'Mijn hoofd is een grote knoop met kerstlampjes die het niet allemaal meer doen'

VEGHEL | 'Lieve Eline, Jij was wie jij bent. Maar jij bent niet meer hetzelfde als wie jij was. Toch ben jij voor mij nog steeds gewoon wie je bent. Liefs, mam xx'. Zo begint het aangrijpende boek van Eline en Hedwig Kanters. Eline liep in 2017 een schedelbasisfractuur met hersenkneuzing op na een zwaar ongeluk. In het boek Eline 2.0 beschrijft ze samen met haar moeder de strijd die ze dag in dag uit voert. "Mijn hoofd is een grote knoop met kerstlampjes die het niet allemaal meer doen."

Het ongeluk gebeurde op De Bolst bij de afslag richting Mariaheide. Eline had voorrang moeten krijgen, maar een automobilist zag haar over het hoofd. Er is, na het netjes afhandelen van de papieren, vrijwel geen contact meer geweest. "Ik heb de bestuurder gevraagd om langs te komen in het ziekenhuis. Het zou kunnen helpen bij het revalidatieproces, maar het bleek geen goed idee. Eline was nog te boos om het gesprek aan te gaan", zegt Hedwig

De 18-jarige Eline zit samen met moeder Hedwig opgewekt aan de keukentafel. Ze vertelt over de nasleep van het ongeluk. "Ik had een zorgeloos leven, zat op De Leijgraaf en had een bijbaantje. Na het ongeluk werd alles anders. Mijn concentratievermogen is enorm afgenomen, ik ben sneller moe en mijn smaak- en reukvermogen was tijdelijk weg. Gelukkig is dat laatste weer gedeeltelijk teruggekomen." Het resultaat? Haar schoolcarrière en werk werden abrupt beëindigd. De doktoren hadden het over één jaar herstel. Eline maakte samen met haar familie een planning. "Er was in het begin weinig vooruitgang en dus kregen we te maken met talloze teleurstellingen", vertelt Hedwig. Eline vult aan: "Het voelde als falen. Ik had weinig energie en was licht ontvlambaar. Mijn vader had sneller door dat het niet goed zat. Bij mijn moeder duurde het iets langer." Er volgden flink wat confrontaties. Hedwig: "Eline was ongeremd in haar emoties. Ze was af en toe helemaal op en dan ging het kaarsje uit. Daar moesten we in het begin aan wennen, inmiddels gaat het veel beter. Als Eline moe is, laten we haar even met rust."

Sociaal isolement
'Soms gaat het goed en soms heb ik het gevoel dat alles me in de weg staat. Als de zee; soms is hij rustig en kun je lekker zwemmen, maar soms slaat de zee met woeste golven om zich heen. Ik moet leren surfen op de golven die ik die dag naar me toe geworpen krijg. Dat is niet makkelijk, zeker omdat de zee zo onvoorspelbaar kan zijn', schrijft Eline in haar boek. Ze vertelt dat ze graag dingen wil doen, maar dat dit vaak niet lukt. "Super frustrerend. Ik hoor wel eens mensen klagen om de kleinste dingen en dan denk ik: 'Ik zou heel graag willen ruilen'. Maar je moet daar ook niet te lang bij stilstaan. Je moet door."

'Mijn hoofd is een grote knoop met kerstlampjes die het niet allemaal meer doen'

De sociale contacten die een meisje van 18 op school of tijdens werk opdoet, blijven achterwege. Haar vriendinnen zijn druk bezig met andere dingen. "Je moet daar zelf energie insteken, want anders raak je in een sociaal isolement. Terwijl ik van sociale contacten juist meer energie krijg."

Missie
Het boek is mede tot stand gekomen doordat Eline haar verhaal moest opschrijven van haar psycholoog. "Mijn moeder heeft het ziekenhuisverhaal opgeschreven en ik schreef over alles wat er op mijn pad kwam. Het schrijven van een boek werd op een gegeven moment onze missie." Hedwig vertelt dat ze graag zo'n boek had gehad. "We hebben een aantal situaties beschreven waar we tegenaan zijn gelopen en hoe we er mee zijn omgegaan. We hebben uit een hele lelijke situatie iets moois gemaakt", zegt ze trots. De reacties van familie, andere ervaringsdeskundigen en professionals waren positief.

'Waarom doet Eline niks?'
Eline wordt soms nog vol onbegrip aangekeken. "Je ziet mensen dan denken, waarom gaat ze niet naar school. Waarom doet Eline niks. Het is mens eigen, maar niet minder vervelend", legt moeder Hedwig uit. Eline kijkt naar haar moeder en knikt. "Ik zou me aanstellen, maar dat is echt niet zo. Ik hoop dat mensen het boek lezen en daardoor meer begrip tonen." Een gedeelte van de opbrengt gaat naar de Cliniclowns. "We willen hersenletsel een gezicht geven, want het is echt niet makkelijk geweest", besluiten de dames.

Het boek is te koop bij Jan Linders in Erp en via de Facebookpagina Eline 2.0.