Ramvol

Bijna wekelijks werk ik enkele haringen naar binnen. Meestal een stuk of drie. Vaak op dinsdag. Waarom? Geen idee. De heerlijke visjes gaan stuk voor stuk op een broodje, rijkelijk voorzien van gesnipperde uitjes. Vervolgens wordt er een minuut of tien genoten. Onlangs kwam dochterlief lunchen en zag mij met dat zeebanket aan de gang. Toen ik het smakelijke kauwsel wegspoelde met een flinke slok melk, doorkliefde een langgerekt "ieeeuwh!!!…" de eetstilte. Meteen gevolgd door "Je drinkt toch geen mélk bij het eten van haring!?" Verbijstering was hoorbaar én zichtbaar. Ik antwoordde verbaasd altijd melk bij mijn maatjes te drinken. Volgens het kind ab…so…luut geen combinatie! Gelukkig gaan in ons gezin onwetendheid en onbegrip prima samen. De rest van de dag verliep vlekkeloos.

'Mauwen'
Dat mijn oudste mij qua culinaire kennis inmiddels ver voorbij is, wist ik allang. Is ook niet zo moeilijk, want dat is half Nederland. Ik ben nog van de generatie die geleerd heeft alles te eten en daar vooral niet over te 'mauwen'. Dankbaar zijn voor wat je voorgeschoteld krijgt. Beseffen dat iemand moeite gedaan heeft iets eetbaars voor je te bereiden. Ook als er voor betaald moet worden. Ik weet het, bij uit eten gaan mag je best kritisch zijn, maar om een of andere reden zit dat niet in me. Mocht ik echter ergens écht niet lekker gegeten hebben, of de entourage bevalt niet, dan zien ze me er gewoon niet meer terug. In Veghel en omstreken is dat zelden het geval geweest. Van Hertog Jan tot De Reiger, van Sax and Jazz tot de wok in Erp, van de Gouden Leeuw tot Hoogh Bezoeck, van La Riva tot Wittern (en dan vergeet ik er gegarandeerd nog een paar), eigenlijk overal kan ik een smakelijk hapje eten. Er hoeven geen engeltjes over mijn tong te piesen om prettig te tafelen.

Ramvol
Waar ik ook van smul: verhalen van zogenaamde culinair experts. Die bezoeken een restaurant, bestellen wat, snuffelen, gorgelen, eten, drinken en oordelen. Ze smijten met termen als een kok met ingrediënten. Ik snap van hun smaak vaak weinig, maar het leest geweldig! Hoe serieus moet je die recensies nu nemen? Nauwelijks! Ter kennisgeving aannemen is voldoende. Ben zelfs geneigd om negatief beoordeelde restaurants expres uit te proberen. Daarin sta ik niet alleen. Kan me nog herinneren dat Montimar in Veghel vorig jaar een matige recensie kreeg van zo'n fijnproever. Sindsdien zit het er eigenlijk altijd ramvol…