Wettelijk spelbederf

Bij Udea in Veghel: Tweemaal diefstal klapkratten. Zichtbaar op camera. Op twee verschillende dagen gefilmd. Dader heeft opvallend loopje(!), draagt donkergroene jas met bontkapuchon (parka) en petje met rood logo. Een verdachte wordt aangehouden. In een witte bus, in een doodlopende weg, vlakbij Udea. Vermoedelijk voorafgaand aan een derde inbraak. Het spel begint… 

In vogelvlucht: Bus is volgens verdachte gehuurd door een kennis. Hij heeft ‘m geleend. Om meubels te vervoeren voor zijn zus. Geen meubels in de bus aanwezig. Rijbewijs graag! Heeft ie niet. ID dan? Laat ID-kaart van zijn broer zien. Per ongeluk naar eigen zeggen. Waarom hij daar in dat doodlopend weggetje was? Gestopt om een gokspelletje te spelen op zijn telefoon. Bus wordt verder onderzocht. Dienders vinden pet met rood logo en groene parka. Volgens verdachte niet van hem. Lopend van bus naar politieauto constateren de agenten een raar loopje…

De rechter vond de camerabeelden niet duidelijk genoeg en sprak ‘m vrij. Wel kreeg ie ’n boete en een celstraf (gelijk aan die van het voorarrest) vanwege gebruik van een vals ID-bewijs en rijden zonder rijbewijs. Laatste woorden van de verdachte: ‘Gelukkig, gerechtigheid (!??)’.

Ik mag graag rechtbankverhalen lezen. Volg misdaadonderzoek met meer dan normale belangstelling. Mijn verbazing tijdens het volgen van allerlei criminele strapatsen vertoont hierdoor verontrustend uiteenlopende uitingen. Variërend van een enorme lachbui tot het hardop voorlezen (met steeds luidere stem) van de uitkomst van een rechtszaak. Meestal aan mijn vrouw. Niet om haar rechtsgevoel te testen, maar meer om steun te vragen voor mijn frustratie over wéér een nieuwe portie…eh…ónrecht. Meestal komt ons gevoel voor Neerlands rechtssysteem aardig overeen. Qua bloeddruk weet ik het niet. Heeft ook met het soort vergrijp te maken.

Dit Udea-voorbeeld is natuurlijk niets vergeleken bij het grote werk van lieden als Ridouan Taghi, Willem Holleeder en de-Osse-kampkoning-zonder-hele-achternaam: Martien R. Maar het toont het gemak aan waarmee je in Nederland…naar mijn rechtsgevoel…onder duidelijk aangetoond crimineel gedrag uit kunt komen. Daarnáást, of het nu een klapkrattenjattertje uit Zaltbommel of nietsontziende drugsdealers betreft, lees ik te vaak dat direct betrokkenen rechtsprocessen omschrijven als een ‘spel’ tussen daders, advocaten, officier van justitie en rechtbank. Met slachtoffers veelal langs de zijlijn. Een spel té vaak winnen door de regels constant bewúst te overtreden, is nóóit gerechtigheid, maar onacceptabel, wettelijk spelbederf…

P.S. Een volgende keer wil ik het hebben over de ‘vormfout’. Bloeddruktechnisch op dit moment onverstandig.