Dagboek van thuisquarantaine: 'Ik sliep dagen rechtop zittend in de bank, de pijn was heftig'

ERP | Andre van den Tillaar (57) is langzaam aan de betere hand. De Erpenaar zat ruim twee weken thuis in quarantaine. Hoesten, slapen en eten, het was allemaal een groot gevecht. De strijd met Corona lijkt André nu definitief te hebben gewonnen. Samen met hem blikken we terug op een vreemde periode.

Zondag 8 maart:
Ik heb zondag nog een thuiswedstrijd in Erp van mijn zoon Tom bezocht. Ik ben daar voetbal wezen kijken en had toen nog geen klachten. Mijn vrouw Rian bleef thuis, want die was niet helemaal fit. Bij mij ging het daarna steeds slechter.

Woensdag 11 maart:
Ik voelde me steeds slapper worden en begon meer te hoesten. Op dat moment denk je nog aan een verkoudheid of misschien een klein griepje.
Ik ben nog wel even wezen wandelen.

Donderdag 12 maart:
Ik ben vanaf donderdag niet meer naar buiten geweest.

Zondag 15 maart:
Het kuchje was inmiddels geen hoestje meer. Ik hoestte bijna mijn longen eruit. Het leek alsof ik een rib gekneusd had. Zoveel pijn had ik bij het hoesten. Ook ademen ging steeds moeilijker.

Maandag 16 maart:
De dagen voor maandag sliep ik al slechter. Maar het werd steeds erger. 's Nachts lag ik wakker met pijn aan de borst. Ik kon niet meer op bed slapen en dus heb ik 's nachts in huis wat rondgelopen en op de bank gezeten. Ik had hoofdpijn, was kortademig, mijn haren deden steeds meer pijn en ik had geen smaak meer. Koffie? Niet te drinken. Bruinbrood vond ik niet meer lekker, veel te zout. Verder had ik iedere dag spierpijn.

Dinsdag 17 maart:
Na een nacht, met veel pijn, wakker op de bank te hebben gezeten. Was het niet meer te houden. Ik kon bijna niets meer zeggen, want ik had geen kracht meer in mijn stem. Het was meer fluisteren. Samen met Rian ben ik naar het Coronaspreekuur gereden van de huisarts in Erp. Ernaartoe lopen lukte niet, want dat deed te veel pijn. Rian moest in de auto blijven en ik mocht niks aanraken. Geen deurklinken et cetera.

Van de huisarts kreeg ik in eerste instantie geen medicatie, maar dezelfde dag (uurtje later) nog werd ik gebeld door de huisarts had overleg gehad met de longarts en er werd antibiotica voorgeschreven.
Een officiële Coronatest heb ik nooit gehad. Die krijg je alleen wanneer je zorg nodig hebt. Ik had volgens de huisarts alle symptomen.

Onze andere twee kids, woonachtig in Tilburg en Nijmegen, waren even niet welkom thuis in Erp. We hebben ze min of meer verboden om naar huis te komen. Je wil niet je eigen kinderen besmetten. Vrienden van ons deden de boodschappen, want Rian en Tom bleven samen met mij binnen.

Woensdag 18 maart:
De Erpse huisarts Van Heeswijk belde om te vragen hoe het ging. Fijn dat ze de tijd nemen in deze hectische periode en je volledige aandacht geven. Het is toch een spannende en vreemde periode.

Vrijdag 20 maart:
Vrijdag ben ik eigenlijk voor het eerst weer naar bed gegaan. De dagen daarvoor sliep ik rechtop zittend in de bank. De pijn was heftig. Liggen zat er tot vrijdag echt niet in.

Wat doe je tijdens thuis quarantaine:

André: 'Niet zoveel eigenlijk, daar was ik gewoonweg te ziek voor. Je bent druk met de trieste verhalen van vrienden en bekenden van mensen die getroffen zijn door in het ziekenhuis te verblijven of helaas gestorven zijn. Rian belde en appte veel met vrienden en familie en zo volgde ik een beetje het Coronanieuws. Af en toe pak je een krant en een boek erbij.

Zondag 22 maart:
Het begon steeds beter te gaan. De medicatie sloeg gelukkig aan. Je hoort in heel Nederland, en zeker in Erp, ook andere verhalen. Dus de opluchting bij mij en mijn gezin was groot.

Woensdag 25 maart:
Het uitzieken was toen al een paar dagen in volle gang. Je begint je steeds fitter te voelen, maar echt 100 procent voelde ik me nog niet. De grootste pijn was inmiddels wel verdwenen. Ik hoestte nog veel, had wat last van ademnood, geen etenslust en totaal geen puf.

Vrijdag 27 maart:
Samen met Rian ben ik voor het eerst na een kleine twee weken weer buiten geweest. We hebben een klein stukje gefietst, zonder met iemand in contact te komen.
Vooral in Erp ligt alles omtrent Corona natuurlijk supergevoelig. Het dorp is keihard getroffen door deze ellende.

Het gezin werd op zaterdag weer herenigd. Fijn om al onze kinderen weer om ons heen te hebben.

Maandag 6 april:
Afgelopen dagen ben ik bijna elke dag een klein stukje gaan wandelen. Ik ben erg ontdaan hoe we hier in Erp getroffen zijn door het Coronavirus. Dan mag ik nog van geluk spreken. Ik ben blij dat ik niet in het ziekenhuis ben beland.

Het is triest dat er zoveel mensen gestorven zijn. Het gemis zal voor velen groot zijn. Dat is in ieder dorp overigens zo. Het medeleven en de eensgezindheid is dan wel weer prachtig. Je ziet allerlei prachtige initiatieven ontstaan. Mooi om te zien dat we als Erp samen sterk staan.