Schurft hebben aan

Bijna wekelijks sta ik op maandagmiddag bij een Veghelse basisschool te buurten met een andere ophaal-opa. Soms wisselen we wat plaatselijke nieuwtjes uit, maar meestal zijn het ‘constaterinkjes’ of ‘verbazinkjes’. Zoals: “De mensen kijken veel vrolijker als het mooi weer is.” Duidelijk een constaterinkje. Afgelopen maandag ging het over de drukte die ontstaat als er wat druppels vallen of dréigen te vallen. Type verbazinkje dus. Wijzelf, ouderwets beschermd door paraplu en regenjas, bespraken gretig de labbekakkerigheid van ouders die massaal in auto’s stappen om hun kroost droog thuis te krijgen. Zéggen ze. ”Hûhuh…die watjes zijn vooral bang zélf nat te worden”…was onze scherpe en tegelijkertijd stoere conclusie.

Ook veranderen we altijd razendsnel van onderwerp. Er is immers weinig gesprekstijd tussen aankomst en vertrek aldaar. Maandag werd, uiteráárd, het grote verschil in temperatuur bínnen een week aangekaart. Gevolgd door de daarmee samenhangende aandacht die nodig is voor het klimaat. Grootouders kijken steeds vaker verder dan hun eigen territorium en hopen, naarmate ze ouder worden, dat ook hun kleinkinderen nog een leefbare aardbol onder hun voeten hebben. Hadden ze (ik ook) natuurlijk al moeten nastreven toen ze nog geen kinderen hadden. Of kleinkinderen. 

Vanzelfsprekend kwam maandag ook Poetin voorbij. In bewoordingen die ik hier niet publiceer, maar waarvan ik wél kan zeggen dat ze bij de titel van deze column passen. Een aanhef die ik oorspronkelijk had bedacht na het lezen van allerlei artikelen over de terugkeer van de huidaandoening schurft. Geen prettige kan ik u vertellen. Googel maar eens. Van die schurftartikelen en mét de boeventronie van Poetin in gedachten, kwam ik op het gezegde ‘Ergens de schurft aan hebben’. Letterlijke betekenis: ‘Iets erg vervelend vinden’. Ik denk meer aan: ‘Ergens schijt aan hebben’. De meeste ellende op aarde wordt veroorzaakt door mensen die overal ‘schurft aan hebben’. Al tikkende bekroop mij vervolgens het gevoel dat ik dergelijke types de schurft van harte gun. De aandoening nog niet gegoogeld? Doen! 

Nu ik er nóg beter over nadenk: ik hoop op een schurftexplósie in het Kremlin. Dat die machtsproleet daar, ondanks lange tafels en dunbevolkte ruimtes, belaagd wordt door legers schurftmijten. Moet door Mossad of CIA toch te regelen zijn? En zó dat slager Poetin niet in de gaten heeft dat die schurft nu juist het enige is waarvoor ‘het vijandige westen’ wél verantwoordelijk is. En hij zich vervolgens úiterst pijnlijk en vooral langzaam kapot krabt. 

Sorry, ik liet me even gaan…