Afbeelding
Foto: Sarai van Well

'Pastoor zijn is geen beroep, het is mijn leven'

Algemeen 1.104 keer gelezen

Een kijkje nemen in het leven van een ander is als gluren bij de buren, een echte guilty pleasure. Want hoe ziet de werkdag van bijvoorbeeld een bakker of een judokampioen eruit? Weekblad Regio Oss-redacteur Saraï van Well neemt dit keer een kijkje in het leven van pastoor Kerssemakers (62).

Twintig mensen hebben zich verzameld in de Grote Kerk als de kerkklokken 8.30 uur slaan. Hier en daar wordt er een groet uitgewisseld, maar het overgrote deel zit te bidden. Als pastoor Kerssemakers het altaar betreedt, is alleen het zachte geluid van de buitenwereld te horen. "De kerk is een oase van rust in een drukke stad", vertelt Kerssemakers na de mis. Hij heeft een half uur samen met de kerkgangers gebeden en gevraagd om vergeving en verlossing.

09.15 uur
Als Kerssemakers de deur van de kerk opent naar de pastorie, geeft dit zicht op een tuin met bloesem en appelbomen. "Voordat ik mijn roeping in het leven vond, ben ik tuinman geweest. Soms werk ik nog in de tuin." Met een snelle tred loopt hij naar de ambtswoning, waar achter een houten deur een lange gang met schilderijen van pastoors voor Kerssemakers tijd schuilgaan. "Ik ben 31 jaar geleden begonnen aan mijn opleiding tot pastoor. Ik voelde mij geroepen door God om pastoor te worden om te bemiddelen, mensen bij God en God bij de mensen te brengen." Twee vrijwilligers zitten binnen al klaar voor het dagelijkse koffiemoment met de pastoor. Gesprekken over het weekend en het vrijwilligerswerk worden afgewisseld met gelach over gebeurtenissen uit het verleden. "We zijn echt een familie", vertelt de pastoor.


10.15 uur
Terwijl de pastoor zich terugtrekt om zich voor te bereiden op een uitvaart om 12.00 uur, bidden acht vrouwen die zichzelf de Biddende Moeders noemen, aan een ronde tafel in het pastoriecentrum. "Wij komen iedere donderdag na de mis samen om te bidden voor onze kinderen en alle kinderen van de wereld", vertelt een van de Biddende Moeders. De groep bestaat uit zeven vrouwen. "Thuis ben je niet altijd in de gelegenheid om te bidden, hier hebben we rust en kunnen we gedachtes met elkaar delen."

11.45 uur
De pastoor meldt zich anderhalf uur later. Een kort rondje door het pastoriecentrum om plannen af te stemmen met de vrijwilligers en dan meteen op de racefiets door naar de Heilige Geest (Visserkerk red.) "Met mooi weer fiets ik graag naar de kerk." Aangekomen bij de kerk begint hij meteen met zijn voorbereidingen. Koster Eric staat hem al op te wachten. Het kazuifel van de pastoor, een soort paarse cape versiert met bloemborduursel, ligt klaar. Ook een metalen emmer met water staat klaar voor de uitvaart. "We halen het water uit de kraan, waarna het wordt gezegend en daarmee is het klaar voor gebruik in de eredienst", legt de koster uit.

13.00 uur
"Een uitvaart doet altijd iets met je", vertelt Kerssemakers na afloop van de uitvaart. "Maar ik weet dat we door met de nabestaanden te bidden de overledene naar God kunnen brengen." Tijd om lang stil te staan bij de overledene heeft hij niet. Een korte stop bij de Albert Heijn voor lunch en dan meteen terug naar de Grote Kerk waar de pastoor het bidden bij het heilige sacrament van de communie opent. Een jaar geleden begon hij als pastoor in Oss. "Ik heb hiervoor een fusie gedaan van veertien kerken. Dat was een zware klus, daarna ben ik twee jaar naar Chili gegaan om daar als priester aan het werk te gaan." Hij ziet grote verschillen tussen de manier waarop mensen geloven. "In Latijns-Amerika gaat men meer gepassioneerd om met het geloof." Weer terug in Nederland bevalt hem goed. "Ik ben heel goed ontvangen door de gelovige gemeenschap."

15.00 uur
Dat de pastoor veel steun krijgt van de vrijwilligers is te zien als hij bezoek krijgt van Ineke die hem helpt met het plannen van zijn agenda. "We zijn bezig met mijn 25-jarige jubileum als pastoor." Hoe dat vorm gaat krijgen is nog niet duidelijk. "De vrijwilligers zijn van groot belang", vertelt Kerssemakers als hij zich met Ineke over zijn agenda buigt. "Door hen kom ik toe aan mijn werk. Als ik alles zelf moet plannen en het kerkonderhoud zelf zou moeten doen, dan zou ik geen missen kunnen doen."

16.00 uur
Het leven van een pastoor is niet alleen rozengeur en maneschijn. "Je moet voor het ambt wel dingen laten, zo kan ik bijvoorbeeld geen vrouw hebben", vertelt de pastoor voorafgaand aan de sluiting van het bidden bij het heilige sacrament. "Toch voel ik mij niet alleen, ik heb veel mensen om mij heen. Daarnaast mag ik vanuit het ambt deel uitmaken van bijzondere momenten in het leven van mensen, zoals bijvoorbeeld de Doop." Hoewel de pastoor dagelijks bezig is met zijn geloof, is er als het kan ook nog tijd voor een andere passie. "Als ik 's avonds klaar ben dan kijk ik graag naar voetbal, vooral de Champions League."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant