Gerard Spierings uit Schijndel werkt voor de wielerploeg Jumbo-Visma. Als verzorger reist hij in het kielzog van de coureurs de hele wereld over.
Gerard Spierings uit Schijndel werkt voor de wielerploeg Jumbo-Visma. Als verzorger reist hij in het kielzog van de coureurs de hele wereld over.

Gerard Spierings is verzorger bij Jumbo-Visma: ‘Wij zijn een kleine schakel, maar wel een hele belangrijke’

Sport 2.048 keer gelezen

SCHIJNDEL | Gerard Spierings (60) is sinds 2017 in dienst van Jumbo-Visma (destijds Team LottoNL-Jumbo). Als verzorger reist hij in het kielzog van mannen als Primož Roglic, Wout van Aert, Dylan Groenewegen en Steven Kruijswijk de hele wereld rond. Zo was hij erbij toen Roglic in de laatste tijdrit de Tourzege verspeelde, maar ook toen de Sloveen het monument Luik-Bastenaken-Luik won en niet veel later de Vuelta.

We spreken Gerard op donderdagochtend. Hij is net terug uit de Verenigde Arabische Emiraten waar hij voor Jumbo-Visma aanwezig was in de UAE-Tour. Komende donderdag vertrekt hij naar Spanje voor de Ronde van Catalonië. Woensdagmiddag boekte Jumbo twee prachtige zeges. In Parijs-Nice kwam Roglic solo over de finish en in de Tirreno-Adriatico sprintte Van Aert in Lido di Camaiore op imposante wijze naar de overwinning. De goudhaantjes van de Nederlanders wielerploeg mochten bovendien allebei de leiderstrui aantrekken. Spierings zag zijn collega’s op televisie naar de overwinning snellen: “Geweldig”, roept hij. “Ik heb zitten genieten. Het is zo moeilijk om op dat topniveau te winnen. Bijzonder als je er dan twee op één dag pakt.” Vorig jaar boekte Spierings ontzettend veel overwinningen met Jumbo-Visma. Hoogtepunten te over, maar ook een groot dieptepunt wat toch een beetje een schaduw wierp over het succesvolste seizoen uit de geschiedenis van de wielerploeg. Wij spraken Spierings over zijn werk, de sleutel tot succes, winnen en verliezen en de toekomst.

Hoe word je verzorger bij Jumbo-Visma?
Ik ben zelf tot mijn 40ste fervent amateurwielrenner geweest, zowel op de wegfiets als met de mountainbike. Op mijn 42ste heb ik een cursus sportmassage gevolgd. Ik wilde toch graag in de sport actief blijven. Tijdens een trainingskamp stuitte ik toevallig op Bart Brentjens. Ik raakte met hem aan de praat en als oefening heb ik zijn ploeg toen gemasseerd. Na het halen van mijn diploma heb ik me officieel als parttimer bij zijn mountainbikeploeg aangesloten.

Dat deed je toen nog naast een andere job?
Inderdaad, ik gebruikte daar mijn snipperdagen voor. Ik was werktuigbouwkundig ingenieur. Dat heb ik, na mijn studie in Canada, bijna twintig jaar gedaan. Op een gegeven moment hield ik een lezing bij de wielervereniging hier in Schijndel toen ik werd aangesproken door een arts van Skill-Shimano (destijds de ploeg van Kenny van Hummel). Ze zochten nog een fulltime verzorger. Van mijn werk heb ik een jaar vrij gekregen om als verzorger aan de slag te gaan. Het beviel me zo goed dat ik ben blijven hangen.


We maken de bidons klaar voor de dag, dat zijn er zo’n 130.

Het avontuur trok je de wielerwereld in?
Ik ben altijd avonturier geweest. Op mijn 18de ben ik naar Canada verhuisd. Daar heb ik dertien jaar gewoond. Dus het heeft altijd wel in mijn bloed gezeten. Na Skill-Shimano ben ik voor mezelf begonnen. Ik heb toen gewerkt voor Sky, weer bij Bart Brentjens en bij de ploeg van Marianne Vos. Op einde van dat jaar, 2011, vertrok Vos naar Rabobank. In haar kielzog ben ik meeverhuist. Daar kreeg ik een full-timecontract. Rabobank had natuurlijk ook een mannenploeg. Toen de bank eind 2016 stopte als sponsor, ben ik met de mannen meegegaan naar Lotto-Jumbo. Daarnaast heb ik nog een eigen praktijk aan huis in Schijndel.

Hoe ziet een dag als verzorger van een wielerploeg er in een etappekoers uit?
Om 08.00 uur een kort ontbijtje. Vanaf dan gaat alles razendsnel. We maken de bidons klaar voor de dag, dat zijn er zo’n 130. Tel een minuutje per bidon en je bent toch al meer dan twee uur zoet. De bidonnen moeten worden gekoeld en worden verdeeld over de diverse auto’s. De bus moet vol liggen met repen, gelletjes, bidons en herstelmaaltijden, want daar verzamelen ze. De bus is de thuishaven van de renners en daar moet alles voorhanden zijn. Als we daar mee klaar zijn, maken we de bevoorradingszakjes. Tussendoor bakken we eigengemaakte rijstcakes en puddingbroodjes, vol met koolhydraten, voor de renners en verzorgen we de lunchpakketjes voor de staf. Dat zijn er zo’n dertig per dag. Je bent niet alleen verzorger voor de renners, maar voor de complete organisatie. De boodschappen bijvoorbeeld, doen wij ook. In een grote ronde zijn we met zes verzorgers.

Jullie worden opgedeeld in groepjes van twee toch?
Klopt. De ene groep heeft ‘hoteldienst’. Zij nemen alle koffers van de renners en de staf mee naar het volgende hotel. Elke renner heeft een eigen matras en een eigen dekbed. Ook dat moet mee naar de volgende overnachtingsplek. Overdag wassen ze de kleren van de staf en ’s avonds die van de renners.

‘Ik ga niet vertellen wat er die avond allemaal gebeurd is, maar Roglic zat er helemaal doorheen’


De andere groep gaat met de renners mee naar de start van de koers. We zorgen dat er koude bidonnen op de fiets staan en dat ze genoeg repen en gels hebben. De koers gaat vervolgens van a naar b, met ergens daar tussenin de bevoorradingszone. Het is essentieel dat we daar eerder zijn dan het peloton, want anders zitten onze renners zonder eten en drinken. Samen met een andere verzorger staan we daar te wachten met acht etenszakken.

De renners komen dan in volle vaart de ravitaillering ingevlogen en jullie moeten precies op het juiste moment de zak met eten en drinken aangeven. Dat is al een wereldprestatie op zich.
De zakken wegen ook nog eens twee tot tweeënhalve kilo per stuk. Bij het Belgische tv-programma Vive le velo heeft Bram Tankink, destijds nog coureur bij ons, het een keertje mogen proberen. Dat ging totaal mis. De zak viel uit elkaar en hij gaf het verkeerd aan. De hele weg lag vol met voedsel.
Wanneer de renners voorbij de bevoorradingszone zijn, gaan wij zo snel mogelijk naar de finish. Wij vangen de renners daar met z’n tweeën op en sturen ze naar de bus.

Of naar het podium?
Daarom staan er twee verzorgers. De laatste tijd wordt er veel gewonnen en dus moet er iemand mee naar de ceremonie en de dopingcontrole. We hebben een rugzak mee met nieuwe kleding, een herstelmaaltijd en een eiwit shake. De renner kan zo opgefrist het podium op. Je wil er toch een beetje representatief uitzien.

Eenmaal aangekomen in het hotel worden de renners gemasseerd door de verzorgers. Eigenlijk komt er niemand zo dicht bij de renners als jullie.
Je hebt te maken met verschillende emoties. Soms zijn renners heel blij en af en toe hevig teleurgesteld. Je hebt renners die graag praten zoals Robert Gesink. Hij is op de massagetafel super sociaal. Gesink is oprecht geïnteresseerd in zijn collega’s. Het is echt leuk om hem op de tafel te hebben. Er zijn ook coureurs die gaan liggen en niks zeggen.


Gerard Spierings masseert de Duitser Tony Martin.

Eigenlijk fungeer je dan als amateur-psycholoog?
Het is de kunst om op het juiste moment niks te zeggen.

Klinkt allemaal geweldig, maar best vermoeiend.
(Lachend:) Na een grote ronde zijn wij net zo kapot als de renners. Je moet iedere dag gefocust zijn. Na de Tour de France ben je total loss. Daarom plant Jumbo-Visma voor alle stafleden rustperiodes in.

Hoe ziet jouw programma er dit jaar uit?
Ik heb straks de Ronde van Catalonië, daarna de Waalse Klassiekers, vervolgens ga ik met Dylan Groenewegen mee naar zijn eerste koers sinds het ongeluk met Fabio Jakobsen, dan volgt het tweeluik Critérium du Dauphiné en de Tour de France, het wielerseizoen wordt afgesloten met de Vuelta a España en de Ronde van Kroatië.

Hoe belangrijk is jullie werk?
Wij zijn een kleine schakel, maar wel een belangrijke. Zonder ons wordt het lastig om een koers te winnen.

Wat is voor een renner de sleutel tot succes?
Onze renners hebben heel veel aan de Jumbo Foodcoach App. Daarin staat precies wat en hoeveel een renner mag eten en drinken. De app staat in verbinding met de fietscomputer. Dus de voeding wordt aangepast als er een wandeletappe is verreden.
De deal met M line helpt onze renners ook goed. Elke renner heeft een eigen matras, dekbed en kussen. Een goede nachtrust is heel belangrijk in het wielrennen. Al die kleine beetjes, al die halve procentjes, tellen op.


Twee tips voor de amateurwielrenner:
“Amateurwielrenners drinken te weinig, terwijl dat zo belangrijk is. Een bidon per uur is geen overbodige luxe. Vocht zorgt voor een lagere lichaamstemperatuur en voor opname van koolhydraten. Als we te weinig drinken dan blokkeert de opname van koolhydraten en dan krijg je een suiker dip. Dat geldt overigens ook voor hardlopers.
Doe daarnaast af en toe korte sprintjes, een intervaltraining. Daar word je beter van. Denk bijvoorbeeld aan vijf korte sprintjes van tien seconden met tussen door anderhalve minuut rust. Iets langer kan natuurlijk ook. Succes!”


Wat zijn de hoogtepunten in je carrière als verzorger?
Zo dat zijn er een heleboel. Alle overwinningen van Bart Brentjens en Marianne Vos, die laatste won letterlijk alles.
In de laatste jaren zijn het vooral de successen van Groenewegen, Kruijswijk en Roglic.

Je bent de laatste jaren wel verwend als verzorger van Jumbo-Visma.
Ik heb jaren meegemaakt dat we vijf overwinningen in een heel seizoen boekten. Het hoogtepunt van afgelopen jaar was denk ik de overwinning van Roglic in Luik. Echt waanzinnig knap dat hij twee weken na de tweede plaats in de Tour de klassieker Luik-Bastenaken-Luik wist te winnen.

Jij was er op die beruchte zaterdagmiddag op La Planche des Belles Filles bij. De dag dat Roglic de Tourzege uit zijn handen zag glippen.
Het was zo’n deceptie. Iedereen was enorm teleurgesteld.

In Roglic?
Nee, teleurgesteld in dat we tweede waren geworden. Binnen de ploeg dachten we de Tour de France te gaan winnen. Dat doet nog steeds pijn.

(Gerard laat een stilte vallen. Dan vervolgt hij).

Ik ga niet vertellen wat er die avond allemaal gebeurd is, maar Roglic zat er helemaal doorheen. Als je dan zo snel en sterk terug kan keren en Luik-Bastenaken-Luik en daarna de Vuelta kan winnen. Dat is echt grote klasse.

Dan ben je op-en-top sportman toch?
Hij is mentaal zo sterk. Ik was zowel in de Tour als de Vuelta de masseur van Roglic. Dus ik heb het van dichtbij meegemaakt. Het dieptepunt op La Planche des Belles Filles, wat me veel pijn heeft gedaan, tot de glorieuze overwinning in de Vuelta.


Sepp Kuss en Gerard Spierings.

Gaat hij de Tour nog ooit winnen?
Daar gaan we dit jaar weer voor. Makkelijk wordt het niet, want de concurrentie staat niet stil. Aan de top blijven is moeilijker dan er komen. Het is een mooie uitdaging.

Hoe ziet jouw toekomst eruit?
Ik ben nu 60. Ik hoop nog een jaar of 3 à 4 fulltime te werken. Daarna blijf ik parttime beschikbaar.

Wat zou je graag nog willen meemaken?
De Olympische Spelen. Daar zou ik nog wel een keer mee naartoe willen.

Wat maakt het werk als verzorger zo leuk?
Het is iedere keer weer uitdagend om van alles voor elkaar te krijgen, zeker in het buitenland. Je maakt ontzettend veel mee en je hebt te maken met verschillende persoonlijkheden. Ik prijs mezelf gelukkig met dit werk.

Gerard Spierings uit Schijndel werkt voor de wielerploeg Jumbo-Visma. Als verzorger reist hij in het kielzog van de coureurs de hele wereld over.
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant