'Zitmaaierclub'

Een betrokken Meierijstadse burger probeerde mij onlangs met een uiterst vermakelijk spervuur van argumenten te overtuigen van een onderwerp voor een column. Da's dus gelukt! Hij refereerde aan eerdere columns over groenparticipatie in enkele kernen van Meierijstad. Dat er behalve gemeenten, hoveniersbedrijven en groepen vrijwilligers zoals in Boerdonk en Keldonk volgens hem nog een vierde club is die groenonderhoudparticipatie (wat een puzzelwoord!) hoog in het vaandel heeft staan: de 'zitmaaierclub'! Die groenonderhoudparticipatie is eigenlijk meer maaiparticipatie. En dan niet duwend, maar zittend. En niet op van die goedkope tractortjes hè! Hoe groter en wendbaarder, hoe beter. Stuurbekrachtiging? Automaat? Luxueuze stoelvering, radio aan boord? Zou zo maar kunnen. Moe worden is namelijk absoluut geen uitgangspunt in deze tak van sport.

Wie een zitmaaierbestuurder van dichtbij bekijkt ziet in veel gevallen een soort van piloot. Bijna zonder uitzondering zijn het mannen. Soms jongens. Bij veel oudere bestuurders zie je overigens weer jongensachtige trekjes ontstaan. Urenlange trainingen in achter- en voortuinen hebben geleid tot een voertuigbeheersing die op z'n zachtst gezegd bewonderenswaardig is. Ooit verkrampt begonnen, gespannen over het stuur gebogen, met regelmaat door bloemperken ploegend, kreeg men uiteindelijk de controle over het dure voertuig. Pas dan mag je 'de harde weg' op! Of liever gezegd, de bermen in. Het lijkt er namelijk op dat wie zo'n zitmaaier bezit een 'natuurlijk drang' heeft om ook de bermen (gemeente/provincieterrein!) voor zijn huis gaan maaien. Mits daar aanwezig natuurlijk.

Als zitmaaierpiloot moet je pontificaal kunnen zitten. De 'Ziede gullie mij zitten-houding' heet dat in vakjargon. Je ziet deze ook wel terug in botsautootjes op kermissen. Net zoals met één hand kunnen sturen. Waarom dat een vereiste is? Omdat de andere hand steevast in de zwaaimodus staat. Hetzij met een wijsvingertje nonchalant de lucht in, hetzij met volle hand wuivend. Nu steek ik hier wel een beetje de draak met al die goedwillende maaifanatici, maar de onderliggende toon wordt nu wat serieuzer. In erg veel Meierijstadse bermen was de afgelopen zomer geen bloem te zien, terwijl dat over de gemeentegrenzen heen wél het geval was. Zou de verontrustende daling van het aantal insecten in ons land mede veroorzaakt zijn door de opmars van de zitmaaierclub?

De gemeente moet qua bermen het openbare groenheft weer in handen nemen! Tijdens de zomer worden de (meeste) bermen niet gemaaid! Klaar! Laat werkloze bermmaaiers desnoods een zitmaaierclub oprichten die ná de zomer aan de slag kan. Hesjes aan en rijen maar!...