Documentairemaakster Barbara van Rijn: 11x lockdown in het buitenland

Wereldwijd gaat elk land anders om met de coronacrisis. Maar hoe? De Veghelse film- en documentairemaakster Barbara van Rijn geeft elf Nederlanders in het buitenland het woord in haar documentaire 11x lockdown in het buitenland.

Door: Moniek Jaspers

Barbara woont al meer dan tien jaar in Ghana, waarvan vijf in de hoofdstad Accra. Na jaren voor een tv station te hebben gewerkt, werkt ze sinds september samen met haar man als freelancer. "Ik werkte eerst bij een communicatiebureau in Bilthoven, maar ik was al snel verveeld en wilde graag naar Afrika. Met een paar maanden verlof ging ik op zoek naar een tv station. In Ghana was er snel een enthousiaste reactie. De eerste twee weken in Ghana waren niet zo leuk, maar nu zijn we ondertussen zoveel jaar verder," lacht Barbara. "Ik ben nadat mijn verlof erop zat wel weer terug naar Nederland gegaan, maar ik wilde toch weer richting Ghana. Een baan daar zoeken ging gemakkelijk, omdat hetzelfde tv station mij graag wilde hebben. Uiteindelijk heb ik daar mijn man ontmoet en wij hebben samen twee kinderen. Een leven in Ghana was niet gepland, maar zo gebeurt dat dan." De film- en documentairemaakster werkt dan wel als freelancer, maar 11x lockdown in het buitenland is haar eigen project. De film is gemaakt voor Nederlanders door elf Nederlandse dames woonachtig over de hele wereld.

Waarom dan toch deze documentaire maken?
"Hoe de coronacrisis in andere landen is, dat weten de meeste Nederlanders niet. Zij houden zich vooral bezig met de situatie in eigen land. Begrijpelijk wel. Maar ik merkte grote verschillen tussen Ghana, mijn familie en vrienden in Veghel en Den Bosch, en mijn broertje in Nepal. Ghana was zich op heel andere dingen aan het voorbereiden. Zo heeft mijn buurt slecht stromend water. Vrachtwagens komen regelmatig water brengen. Wat nou als deze vrachtwagens niet meer mogen rijden en wij zonder water komen te staan? Dat is een probleem die Nederlanders minder begrijpen. Dat we allemaal met hele andere dingen bezig waren vond ik interessant. Nederlanders horen van andere landen wel wat op het nieuws. Vervelend, maar dat is ver weg, zeker in andere taal is. Daarom zijn de lockdown-verhalen in het Nederlands door Nederlanders. De eigen taal brengt alles wat dichterbij."

Jij bent zelf één van de elf die haar verhaal vertelt. Hoe zijn ze in Ghana omgegaan met corona? 
"Ze hebben hier heel snel geregeerd. Een stad waar een paar besmettingen werden geconstateerd, ging al snel op slot, waaronder Accra. Voor mij is dat makkelijk, maar voor mensen die met z'n twintige in één huis wonen niet. Zij werken van dag tot dag voor brood op de plank. Maar er zijn enkel 150 IC bedden in het hele land. Op slot gaan was dus de enige optie."

Uit de documentaire: Yvonne in Libië 
"Hier voor ons zie je een ziekenhuis waar ook coronapatiënten zouden worden opgevangen. Maar helaas wegens de aanvallen en de oorlog is deze gesloten, want het werd vorige week tot 3/4 dagen lang aangevallen. Dus ja, dan is het niet veilig om er te werken of mensen op te vangen." Er klinkt het geluid van een raket. "Zo te horen worden er nog steeds aanvallen gepleegd. Er ging dus net een raket missile over me heen", lacht ze alsof het heel normaal is. "Oké, weten we dat ook weer."
Sinds 3 weken heb ik niets meer van Yvonne uit Libië gehoord.

Er komen nog tien andere Nederlandse dames verspreid over de wereld aan het woord. Hoe ben je met hen in aanraking gekomen? 
"Ik heb op Facebook oproepen gedaan voor Nederlanders in het buitenland die interesse hebben hun corona-verhalen te delen. Daar heb ik wel zestig reacties op gehad, waarvan ik degenen met de meest interessante verhalen heb gekozen. Zij laten allemaal een verschillende kant van het leven daar zien, zoals financiële problemen, gezondheidsproblemen, eenzaamheid of een gestopte IVF-behandeling. Ook heb ik gekozen voor elf verschillende landen, verspreid over bijna alle werelddelen. De vrouwen hebben allemaal een speciaal verhaal die op de voorgrond staan. Via deze persoonlijke verhalen worden de coronaverschillen in de landen duidelijk. Het was in eerste instantie niet eens de bedoeling om enkel vrouwen te kiezen, maar daar kreeg ik veel reacties van en zij leggen sneller hun gevoelens bloot. Vrouwen kregen dus al snel de focus. Mannen maken zich ook wel minder snel zorgen en zwakken sneller af. Het valt wel mee, zeggen ze dan."

Waar ben je nu mee bezig?
"Ik ben bezig met twee documentaire projecten. 11x lockdown in het buitenland duurde drie maanden en de vrouwen hebben zichzelf gefilmd. Ik ben ook bezig met een verhaal over langere termijn lockdowns. Deze zal zes tot acht maanden duren en zal vooral over de lokale bevolking gaan voor een internationaal publiek. Ik wil daarvoor weer een aantal mensen volgen in verschillende landen, waarbij het gaat over de impact van de lockdown op het leven. Ik ben nog op zoek naar speciale verhalen en ik hoop ook op funding."
"Ook ben ik bezig met een verhaal over voodoo in Benin. Als een tweeling overlijdt, krijgt de andere een houten poppetje waarin de geest van de overleden tweeling zou zitten. Hiervoor moet ik wachten tot de grenzen weer open zijn en ik ben ook nog op zoek naar iemand.

De documentaire is te zien op www.barbaravanrijn.com.