'Ik heb twee weken in een privéparkeergarage doorgebracht'

VEGHEL | De brugklassers van het Fioretti College in Veghel zitten ademloos te luisteren naar het levensverhaal van Hoseb Assadour, een 23-jarige vluchteling uit de Syrische stad Aleppo. Zojuist hebben ze de indrukwekkende theatrale monoloog 'Zand tussen de Tenen' mogen beleven, gespeeld door Teatske Heidstra. De actrice nam de leerlingen mee op haar vlucht uit levensgevaarlijk oorlogsgebied. Het werd zo overtuigend gespeeld, dat de eerste vraag was: "Heb jij dit écht zelf meegemaakt?" Een mooi compliment en een bruggetje om Hoseb zijn waargebeurde verhaal te laten vertellen.

"Ik studeerde sinds 2012 geneeskunde aan de universiteit van Aleppo", vertelt Hoseb. "We hadden het goed in Syrië en de toekomst zag er zonnig uit. Op een winterdag in 2014 vielen de eerste bommen. Mijn zus, mijn moeder en ik besloten om te vluchten en lieten mijn vader en broertje achter. In Griekenland werden we gearresteerd omdat we als illegale asielzoekers werden beschouwd en hebben vier dagen in de gevangenis gezeten. Toen we vrijgelaten werden, heb ik twee weken in een privéparkeergarage doorgebracht."

Er werd aandachtig geluisterd. 

Na zes maanden bereikten Hoseb, zijn moeder en zijn zus Nederland. "We werden uitgebreid gecontroleerd en kregen een advocaat en tolk toegewezen. Eerst woonden we in sporthallen en later werden we naar het asielzoekerscentrum in Ter Apel gebracht. Mijn vader en broertje zijn inmiddels ook in Nederland. Ons gezin is herenigd en woont in Maastricht."

Hagelslag in de melk
De leerlingen zijn verbaasd als ze horen wat er allemaal komt kijken bij de inburgering in Nederland. Er wordt gelachen als Hoseb vertelt dat hij hagelslag niet op de boterham strooide maar in de melk oploste. "Omdat ik Armeens, Arabisch en Engels spreek, ben ik als vrijwilliger andere vluchtelingen gaan helpen. In Maastricht gaf ik advies over zorgverzekeringen. Ik ben me gaan interesseren in de politiek. In december werd ik derde in een mensenrechtenwedstrijd en had ik de eer om met Prinses Beatrix en de vrouw van de Duitse president te mogen praten. Nu studeer ik mondzorgkunde aan de HAN in Nijmegen. Ik heb daar mijn eigen huisje en heb mijn leven aardig op de rit." Hoseb heeft een mooie boodschap voor de vmbo-leerlingen: "Streef je dromen na en maak ze waar, want het kan."

Kun je nog teruggestuurd worden?
Tijdens de nabespreking in de klassen maken de leerlingen kennis met Thea Steenbergen. Ze is vrijwilliger bij Stichting VluchtelingenWerk Zuid-Nederland, locatie Veghel. VluchtelingenWerk komt op voor de rechten van vluchtelingen en helpt hen met het opbouwen van een bestaan in Nederland. Opnieuw grote ogen als Thea vertelt wat ze voor de families doet: "Spullen kopen bij de kringloopwinkel, hen wegwijs maken in de maatschappij, het contact met de gemeente begeleiden, een huisarts en zorgverzekering regelen, uitleg geven over huisvuil scheiden en nog veel meer." Er wordt gevraagd of je nog teruggestuurd kunt worden. "Als het land van herkomst binnen vijf jaar weer veilig is dan kan dat inderdaad", vertelt Thea. "En als die mensen dan kinderen hebben die al op een Nederlandse school zitten en vriendjes hebben?", vragen de leerlingen. "Dan ook", geeft Thea aan. "Dat zijn de Europese en Nederlandse regels." Verontwaardiging alom. "Dan moeten die mensen in een kapot geschoten land dus wéér een nieuw bestaan opbouwen", zegt één van de brugklassers. "Dan zou je als vluchteling bijna hopen dat het na vijf jaar nog oorlog is in je thuisland", zegt een ander. "Gelukkig niet", nuanceert Thea, " want de asielzoekers hebben vaak nog familie wonen in het oorlogsgebied en ze hopen voor hen dat de oorlog snel voorbij is. Dat gevoel is het sterkste."