Optimismepioniers

Had ik het vorige week over een beschavingsoffensief, deze week pleit ik ervoor het aloude ‘Het-is-wat-het-is’ ook massaal van stal te halen. Accepteren, vooruitkijken, plannen maken (liefst samen) voor de toekomst. En dan helpt het enorm als er plaatsgenoten zijn die met vlammende plannen komen. Die zorgen voor verlichting in deze donkere tijden. Niet het soort plannen waarbij huizen aan zowel de binnen- als buitenkant vol worden gehangen met lichtslangen of ander led-lampgeweld. Of voortuinen (soms zelfs daken) bevolkt worden met opflikkerende roedels herten, corpulente kerstmannen en geparkeerde arrensleeën. Waarbij ik me altijd afvraag waarom deze versierders dat niet gewoon tot hun achtertuin beperken.

Nee, die vlammende plannen hadden te maken met creatief vuurwerk. Ideeën die vorige week verschenen in deze Stadskrant Veghel. Bedenksels waar je blij van wordt. Tenminste als je niet meteen schrikt van de mógelijke aanwezigheid van beren op de weggetjes ernaartoe. Buiten-de-doos-denkers als Ton Verhoeven, Lars van Eijkelenburg en Piet van der Poel hadden de koppen bij elkaar gestoken en lanceerden liefst drie ‘voorzetten-om-blij-van-te-worden’: De herbouw van het Veghels treinstation, tiny houses bouwen op het spoor (Duits Lijntje) en het langste voedselbos van de wereld realiseren (Veghel-Eerde-Wijbosch-Schijndel). Lees ze nog eens na! Realistisch? Maakt dat wat uit op dít moment? 

Wie had bijvoorbeeld dertig jaar geleden het gebied óp en rondóm de Vlagheide de huidige schoonheid toegedicht? En wat als Stefan van de Ven niet doorgebutst had op de Noordkade? Misschien verloopt niet alles even sóepel, maar er wordt wel vooruítgedacht. Geen omwenteling in poelen van cynisme of slachtofferdenken, geen gezeur over wat er momenteel ‘allemaal-níet-kan’ of…erger nog…gemekker over ‘vrijheid’ die íedereen…ik herhaal…íedereen gewoon nog heeft. Nee, dit gaat over kansen zien die ons allemaal vrolijk kúnnen maken.

Ik zou het Veghels station best graag terug willen zien. Al is het alleen maar om de cafébouwval ertegenover ook meteen mee te nemen. Zo’n voedselbos? Heerlijk toch! Wel doortrekken naar Rooi graag. Meierijstadlang maken. Dus nóg groter denken. Mag van mij. En die tiny houses? Laat komen, laat komen! Natuurlijk niet óp het spoor, maar in de naaste omgeving ervan. Om de huidige ecologische verbindingszone beschermd te houden. 

Naast onder andere gezond eten, lang wandelen, goede gesprekken voeren, yoga, borreltjes op z’n tijd en sociale media begrenzen, is het volgens mij keigezond ons te kunnen laven aan plannen van optimismepioniers. Wie weet wat we er aan hebben op weg naar de volgende wereldcrisis…