Bakkerij Van Bussel sluit deuren: ‘Een emotioneel vaarwel, maar we hebben helaas geen opvolgers’

VEGHEL | Ine en Arnold van Bussel hebben besloten om Bakkerij Van Bussel te verkopen. De deuren van de bakkerij in De Hezelaarstraat in Veghel gaan op 1 juli definitief dicht.

Het is een emotioneel vaarwel voor Ine en Arnold. Jarenlang hebben ze met veel plezier in de bakkerij gestaan. Toch nadert het afscheid van de bakkersfamilie met rasse schreden. “Wij zijn de derde generatie bakkers van onze familie. Van Bussel bestaat bijna honderd jaar, maar nu is het mooi geweest”, vertelt het tweetal.

Erp
Bakkerij Van Bussel zag in 1925 in Erp haar levenslicht. De opa en oma van Ine en Arnold begonnen daar een bakkerij die jaren later zou uitgroeien tot een begrip in de regio. In 1930 verhuisde Van Bussel naar de locatie waar het nu nog altijd gehuisvest is. “In Erp liep het niet storm in de bakkerij. Veel agrariërs bakten destijds hun eigen brood. Het pand aan de Hezelaarstraat in Veghel kende mijn opa nog, want jaren daarvoor had hij hier gewerkt bij kruidenier ’t Schaapje. De kruidenier was inmiddels failliet en de locatie was dus vrij. Mijn opa en oma besloten in 1930 met de bakkerij te verhuizen naar de Hezelaarstraat.”

Ine en Arnold voor de bakkerij in de Hezelaarstraat.

De ouders van de huidige eigenaren namen de bakkerij in 1959 over. “Onze moeder was een echte zakenvrouw. Zij heeft de winkel nog beter in de markt gezet. Mijn vader was het creatieve brein. Eigenlijk is die rolverdeling nu niet heel veel anders. Ik ben goed in de zakelijke kant van het verhaal en Arnold is een meesterbakker”, vertelt Ine.

Laatste der Mohikanen
In de jaren zeventig hadden de meeste bakkerijen in Nederland het lastig door de opkomst van supermarkten. In Veghel was dat niet anders. Ine: “Al zijn we de laatste der Mohikanen, maar wij gaan door met geloof, hoop en liefde. Dat zei mijn moeder altijd. Het bleek een goede keuze, want we bestaan nog altijd.” Arnold knikt: “En we doen nog steeds alles zelf. Veel bakkers bakken zelf geen brood meer, maar kopen het in. Daar is overigens niks mis mee hoor, maar niet aan ons besteed.”
Het authentieke interieur van de bakkerij ademt gezelligheid. Het is alleen daarom al jammer dat de winkel uit Veghel verdwijnt. Ine: “We hebben een mooi bod gehad en besloten om akkoord te gaan. Ons pand blijft behouden, fijn voor mijn Maarten die er 50 jaar aan getimmerd heeft. Er komen vermoedelijk appartementen in de tuin. Natuurlijk is dat jammer, maar we hebben geen opvolgers. Ik ben 66 en Arnold is 63. Een respectabele leeftijd om ermee te stoppen.” Arnold vult aan: “Het is echt zwaar werk. Je moet veel sjouwen en de werkdagen zijn lang. Ik begin vaak om 01.00 uur met bakken. Ik bak overigens nog altijd ambachtelijk.”

Leerplichtambtenaar 
Ine en Arnold maakten al op jonge leeftijd kennis met het bakkersvak. “Ik was elf jaar toen ik voor het eerst mee bestellingen ging rondbrengen. Toen ik op de huishoudschool zat mocht ik van de lieve hoofdzuster vaak thuisblijven om te helpen in de bakkerij. Heel af en toe moest ik op school mijn gezicht laten zien omdat de leerplichtambtenaar anders argwanend werd. Arnold is op zijn negende begonnen in de bakkerij. Het begon met het invetten van blikken en langzaam heeft hij zich het bakkersvak eigen gemaakt. Toch hebben onze ouders de keuze om de bakkerszaak over te nemen bij ons neergelegd. We mochten naar school of een ander vak leren.”

Ine en Arnold in de bakkerij.

Zo wilde Arnold eerst elektricien worden. Sterker nog dat heeft de Veghelaar serieus overwogen totdat de economie volledig instortte. Hij legt uit: “Er was toen amper werk. Ik wilde niet achter een bureau terechtkomen en dus ben ik weer bij mijn ouders in de zaak aan de slag gegaan. Daar heb ik nooit spijt van gehad.”

Zus Marjon
Naast Ine, Arnold en het personeel speelde Marjon ook een belangrijke rol. Zij is de zus van Ine en Arnold: “Marjon is een essentiële schakel geweest in het succes van Van Bussel. Zij was eigenlijk het gezicht van de winkel en stond vaak lachend achter de toonbank. Een knappe verschijning die altijd tijd had voor een praatje. In 1995 is ze uit de winkel verdwenen in verband met een ernstige ziekte”, vertelt Ine met een droevige blik.

Vaste klant Albert bedankt Ina voor al bewezen diensten. Hij gaat de bakkerij missen.

Op 29 en 30 juni kan iedereen tussen 15.00 uur en 18.00 uur afscheid komen nemen van Ine, Arnold en het personeel. Er wordt dan geen brood meer gebakken. De deuren gaan op 1 juli definitief dicht en dat blijven ze. “Je hoeft niks mee te brengen. En anders liever een bloemenbon in plaats van een bos bloemen. Wel willen we van de gelegenheid gebruik maken om al onze (vaste) klanten te bedanken. We gaan de gezelligheid ontzettend missen. Dank iedereen voor de geweldige jaren. Het was ons een genoegen”, besluiten Ine en Arnold.