‘Een kunstenaar kijkt anders naar dingen’

HEESCH | Het Genootschap Beeldende Kunst Oss bestaat deze maand 60 jaar en viert dat met een tentoonstelling in K26 aan de Kruisstraat 26 in Oss. De jubileumtentoonstelling is tot en met zondag 8 augustus te bezoeken. Het G.B.K.O. bestaat uit 40 ambitieuze amateurkunstenaars die graag hun werk willen laten zien. Een van de exposanten is Ada Braat uit Heesch die haar schilderij “Oog van de valk” inbrengt.

Ada vertelt: “Op het schilderij dat ik voor de expositie heb uitgekozen kijkt de valk vanaf grote hoogte naar wat wij hier allemaal hebben en aan het doen zijn. Het is geen hoogmoedige blik, maar wel een blik die het geheel probeert te zien. Al maak ik me wel grote zorgen over hoe de wereld enorm aan het veranderen is. Vaak zien we de samenhang der dingen niet en kennen ons zelf en de natuur niet meer. Gelukkig toont de wetenschap het belang van de samenhang steeds meer aan en is het dus niet zweverig, maar wordt wetenschappelijk onderbouwd. Veel van mijn werken zijn abstract, voor het ‘Oog van de valk’heb ik voor een meer realistische aanpak gekozen.”
Ada Braat schildert sinds 1998 en volgde haar opleiding aan de Kunstacademie in het Belgische Arendonk waar zij in 2011 cum laude afstudeerde. Ze zegt: “Een kunstenaar kijkt anders naar de dingen. Zo kijk ik ook naar de mensen, maar beoordeel ze niet. In mijn werk probeer ik de essentie der dingen weer te geven en wil natuurlijk graag begrepen worden. Dat is niet altijd even makkelijk. Als kunstenaar ben je heel kwetsbaar omdat je je ook kwetsbaar opstelt. Iedereen kan dus zomaar op jou en je werk schieten, maar als iemand in staat is om écht te kijken naar je werk is hij of zij eigenlijk ook een kunstenaar en krijg je communicatie. Kunst is voor mij een belangrijk communicatiemiddel.”
Ada Braat bracht haar jeugd door in west-Brabant en was vele jaren werkzaam in het onderwijs. Haar reizen brachten haar onder andere bij de Aboriginals in Australië waar zij logeerde bij de bekende oud Ossenaar Paul Budde, die daar al sinds 1983 woont.
De voor Ada onvergetelijke ontmoetingen en gesprekken met de Aboriginals leverden inspiratie op voor evenzovele werken. “Zoals gezegd werk ik het liefst abstract, ik probeer door eenvoud kracht te geven en in enkele lijnen een verhaal te vertellen. We willen als mensen getroost worden. Dat kan prima middels de kunst. We willen graag iets moois zien, er is pijn en ellende genoeg op de wereld. Een kunstenaar kijkt heel breed, heeft ook een soort profetische kracht en stelt vragen die nog niet gesteld zijn.”