‘In Brabant knokt iedereen mee’

Of hij uitkeek naar zijn vertrek als Commissaris van de Koning? Helemaal niet. Veel tijd had hij daar bovendien niet eens voor. Toch heeft Wim van de Donk (58) wel zin in zijn nieuwe functie, als Rector Magnificus van de Tilburg University. De geboren en getogen Veghelaar vertelt over zijn functie als Commissaris van de Koning, een ambt dat hij op de kop af 11 jaar vervulde.

Er waren verschillende bekende Brabanders bij je afscheid. Hoe vond je dat?
“Dat vind ik oprecht leuk. Al wil ik er meteen aan toevoegen dat ik van alle Brabanders houd, bekend of niet.”

Waarom is dit hét moment om afscheid te nemen?
“Dat was het niet per se, er zit een zekere van toeval in. De Staten hadden volgend jaar kunnen besluiten om me voor een derde termijn van zes jaar te benoemen en die optie had ik zeker overwogen. Soms komen de dingen echter op je pad. Er zijn maar weinig uitdagingen waarvoor ik mijn ambt zou verlaten, maar toen ik gevraagd werd of ik Rector Magnificus wilde worden van Tilburg University, ging er een vlammetje branden. Ik heb heel wat voetstappen liggen in Tilburg en ik kijk erg uit naar het werken met onderzoekers en studenten. De universiteit is altijd mijn tweede thuis gebleven.”

Welke moeilijke gebeurtenissen blijven je het meeste bij?
“Dat zijn voor mij vooral de persoonlijke verhalen. Denk aan de Q-koorts, de MH17-ramp waarbij zo veel Brabanders zijn omgekomen, de verwoestende hagelstorm in Luyksgestel… Er zijn in de afgelopen 10 jaar veel ingrijpende dingen gebeurd.”

En in positieve zin?
“Dan noem ik vooral de Brabantse mentaliteit. Besturen in Brabant is helemaal niet zo moeilijk, want iedereen doet mee. Hier heerst een cultuur van knokken, samenwerken, met elkaar zaken oplossen, zowel op sociaal, economisch als ecologisch vlak. We werken hard, maar we wonen en recreëren hier ook. Onder andere dat maakt Brabant zo sterk.”

Zijn er zaken die je graag anders had gedaan?
“Die zijn er altijd. Had ik niet beter dit? Had ik niet eerder dat? Een ding is zeker: ik heb geprobeerd de zaken altijd goed te overwegen, ze in hun perspectief gezien en vervolgens naar eer en geweten gehandeld.”

Je startte in 2009 met een werkbezoek aan Veghel en je eindigde er onlangs ook. Is de cirkel nu rond?
“Dat is inderdaad geen toeval. Hoewel ik al sinds mijn achttiende niet meer in Veghel woon, kom ik er wel vandaan. Al tijdens mijn eerste werkbezoek kreeg ik het idee: hier in Veghel komt het wel goed. Veghelaren zijn harde werkers met ideeën, mensen die dingen voor elkaar boksen. Er zit dynamiek in deze gemeente. En met al zijn economie, innovatie en sterke sociale samenhang zie ik Veghel, of Meierijstad, als een voorbeeld voor Brabant.”

Je opvolger is geen onbekende. Hoe vind je het dat Ina Adema jouw functie overneemt?
“Toen ik begreep dat zij het zou worden, gaf me dat oprecht een prettig gevoel. Bij haar afscheid als burgemeester van Veghel zei ik haar: ‘As ge mar terugkomt’. Daar heeft ze zich aan gehouden, gelukkig. Ina is een heel plezierige collega, een klasse-bestuurder die Brabant goed kent. Ik draag mijn ambt met een gerust hart aan haar over.”

Inmiddels heeft Koning Willem-Alexander Ina Adema beëdigd. Dat gebeurde op 16 september, in Paleis Noordeinde, Den Haag.

Dit verhaal verscheen eerder in Bedrijvig Meierijstad.