Joy maakt naam in de ring: 'Liefst vreet ik mijn tegenstander op'

VEGHEL | De 15-jarige Joy Raijmaekers maakt momenteel furore als kickbokser. Nadat ze de realityserie Nieky Holzken: De knock-out van Brabant zag wist de Veghelse het zeker: 'Ik wil kickbokser worden'.

2,5 jaar later heeft Joy haar eerste wedstrijden winnend afgesloten en droomt ze van meer. "Vechten op een groot gala dat live wordt uitgezonden op tv. Dat is toch wel de ultieme droom." Vader Erik en moeder Moniek, zitten ook aan tafel, waren het er eerst niet helemaal mee eens. Ze zagen er niet echt toekomst in. Joy bleef echter doordrammen en uiteindelijk mocht ze les gaan volgen bij Meliani Fight & Fitness. "Op een gegeven moment ging Joy hardlopend naar de training en hardlopend terug naar huis. Dan weet je dat het menens is", stelt Erik. Joy knikt: "Vanaf minuut één vond ik het leuk om te doen. Na verloop van tijd wilde ik graag wedstrijden gaan vechten, maar dat bleek toch moeilijker dan gedacht." Eerst ging ze op zoek naar een geschikte locatie om te trainen. Bij Meliani Fight & Fitness stond ze vooral tegenover wat oudere mannen. Via Oss kwam ze bij Ki Gym in Volkel terecht. Hoofdtrainer Arjen van de Graaf zag het in haar zitten en Joy voelt zich in Volkel op haar plek. Ze traint er drie keer een uur in de week. "Ik zit daar in een gevarieerde groep met ook meiden van mijn eigen leeftijd. Het gaat er flink op, maar dat vind ik prettig."

Indrukwekkend
Joys eerste wedstrijden in Venlo en Deventer werden allebei winnend afgesloten. "Het is in mijn leeftijdscategorie en gewicht (13 tot en met 17 jaar en rond de 60 kilogram) niet makkelijk om een match te vinden. Daarom is het wel lekker dat ik nu al twee keer heb kunnen laten zien wat ik in huis heb", vertelt Joy met een grijns op haar gezicht. Ze vervolgt: "Een gevecht is spannend, maar vooral gaaf. Het mooiste is wanneer je je tegenstander zo onder druk zet dat ze bijna bezwijkt. Daarna vreet ik haar op."
Het trappen gaat de Veghelse kickbokser beter af dan het stoten. Erik: "Pas trapte ze haar tegenstander net zolang tegen haar knie en lever tot ze knock-out ging." Moeder Moniek vult aan: "Het is indrukwekkend om naar te kijken, want het gaat er echt op." Echte zwakke punten heeft Joy niet vindt ze zelf. Wel moet de 15-jarige scholiere van het Fioretti College in Veghel werken aan haar voetenstand. "Ik sta soms net iets te veel naar buiten. Daardoor is het moeilijker om een low-kick op te vangen. Vooral de ervaren vechters maken daar direct gebruik van."
Naast de trap- en stoottechnieken en een goede conditie is concentratie van levensbelang. "Je kan niet even gaan staan dromen of om je heen kijken. Dan krijg je klappen en dat is dodelijk." Zelf heeft ze tijdens het vechten weinig medelijden met haar tegenstander. "Ik maak ze helemaal kapot. Zo sta ik in de ring." Toch heeft Joy na het vechten wel eens medelijden met haar tegenstander. "Ik kan me nog een tegenstander herinneren die moest huilen. Ze bleek licht geblesseerd te zijn en daar maakte Joy slim gebruik van. Achteraf vond ze het toch wel een beetje zielig, want haar tegenstander was er gewoon niet klaar voor", weet vader Erik zich te herinneren.

Badjas
Naast Holzken is Rico Verhoeven een andere kickbokser waar Joy tegenop kijkt. "Ik heb nog ooit training van hem gehad", zegt ze trots. "Als je ziet hoe hij uithaalt. Niet normaal." Verhoevens Glory-gevechten zijn steevast voor duizenden mensen. Zoveel komen er bij de partijen van Joy (nog) niet kijken. De wedstrijden verschillen qua opzet en regels iets van elkaar. Joy: "Er is een onafhankelijk scheids en een onafhankelijke jury. Alles wordt op een zo'n professioneel mogelijke manier aangepakt. Wij vechten echter geen drie minuten per ronde, maar 1.5 minuut of 2 minuten. Meestal vechten wij drie rondes en de officiële titelgevechten bij Glory gaan om vijf rondes. Bovendien mogen wij geen niet stoten of slaan op het hoofd." Dat laatste verbod geldt sinds 2020 voor alle minderjarige vechtsporters. Het zelfverzekerd overkomen en de act eromheen hebben de professionele kickbokser tot kunst verheven. Joy vindt het allemaal ietwat overdreven, toch kwam ze er pas wel mee in aanraking. "Mijn tegenstander kwam veel te laat de ring in. Toen bleek ze ook nog een badjas aan te hebben en een paar koppen groter te zijn." Moniek vult aan: "Haar trainer ging meteen voor haar staan, zodat ze niet geïntimideerd zou zijn of zich liet afleiden." En dat lukte. Op overtuigende wijze trok Joy de wedstrijd naar zich toe. "Ik dacht 'die is niet goed' met haar badjas. Het gaf me alleen maar extra motivatie om te winnen." Van intimidatie was dus geen sprake. Zelf heeft Joy geen aparte maniertjes. Wel vindt ze het belangrijk om er professioneel uit te zien. "Een mooi trainingspak, mijn haren in twee vlechtjes en een zelfverzekerde houding. Dat vind ik belangrijker dan super stoer naar de ring lopen." Vader Erik lachend: "Het is af en toe echt een circus. Net als in het echt", lacht hij. "Het publiek leeft mee en de trainers zijn super fanatiek. Ze willen toch dat een pupil van hun sportschool wint. Dat is goede reclame", besluit hij.