Bertine: 'Hele Vierdaagse positief denken'

OSS | Bertine Klein Douwel uit Oss liep elf jaar geleden voor het eerst de Nijmeegse Vierdaagse. Toen samen met haar vader Wim, maar volgende week samen met Lievekamp-collega Irma Ruijs. "Mijn vader doet voor de twaalfde keer mee, maar die is in de loop der jaren harder gaan lopen."

Na haar eerste deelname was ze besmet met het 'Vierdaagse-virus', maar een tweede deelname liet op zich wachten. "Ik leerde mijn man kennen, we kregen kinderen en dan heb je andere prioriteiten. Je voorbereiden op de Vierdaagse vergt namelijk veel tijd."
Over de voorbereiding gesproken. Dit jaar doet Bertine dus wel mee en dan is het belangrijk om kilometers in de benen te hebben. "Maar het alleen oefenen is echt geen bal aan. Gelukkig heb ik veel samen met Irma getraind, wij kunnen uren met elkaar kletsen. De georganiseerde tochten zijn wel leuk om mee te doen. Het is belangrijk om regelmatig te trainen, want anders kom je jezelf straks tegen. Op de website van de Vierdaagse stond een trainingsschema, maar ik vond dat te pittig om volledig te volgen. Ik heb zo'n 360 trainingskilometers achter de rug, Irma heeft er 500. We hebben een gezamenlijk doel en dat is uitlopen. Maar als de ene geblesseerd af moet haken, gaat de ander wel door." Een goede voorbereiding is echter meer dan alleen kilometers lopen. "Ik laat mijn voeten preventief tapen. En in het Anton Jurgenshuis worden we na de wandeldagen gemasseerd."

Positief
Eenvoudig noemt de Osse het lopen van de Vierdaagse niet. "Ik vond de derde dag ontzettend zwaar. 's Ochtends kon ik amper uit bed komen. De vierde dag zag het er totaal anders uit. Ik liep op wolken, iedere meter was er één richting de eindstreep. Aan opgeven denk je dan echt niet. Eigenlijk is het zaak om de hele Vierdaagse positief te denken. Als je moe bent of er doorheen zit, is het belangrijk om het om te zetten in iets positiefs."

Sfeer
We hadden het al eerder over het 'Vierdaagse-virus'. "De sfeer tijdens de Vierdaagse is fantastisch. Je loopt van dorp tot dorp en je ziet overal langs het parcours mensen. De ene maakt muziek, de andere applaudisseert. Mijn moeder, zus, kinderen en vriendinnen komen ook kijken. Ze trekken me er ongetwijfeld doorheen."