Gerald van Grunsven wil naar Tokio: 'Ik zie mezelf als een ambassadeur'

wo 18 okt 2017, 10:14 • 837 keer gelezen Sport

KOOLWIJK | Gerald van Grunsven heeft een droom. De 52-jarige inwoner van Koolwijk wil in 2020 als rolstoeltafeltennisser meedoen aan de Paralympische Spelen in Tokio. Daarnaast heeft hij een ander doel. "Ik wil een voorbeeld zijn voor andere sporters met een handicap. Als je iets wil en je hebt de drive om er iets van te maken, dan is niks onmogelijk."

Van Grunsven kampt met een ernstige vorm van hemofilie. Daarbij treden bloedingen in spieren gewrichten op door een tekort aan stollingsfactoren. Daar heeft hij zijn hele leven last van, maar wie denkt dat hij daardoor thuis is blijven zitten, komt bedrogen uit. "Ik kreeg een Wajong uitkering, maar die wilde ik niet en ik ben in ons eigen familiebedrijf gaan werken. Daarnaast had ik veel sociale contacten en bleef ik mijn favoriete sport tafeltennis uitoefenen. In mijn achterhoofd wist ik wel dat ik dit 'gewone leven' niet altijd vol zou kunnen blijven houden." In 2013 stond zijn leven op z'n kop. "Ik zat op mijn werk en ineens voelde ik mijn knie vollopen. Het was nieuw voor me en ik wist niet wat me overkwam. Ik bleek een aneurysma te hebben, een plaatselijke verwijding van een bloedvat." Na een behandeling in het ziekenhuis en rustperiode gebeurde het snel weer. Na de vierde aneurysma moest hij onder het mes. Hij kreeg een knieprothese en dat betekende dat zijn leven er heel anders uit kwam te zien. De Koolwijkenaar zat lang in de ziektewet en uiteindelijk kwam eruit dat hij een WIA-IVA uitkering kon krijgen. Maar het overlevingsinstinct kwam naar boven en uiteindelijk besloot hij een eigen tafeltenniswinkel te gaan runnen met zijn zonen Jochem en Jelco. Qua tafeltennis betekende het dat hij in een rolstoel terechtkwam. "Ik wilde doorgaan met het spelletje, maar rolstoeltafeltennis was nieuw voor me. Om meer informatie te krijgen, heb ik contact opgenomen met een oude trainer uit Cuijk." Een half jaar na zijn knieprothese begon zijn nieuwe uitdaging. Hij is ingedeeld in klasse 5, de klasse met sporters met de minste handicap. "Volgens de bond is mijn bovenlichaam nog 100 procent, al is dat niet zo. Door artrose kan ik mijn armen niet strekken, maar mijn romp kan wel veel corrigeren." Al direct in 2014 mocht hij meetrainen met de paralympische selectie op sportcentrum Papendal in Arnhem. Daar traint hij nog steeds vijf dagen per week en regelmatig gaat hij op trainingskamp.
Om meer punten voor de wereldranglijst te behalen, wil hij meer internationale toernooien spelen. Die reizen moeten zelf bekostigd worden. Ook speelt hij in de Duitse Bundesliga om ervaring op te doen tegen rolstoelspelers. Ook dit kost geld, net als de reiskosten naar Papendal. Om geld in te zamelen is er een stichting opgericht. Deze week start op www.geraldvangrunsven.nl een crowdfundingsactie.

Tokio
Op 31-12-2019 wil hij zich geplaatst hebben voor de Paralympische Spelen van 2020. Daarvoor moet hij bij de eerste twaalf op de wereldranglijst staan. "Het kwalificeren is al erg moeilijk. Het is niet zo dat je door het NOC*NSF wordt gestuurd. Het is fijn dat mijn zonen zich veel op het werk kunnen richten, want ik wil me focussen op de sport. Tokio halen is mijn sportdroom. Ik zie mezelf als een ambassadeur, omdat ik wil laten zien dat je met een handicap tot veel in staat kunt zijn."