Lul-niet-lolly

Stel je toch eens voor dat ze in zo'n beetje álle openbare gelegenheden van ons land neergezet zouden worden. Dat je op het moment dat je denkt…'lul-toch-niet!'…gratis(!) ergens zo'n heerlijk snoepje op een stokje kunt pakken. Het vervolgens niet in je éigen mond steekt om je op die manier bijvoorbeeld te beheersen, maar subtiel overhandigt aan een écht storend iemand. Aan een persoon die in jouw ogen zijn of haar mond gewoon even dicht moet houden. Ik zeg 'goudmijntje voor de Nederlandse lolly-industrie!'

Iemand z'n mond laten dichthouden door er een lul-niet-lolly 'in te stoppen' is een briljant idee van in totaal 22 Nederlandse poppodia. Zij denken én hopen daarmee een antwoord te vinden op teveel pratend publiek tijdens optredens. Of ze ook al nagedacht hebben over de kort-lontjes-mentaliteit van nogal wat landgenoten waag ik te betwijfelen, maar ik juich de actie van harte toe!

Stond kortgeleden bij een bandoptreden in de Udense Nieuwe Pul (ook een van die 22 podia). Tijdens een rustig nummer stonden wat mannen volop te ouwehoeren. Tot een aantal échte muziekliefhebbers zich omdraaide en een langgerekt 'ssssttt!' liet horen. Het hielp, maar dat 'ssssttt!' maakte de muziek niet mooier. Zo'n lolly had wonderen kunnen verrichten. Mocht likgenot toch nog storende zuiggeluiden opleveren, dan zou je het stokje subtiel (lees per ongeluk) een zetje kunnen geven…

Waarom gaan mensen eigenlijk naar concerten? Uit aandacht voor de artiesten? Of om met gelijkgestemden gewoon gezellig en veel te ouwehoeren? Overigens is een combinatie van beiden best te organiseren. Dat wordt elke zondagmiddag bewezen in de Afzakkerij op de Veghelse Noordkade. Bijna altijd volle bak, aandacht voor de muziek, maar de lolly's zouden niet aan te slepen zijn. Wie daar wil optreden wéét dat echter.

Het hebben van fatsoen speelt een grote rol bij concertbezoek. Dat is er in de huidige ik-en-smartphonesamenleving niet beter op geworden. Daadkracht van zowel organisatie als artiesten is daarom van groot belang. Wat zou er gebeuren als een artiest van het podium stapt en iemand in het publiek een lul-niet-lolly overhandigt? Of wanneer een scheidsrechter er eentje uit de borstzak tovert als zo'n verwend topspelertje weer eens verhaal komt halen (wel wijzen op het gevaar van het stokje!!!)? Stel dat burgemeesters tijdens raadsvergaderingen zo'n lollypot voor zich hebben staan of kassières naast hun kassa? Zet je toch aan het denken. En mocht u columnisten wat mee willen geven? Laat maar komen die lul-niet-lolly's!…