Toonbankbeleefdheid

Hulde aan Jorien Wigink! Aan wie? Jorien Wigink! Waarom? Komt zo…

Zag van de week in hartje Veghel een volwassen vrouw voorbij fietsen met een telefoon in haar hand. Niks bijzonders, want half Nederland heeft fietsend 'belangrijkere' dingen te doen dan op het verkeer letten. Deze mevrouw, ik schatte haar halfweg dertig, hield haar mobieltje met haar rechterhand strak tegen het rechteroor. Als ervaren fietser dacht ik gelijk: 'Ai…links moeten remmen…blokkering voorwiel…mogelijk-over-de-kop-gevalletje…' Daar hield mevrouw duidelijk geen rekening mee. De muziek uit haar kleine elektronische wereldje schalde over de weg.

Steeds vaker word ik in het openbaar 'gedwongen' te luisteren naar andermans muziek. Zoals ik ook al jaren ongewild deelgenoot wordt gemaakt van gesprekken die me niets aangaan of waarvan ik zowel reden als inhoud onbegrijpelijk vind. Er wordt wat afgekwekt in die mobieltjes. Hoeft geen probleem te zijn, maar veel smartphoneverslaafden hebben naast hun woordendiarree vormen van buitengewone onbeschoftheid ontwikkeld. De meest gangbare is dat je gezellig met iemand staat te keuvelen en je gesprekspartner plots een heel ander gesprek staat te voeren via zijn telefoon. De fase van vragen 'Vind je het goed als ik 'm even neem?' is deze vluchtige medemens allang voorbij. Ik wandel gelijk aan bij dergelijke onbeschoftheid.

En die wordt erger, want het aantal mensen dat níet bellend over straat loopt daalt angstaanjagend snel. Wanneer hun gereutel en geschal beperkt zou blijven tot de openbare weg zou ik er waarschijnlijk niet eens over geschreven hebben. Het blijkt echter veel verder te gaan. Vandaar dat ik mijn column begon met hulde brengen aan Jorien Wigink.

Jorien werkt als kassamedewerkster bij Hartholt Olie in Wesepe (Overijssel) en deze struise dame heeft de strijd aangebonden met 'onfatsoenlijke' klanten. Van die ik-types die al bellend bij de kassa of voor de balie verschijnen en gewoon doorlullen terwijl ze geholpen worden. De meest arrogante exemplaren maken zelfs van die 'niet-storen-ik-ben-aan-het-bellen-gebaren' als de kassamedewerker hen iets wil vertellen of vragen. Jorien had daar genoeg van en heeft op haar balie de volgende tekst neergezet: 'In verband met uw privacy helpen wij u niet tijdens uw telefoongesprek. Wij helpen u graag verder na uw telefoongesprek'. Let vooral op de eerste 'uw'. Hoe beleefd wil je het hebben? Briljante vondst! Eentje die massaal navolging verdient. Wat mij betreft hangt deze tekst zichtbaar straks zichtbaar bij alle balies en kassa's in heel Meierijstad! Ongeacht wat er over de toonbank gaat, beleefdheid is toch het minste…