Kees van Hout zat van 1995 tot 1997 in de Raad van Elluf en was daarna tot 2003 actief als penningmeester van de Veghelse carnavalsvereniging de Kuussegatters. Dit jaar is zijn zoon Niels van Hout adjudant van Prins Hannes d'n Derde.
Kees van Hout zat van 1995 tot 1997 in de Raad van Elluf en was daarna tot 2003 actief als penningmeester van de Veghelse carnavalsvereniging de Kuussegatters. Dit jaar is zijn zoon Niels van Hout adjudant van Prins Hannes d'n Derde.

'Carnaval mag echt nooit verloren gaan'

Carnaval 2.380 keer gelezen

VEGHEL | Kees van Hout zat van 1995 tot 1997 in de Raad van Elluf en was daarna tot 2003 actief als penningmeester van de Veghelse carnavalsvereniging de Kuussegatters. Dit jaar is zijn zoon Niels van Hout adjudant van Prins Hannes d'n Derde. Over anderhalve week vieren beide heren carnaval in Veghel. Niels in het middelpunt van de belangstelling en vader Kees op de achtergrond.

Niels trad in 2013 op eigen initiatief toe tot de Raad van Elluf van de Kuussegatters. "Ik trok de stoute schoenen aan en meldde mezelf aan bij de Kuussegatters. Ik was meteen van harte welkom. Als kleine jongen had ik in de jeugdraad van Eerde gezeten en het carnaval heb ik door mijn vader van jongs af aan meegekregen. Het is me met de paplepel ingegoten." Han Versantvoort vroeg Niels voor de zomer al om hem bij te staan als adjudant. Niels hoefde daar niet lang over na te denken. "Ik zei meteen 'ja!'. Het is een eer om adjudant te zijn."

Niels (L) en Kees (R) zijn allebei verknocht aan carnaval. 

De afgelopen tijd is Niels al veel op pad geweest als adjudant. Hij vervolgt: "Ik kijk enorm uit naar de carnavalsdagen. Dan begint het circus pas echt. Ik wil vooral genieten. De afgelopen jaren heb ik veel werk verzet op de achtergrond. Dit jaar sta ik op de voorgrond. Ik ben benieuwd wat er allemaal op me afkomt." Kees begint te lachen. "Ik heb hem gewaarschuwd. Het wordt een drukke tijd, maar ik vind het super leuk dat mijn zoon adjudant is."

'Vroeger drukker'
Volgens Kees is carnaval door de jaren heen niet veel veranderd. "Het was vroeger drukker in de kroegen. Alle cafés in Veghel waren bomvol en buiten stond een rij voor de deur. Met het busvolk kwamen we vaak niet binnen, want die groep was simpelweg te groot." De afgelopen jaren is het wat rustiger in Veghel. Op zondag na is er elke dag wel een plekje te veroveren in een horecagelegenheid naar wens. Kees vervolgt: "Men is misschien wat minder carnaval gaan vieren. Veel mensen gaan in de carnavalsvakantie skiën of een weekendje weg. Daarnaast is het een stuk duurder geworden." Niels knikt: "Klopt en we kunnen natuurlijk een hoop mensen kwijt in de tent op de Markt. Wat ook meespeelt is de alcoholwet. De minimale leeftijd om bier te kopen is van zestien naar achttien gegaan. Daar 'verlies' je een grote groep kroeggangers."

Niels, Han en Ad.

Qua tradities en activiteiten is er ook veel hetzelfde gebleven. "Het grootste verschil? Carnaval is veel meer een gezinsuitje geworden. Ik mijn tijd ging ik alleen de deur uit en zag ik mijn vrouw 's avonds pas. Nu gaat heel het gezin mee. Wel zo gezellig", vindt Kees. Volgens Niels klopt dat wel. "Het is absoluut geen mannenuitje meer. De vrouwen van het trio gaan ook in vol ornaat mee. Ze horen er echt bij."

Vriendengroep
Kees koestert mooie herinneringen aan zijn Kuussegat-periode. De bezoekjes aan andere verenigingen staan hem nog helder voor de geest. "Vooral de onderlinge 'strijd' met Uden was fantastisch. Ik weet nog dat onze Udense vrienden ooit een receptie in Veghel hebben overgeslagen omdat het te glad was. Toen er een paar weken later een receptie in Uden was, zijn we met tien zakken zout op bezoek gegaan. Al strooiend hebben we ons door de zaal verplaatst. Dat soort ludieke acties zijn me wel bijgebleven."
De relaties met de verenigingen in de voormalige gemeente Veghel waren toen al goed. "Het was één grote vriendengroep. Ik was pas als invaladjudant mee met Niels en Hannes naar Keldonk en kwam daar een heleboel oude bekende tegen. Carnaval is tijdloos."

Minder carnavalswagens
Over wat de kracht van de Kuussegatters is, zijn beide heren het eens. "De grote groep bevlogen vrijwilligers. Zij verzetten zoveel werk. Zonder hen geen carnaval. De vrijwilligers zijn onmisbaar", zegt Kees. Niels kwam als adjudant in een warm bad terecht. "De vrijwilligers doen zo ongelofelijk veel. Geweldig." Zowel Niels als Kees komen superlatieven tekort om het belang van de vrijwilligers te duiden. De Kuussegatters hebben een sterke basis. Toch kampen verschillende carnavalsverenigingen met een terugloop van het aantal leden. Verder worden de optochten kleiner en de wagens minder imposant. Volgens Niels en Kees inherent aan deze tijd. Niels: "Iedereen heeft het drukker dan voorheen. Er is meer te doen en het bouwen van wagens is niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger." Kees vraag zich hardop af of dit erg is. "Er komen meer loopgroepen en wat minder carnavalswagens. Misschien worden de wagens wel iets kleiner en de optocht in zijn algemeen wat kleinschaliger. Is dat erg? Ik denk van niet. Het gaat om de sfeer en het carnavalsgevoel."

Het carnaval vieren is dus van vader op zoon doorgegeven. Dat geldt niet voor de zaak.

Wel hopen ze dat de jeugd actief blijft. Kees is niet bang voor een flinke terugloop in het aantal carnavalsvierders. "Nee joh, deze traditie zit zo ingebakken in Veghel. Al vind ik wel dat je alert moet blijven. Carnaval mag namelijk nooit verloren gaan." De leeftijdsgroep van 16 jaar tot en met eind dertig zijn minimaal vertegenwoordigd binnen de Veghelse carnavalsfamilie. "Zij hebben andere dingen aan hun hoofd. Ze vieren zelf uitgebreid carnaval of zitten op kamers. Ze keren terug wanneer ze wat meer gesetteld zijn. Daar ben ik heilig van overtuigd", legt Niels uit. Zijn vader is het daar mee eens. "Dat is altijd zo geweest. Het carnavalsgevoel wordt van generatie op generatie doorgegeven. Uiteindelijk begint het te kriebelen, kijk maar naar Niels."

Grootouders
Niels is werkzaam bij Van Berkel Logistics. Zijn vader is eigenaar van Kees van Hout - Juwelier & Goudsmid Veghel In het Veghelse centrum. Het carnaval vieren is dus van vader op zoon doorgegeven. Dat geldt niet voor de zaak. "Het is en zal altijd een bijzondere plek voor me blijven. Ik ben hierboven opgegroeid en loop al van kinds af aan door de winkel." Toch ziet Niels af van overname. Hij vervolgt: "Mijn grootouders gingen er min of meer van uit dat ik het zou doen. Mijn vader gelukkig niet. Hij heeft me altijd mijn eigen keuzes laten maken." Kees begrijpt en respecteert de keuze van Niels. "Ik heb hem nooit gevraagd om de zaak over te nemen. Het is heden ten dage ook niet makkelijk als ondernemer. Het is een stuk ingewikkelder geworden mede door de komst van internetwinkels. Ik ga nog iedere dag met heel veel plezier werken. Er zijn nog geen plannen om met pensioen te gaan", besluit de 63-jarige Kees.

Niels (L) en Kees (R) zijn allebei verknocht aan carnaval.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant