Bermhartigheid

Ik vraag me vaak af wie bij overheden eindverantwoordelijk is voor het maaien van bermen en ander rijks- of gemeentegroen. En, let wel, ik heb het hier niet over de voertuigbestuurders, zeg maar de maaimannen/vrouwen. Nee, ik bedoel de ‘aanstuur-ambtenaren’. Die plannen wáár en wannéér groen-technisch kortwieken nodig is. Daarbij beperk ik me even tot het meest eenvoudige gewas: gras.

Zouden die opdrachtfunctionarissen ooit biologie gehad hebben? De talloze verbanden tussen mens en natuur wel begrijpen? Hoe is hun rekenvaardigheid? Dat kunnen ze vanuit economisch oogpunt vaak goed, op de rekenvorm ‘delen’ na. Voorbeeld? Tuurlijk! In hoeveel stukjes verandert een gemiddelde plastic fles als er kooi- of cirkelmaaiend overheen gedenderd wordt? Wat overkomt gevulde luiers, wegwerpbekers (naamsverandering overwegen), plastic zakken, verpakkingsmateriaal, etc.? Oké…geen gemakkelijke rekensommetjes. Wel noodzakelijke. Bovendien met een voorspelbare uitkomst: rampzalig. Ontelbare kleine stukjes, niet afbreekbaar afval, verdwijnen langzaam in onze aardkorst. De gevolgen worden echter redelijk achteloos doorgeschoven richting volgende generaties. Laf! Let wel, van zowel overheid áls burgers. Misschien dat een soort ‘hark’ aan de voorkant van de maaier groter afval voor de machine uit kan duwen? Of dat de bermen een dag vóór het maaien leeggehaald kunnen worden. Bijvoorbeeld met behulp van DUBAKKI’s. Waarom een dag van tevoren? Kan het gras weer tijdig overeind komen voor een beter maairesultaat. Wat DUBAKKI’s zijn lees je verderop. Onbegrijpelijk vind ik verder ons droge-sloot-beheer. Tropische zomers zorgen voor rampzalig lage grondwaterstanden, maar bieden tegelijkertijd kansen om rotzooi uit sloten te vissen zónder natte voeten te krijgen. Cruijff zou hebben georeerd: ’Elk nadeel hep s’n foordeel…’

Gelukkig zijn er in Meierijstad steeds meer mensen die zich actief aan het bemoeien zijn met het opruimen van zwerfafval. En hoewel bovenstaande voorbeelden anders doen vermoeden, wordt er bij onze gemeente ook echt wel aandacht aan besteed. Al was het maar omdat ze de nodige materialen beschikbaar stellen waarmee betrokken burgers aan de slag kunnen. Zoals een elektrische zwerfafval-bakfiets (DUBAKKI) die beschikbaar gesteld wordt voor spontane opruimacties. Door vrijwilligers voorgesteld. Ze zijn gratis te leen (uiteraard) bij de gemeentewerven in Veghel en Schijndel. Er blijken inmiddels kleine groepjes zwerfafvalhaters in oprichting te zijn, die met DUBAKKI’s, afvalgrijpers, afvalzakken, handschoenen, veiligheidshesjes én een EHBO kist aan de slag willen. Hoe mooi is dat!? De bakfiets is te leen voor één dag (reservering via www.meierijstad.nl/dubakki). Naast deze mooie burgerparticipatie verwacht ik vanaf heden van overheidswege een barmhartig droge-sloot-beheer en bermhartige maaipolitiek…