Natuurtalent Anes Kurbardovic uit Oss wil de top halen als bokser

Wat als Gradus Kraus begin 2020 dat appje niet had gestuurd of hij een keer mee wilde trainen? Anes Kurbardovic (21) uit Oss had sinds zijn 12e niet meer aan vechtsport gedaan, maar besloot zijn bokshandschoenen weer aan te trekken. Hij rook het leer en was verliefd. Nu ruim anderhalf jaar later -inclusief lockdowns- timmert hij hard aan de weg als bokser. Met de titel tijdens de Zuid Nederlandse Kampioenschappen als voorlopig hoogtepunt. “Ik ben nog lang niet klaar, ik wil de top halen.”

door Leon Voskamp

Anes werd 21 jaar geleden geboren in een asielzoekerscentrum in Arnhem. Zijn ouders -moeder uit Kosovo en vader uit Montenegro- waren gevlucht voor de oorlog in voormalig Joegoslavië en kwamen in Nederland in een azc terecht. Anes woonde ook in azc’s in Zaandam en Grave. Toen hij zeven jaar was, kregen zijn ouders een huis in Oss. “Het voelt voor mij vertrouwd in Oss, ik wil hier nooit meer weg. Ik zag wel dat in het begin mensen raar naar mijn moeder keken omdat ze een hoofddoek draagt, maar in de loop der jaren kwamen er steeds meer mensen van andere culturen. Het gaat hier allemaal goed samen.” Anes noemt zichzelf een ‘geboren vechter’. “In het azc was het leven niet altijd makkelijk. Er wonen mensen die bepaalde dingen hebben meegemaakt. Je moet vechten voor je status. Ik stond mijn mannetje en ben zo gebleven. Als mensen mij of mijn dierbaren iets aandoen, dan ben ik er. Ook kom ik op voor anderen die het wat minder hebben.”

Gradus Kraus en Anes Kurbardovic.

Voetbal
Als kind zat hij twee jaar op kickboksen. Toen hij 12 jaar was, moest hij van zijn ouders kiezen tussen kickboksen of voetballen. “Ik werd voor mijn gevoel richting het voetbal ‘gesupport’. Er is natuurlijk geen enkele ouder die het leuk vindt als hun kind op het hoofd wordt geslagen. Ik vond kickboksen echter heel leuk en het gaf me een veilig gevoel. Ik koos voor het voetbal en daar had ik ook wel talent voor. Bij TOP heb ik in de jeugd best hoog gevoetbald.” In het dagelijks leven haalde hij zijn diploma en ging hij werken. Hij was elektricien, maar tegenwoordig verdient hij zijn geld als procesoperator. Sinds anderhalf jaar is hij daarnaast iedere avond -soms wel twee keer op een dag- bezig met boksen. En dat allemaal dankzij dat ene berichtje van de Nederlandse topbokser Gradus Kraus. “Gradus is al jaren een goede vriend van mij en ik ben ontzettend blij en dankbaar dat hij dit pad voor me heeft geopend. Vanaf het eerste moment dat ik mijn bokshandschoenen aantrok, voelde ik de liefde voor de sport. Ik heb het instinct, het talent en de discipline om er keihard voor te werken. Ik geniet ervan, zelfs van de klappen op mijn hoofd. Nu zit ik hier met een blauw oog dat de komende dagen geel en groen zal worden, maar ik zit er totaal niet mee.”
Eén van zijn sterke punten als bokser is wilskracht. “Ik kan blijven gaan, ook al ben ik kapot. Dat heb ik in mijn wedstrijden laten zien. Ook in mijn finale van de Zuid Nederlandse Kampioenschappen tegen Dennie Weber raakte ik verzuurd, maar voelde ik de kracht om door te gaan. Daardoor kreeg ik het gevoel dat mijn aanwezigheid groter was, dat voelde hij ook.” De titel is één van de hoogtepunten in zijn leven. “Ik werk en heb mijn diploma gehaald, maar ik heb nu voor het eerst het gevoel dat ik iets heb bereikt. Als jongen uit een azc heb ik laten zien dat je doelen kunt bereiken als je er vol voor gaat. Ik hou zoveel van de sport, deze titel draag ik met trots.”

Gradus en Albert Kraus
Wat als hij tussen zijn 12e en 21ste door was gegaan met kickboksen of zijn huidige sport boksen? “Het is een vraag die ik me heel vaak stel. Maar ik heb er niks aan, want het is het verleden. Ik ga er nu volle bak voor en ben niet meer van plan om te stoppen. Als ik ergens wil komen, dan kom ik er. Moet je kijken wat ik binnen anderhalf jaar al heb bereikt.” Gradus en zijn vader Albert Kraus zijn erg belangrijk in de carrière van Anes. “Ik ben Gradus heel erg dankbaar. Hij support me, coacht me en gunt me alles. Albert is de beste trainer van Nederland. Ook hij is relatief laat begonnen en was binnen vier jaar K1-kampioen. Ik kijk op tegen Albert en ben bevoorrecht dat ik onder hem mag trainen.”

Wereldtop
Als bokser heeft hij meerdere doelen. Zijn sportieve doel is om de top te bereiken. “Ik wil wedstrijden winnen, dan krijg je het podium waar ik naartoe wil. Ik ben nog nergens en kan alleen maar omhoog. Dat andere boksers nu rekening met me gaan houden, vind ik mooi. Ik hoop dat er snel weer een wedstrijd komt waarin ik mijn tegenstander een pak slaag kan geven. Hoe ver ik kan komen? De top van de wereld is mijn doel. Daar geloof ik in, anders zou ik er niet aan beginnen. Het is een lange weg met afslagen, hobbels en obstakels, maar ik wil het eindpunt bereiken.” Zijn andere doel is om mensen te inspireren. “Ik ben een moslim, dat geeft mij het goede wat in mij zit. Als ik als kampioen een groot podium krijg, wil ik een inspiratiebron voor mensen worden. Al halen ze er maar iets kleins uit, het gaat om het grotere doel: goed zijn met elkaar.”