Megastalboter

Nog niet zo heel lang geleden trokken veel 'stadse mensen' naar het platteland. Als compensatie voor hun jachtige leven kochten ze te midden van weilanden, bossen en nog ongerepte dorpjes een droomhuis. Letterlijk, want in het buitengebied kón gewoon nog gedroomd worden. Al was het maar vanwege de stilte die er heerste als er niet gewerkt hoefde te worden. De veelal boerenstulpjes werden fraai opgeknapt en van alle 'stadse gemakken' voorzien. Enkele ervan fungeerden als vakantiehuisje, maar het overgrote deel werd woning. Met een moestuintje erbij, enkele fruitbomen en wat beestjes. Het zorgde ervoor dat de handen ontspannend uit de mouwen en bijna therapeutisch in de grond konden worden gestoken. De lucht was er, op wat mest- en giermomentjes na, nog zuiver, maar dan hing je de was toch gewoon een dagje niet buiten.

Inmiddels zijn we een halve eeuw verder. Voedselproductie, de overheid, gewiekste bankmedewerkers (ooit voorlichters genoemd) én op geld beluste boeren hebben er voor gezorgd dat het ooit zo natuurlijke evenwicht op het platteland in gevaar is gekomen. Boeren kregen keer op keer te horen dat ze hun bedrijf moesten laten groeien om levensvatbaar te blijven.
Méér, méér en méér was het motto waarmee ze werden bestookt. Een aantal van hen ging daar ook werkelijk in geloven. Geld verdienen werd hun enige drijfveer. Bedrijfjes groeiden, overnames volgden, leegstaande bedrijfswoningen werden gevuld met goedkope Oost-Europese arbeidskrachten en automatisering regelde steeds vaker de verzorging van het snel groeiende aantal dieren. Menselijke maat begon steeds vaker te verdwijnen.
De mega-boer is er voor in de plaats gekomen. Met mega-stallen. Mega betekent vooral groot. Mega zit ook in het woord 'megalomanie', wat grootheidswaanzin betekent. Het is díe waanzin die ernstig begint te botsen met het menselijk gevoel en onze gezondheid. Met dierwelzijn en natuurlijke verhoudingen.
Ik heb intens medelijden met de 'kleine boeren'. Hun toekomst (en die van ons) dreigt te worden verkloot door cowboys met megastallen en zetbazen. Maar ook door ons, de consumenten. Als we met z'n allen iets meer uitgeven aan eerlijke producten van échte boeren kunnen we misschien nog wat rechtzetten.
Het zou toch te gek zijn als we over een tijdje alleen nog maar grote computergestuurde mega-bunkers vol productievlees op het platteland zien staan, maar de dieren zelf niet meer!?
De overheid én wij dienen er alles aan te doen om veel kleíne boerenbedrijven in stand te houden. Weg met dat spul op ons hoofd! Die megastalboter...