Vrijwilligers van Blauw Geel.
Vrijwilligers van Blauw Geel.

Clubhartproblemen

Column 2.805 keer gelezen

Ik ken vele sport- en andere verenigingen in Meierijstad en verre omgeving. Met regelmaat heb ik contact met bestuurders van allerlei pluimage. Het grootste gedeelte ervan straalt grijsheid uit. Niet qua vitaliteit of prestaties, maar qua uiterlijk. Een aantal van hen is herkenbaar aan een enorme bult, links op de borstkas. Daar bevindt zich hun grote clubhart. Soms wel eens té groot, maar dat even terzijde. Ik zie ze steeds minder, die 'bultige types'. Sterven in hoog tempo uit. De vrijwilliger als bedreigde soort…

Uit vrije wil nog iets voor een vereniging doen past steeds minder in de drukke agenda's van huidige en komende generaties. Technologische ontwikkelingen zorgen ervoor dat taken sneller worden opgelost. We worden dus geacht (!) meer te doen op een dag. Werken, mailen, bellen, vergaderen, administratie, we doen het allemaal door elkaar. Het bijhouden van de sociale media slokt vervolgens bij velen de laatste vrije tijd ook nog op...

Het woord 'vrijwilligheid' wordt achteloos verdrongen door 'vrijblijvendheid'. De enorme groei van sportscholen bevestigt die gedachte onder meer. Snel individueel wat aan lichaamsbeweging doen kan nog net, maar meer niet. Lid worden van een vereniging vraagt om een herziening van de termen 'rechten' en 'plichten'. Wat krijg je voor je lidmaatschap en wat wordt er van je verwacht? Het afkopen van 'verplichtingen' (meer contributie in ruil voor hand- en spandiensten) is links en rechts al ingeburgerd. Waar veel kinderen kortgeleden op bijna 'natuurlijk wijze' in kaderbaantjes van clubs rolden, haken ze nu steeds vaker af bij een beroep op hun spaarzame vrije tijd. Hun 'bultige voorbeelden' maken steeds minder indruk. Of de maatschappelijke stages, die het zojuist geïnstalleerde kabinet propageert, jongeren actief gaat krijgen voor vrijwilligerswerk, is de vraag. Welke voorbeelden krijgen ze nog?

Een doemscenario? Weet ik eigenlijk niet. Nieuwe tijden bieden altijd nieuwe kansen. De prangende vraag is of we in de toekomst nog iets voor een ander over kunnen hebben qua tijd, of zonder daar direct iets voor terug te verlangen. Dat er ingrijpende veranderingen op verenigingsniveau gaan komen is zeker. Overal worden helpende handjes gevraagd. Zoals bij bouwdorpen, sportclubs, EHBO- en talloze andere verenigingen. Las dat zelfs Veghels carnavalsprins vreest voortaan zonder eigen hofkapel op pad te moeten. Om een carnavalsinfarct van te krijgen. Clubharten kloppen nog wel, maar kransslagaders slibben dicht. Verenigingen komen aan 'het infuus' te liggen. Wie gaat overleven? Wie vindt een oplossing voor acute clubhartproblemen?…

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant