Bij Hart zijn ze diep teleurgesteld: ‘Was het ze niet gegund?’

VEGHEL | Geen verkiezingsuitslag zonder verrassingen, en die van Meierijstad woensdagavond was daarvan wel een schoolvoorbeeld. Zat de verrassing de uitslag vijf jaar geleden bij de grootste partijen, deze keer waren het de kleinste die alom tot verbazing leidden. Het gebeurde allemaal in ’t Spectrum in Schijndel.

Door: Jan Egmond.

Al bij de eerste binnengekomen uitslagen – de stemmingen van maandag en dinsdag – tekende de grote lijn zich af. Met amper ingehouden verbazing zag de fractie Hart, in de ogen van ingewijden een geduchte concurrent en misschien zelfs de gedoodverfde winnaar, zich eindigen in de onderste regionen. Toen het beeld in de loop van de avond niet veranderde, waren er geen woorden nodig om te zien welke fractie schipbreuk leed. Vol goede hoop hadden ze plaatsgenomen bij een hangtafel recht voor het podium. Ze scoorden alleen hoog in het aantal ogen dat op hen gericht was.

De concurrerende fracties waren beducht voor hun reputatie als hardst werkende, best communicerende en meest initiatiefrijke fractie. Verschillende aanwezige ingewijden – niet (meer) politiek actief - gokten vooraf op vijf tot zes zetels voor Hart. Het werden er twéé, nota bene een minder dan bij de vorige verkiezing. Zelfs in hun bakermat scoorde het voormalige Hart voor Schijndel lager dan voorheen. Lijsttrekker en fractievoorzitter Laurens van Voorst was er kapot van, vijf jaar hard werken naar de filistijnen, min of meer zijn levenswerk. Het melancholieke geluid van jazzband Meierijstad maakte het sfeertje nog wat zwaarder. 

Compleet het tegenovergestelde gebeurde bij Gemeentebelangen Meierijstad (GBM). De eenmansfractie van Peter Verkuijlen, die regelmatig onder vuur lag wegens het overtreden van de fatsoensregels, steeg van een naar drie zetels. Ook Forum voor Democratie scoorde tot veler verbazing een zetel. De meeste andere fracties bleven gelijk of kregen er zetels bij. De blije gezichten waren in de meerderheid.  

Maar wat ging er in godsnaam fout bij Hart? Wie hun niet kent heeft onder een steen gelegen. Toch lijkt ‘onbekend maakt onbemind’ niet helemaal uit de lucht gegrepen, komt naar voren uit gesprekken met betrokkenen. Hart had overal in Meierijstad harten gewonnen van individuele (groepjes van) burgers, maar een echt netwerk ontbrak. Voor wie het woord ‘vriendjespolitiek’ negatief in de oren klinkt, de encyclopedie houdt het neutraal: ‘situatie waarin je een voordeel niet geeft aan iemand die het verdient, maar aan iemand die je leuker of belangrijker vindt’.

Maar de gunfactor is ruimer. Eigenlijk is het voer voor psychologen of sociologen, maar we hoorden van voormalige raadsleden ook geluiden dat met name fractievoorzitter Laurens van Voorst zijn werk als het ware té goed heeft gedaan. Terwijl hij zijn volgers op sociale media vijf jaar lang overlaadde met informatie – feiten, maar natuurlijk allemaal door de Hart-bril - liet hij geen gelegenheid onbenut om andere fracties of raadsleden publiekelijk de maat te nemen. Vaak volkomen terecht of op z’n minst begrijpelijk, maar daarmee maak je geen vrienden. En dat werkt dan weer door bij het stemvee van ‘ons kent ons’.