Meierijstad staat stil tijdens sobere Dodenherdenking: ‘Niet normaal gaan vinden hoe we soms met elkaar omgaan’

VEGHEL | In Meierijstad vonden er op 4 mei zes sobere herdenkingen plaats. Bij de herdenkingen waren in verband met corona alleen genodigden aanwezig. Bij iedere herdenking sprak een vertegenwoordiger van het college van B en W een toespraak uit en plaatste een krans.

In Boerdonk gebeurde dit bij het monument aan de Veerstraat. Gemeentesecretaris Marijke Wilms was daarbij aanwezig. Wethouder Jan Goijaarts was in Eerde voor de kranslegging bij het monument aan de Zandvliet. Bij het monument naast de Erpse kerk werd een krans gelegd door wethouder Rik Compagne. Burgemeester Kees van Rooij was afgereisd naar Schijndel voor de kranslegging bij de Mariakapel op de Markt. In Sint-Oedenrode was wethouder Harry van Rooijen aanwezig bij het leggen van de krans bij het monument aan de Corridor. In Veghel werd er een krans gelegd bij de monumenten aan de Kolonel Johnsonstraat. Wethouder Menno Roozendaal was daarbij aanwezig. De toespraak van de leden van het college van B en W:

Ik wil het op 4 mei eigenlijk niet over corona hebben en tegelijk ontkom ik er niet aan. Ik wil het niet over corona hebben in vergelijking met de Tweede Wereldoorlog en tegelijkertijd ontkom ik er niet aan. Ontkomen wij er geen van allen aan. 
Het klopt: er zijn parallellen te trekken, maar laten we deze wel in perspectief zien. Een avondklok, beperkingen en het meer moeten nadenken over hoe we ons bewegen staat in geen verhouding tot wat onze grootouders en ouders in 40-45 moesten doormaken. Toen deden mensen elkaar verschrikkelijke dingen aan. Nu is het een virus dat zich niets aantrekt van welke door ons ingestelde orde dan ook. 

We herdenken vandaag alle Nederlandse doden, burgers en militairen, die stierven sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Mensen die stierven door toedoen van andere mensen. Door geweld, agressie, superioriteitsgevoel, indoctrinatie en ophitsing. Dat herdenken wij vandaag. Dat is dodenherdenking. 
Volgens recent onderzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei vindt 88 procent van de Nederlandse bevolking het belangrijk dat wij op 4 mei stilstaan bij onze doden. Rituelen als de twee minuten stilte, het leggen van kransen en bloemen, de vlag halfstok, het spelen van de Taptoe of Last Post of ons volkslied worden gewaardeerd. Ze bieden ons houvast. We staan even stil, hoe kort ook... 
En waar we bij stilstaan is misschien niet eens zo belangrijk: als we maar even stilstaan, even nadenken, even rust... Iedereen vult deze twee minuten voor zichzelf in. 

In een steeds sneller wordende wereld, waarin het soms lijkt dat we altijd maar iets moeten vinden, biedt het herdenken van onze doden niet alleen bezinning maar ook verbinding. We kijken immers samen naar een herdenking op televisie, of straks naar de film ‘Stille Getuigen’. We lezen erover in de krant of op internet. We zijn, allemaal tegelijk, twee minuten stil. Samen: in Meierijstad, in Brabant, Nederland en op zo veel meer plekken. We weten: dit nooit meer en dat laten we zien door stil te zijn. 

Morgen vieren we onze vrijheid. Een vrijheid die nog steeds anders is dan andere jaren. Een vrijheid die we moeten koesteren en waar we zuinig op moeten zijn. We moeten niet wegkijken, het gesprek aangaan als we dat nodig achten. Soms is dat moeilijk, maar die stap zetten is wel belangrijk. We moeten niet goedpraten of accepteren dat er groepen tegenover elkaar komen te staan. We moeten het niet normaal gaan vinden hoe we momenteel soms met elkaar omgaan. Het is belangrijk dat we op onze eigen bescheiden manier onze democratie koesteren, verbeteren en verdedigen: dat ik dat doe, dat u dat doet. Dat we dat samen doen, dat we uitstralen: tot hier en niet verder. Dat zijn we aan elkaar verplicht, aan toekomstige generaties en aan al die doden die wij vandaag herdenken.