en slecht voor het milieu dat steeds meer mensen hun tuin verharden.”