Dis Lijderschap

Zag het voor me: Onze burgemeester Kees van Rooij die zich tijdens zijn ontbijt bijna verslikte in een tosti. Niet dat ie elke ochtend dergelijke sandwiches eet, maar dit was een oude boterham met kaas, overgebleven van de vorige werkdag.

Ook burgemeesters komen tijdens hun leiderschapsactiviteiten soms tijd tekort om hun broodtrommeltje leeg te eten. Echter…geen verspilling bij de Van Rooijtjes! Tosti-ijzer uit de kast, opwarmen dat bammetje. Lekker krokant betekent echter ook gevaar op verdwaalde kruimeltjes in je luchtpijp. Helemaal tijdens het lezen van een krant waarin een plaatselijke ondernemer het volgende zegt: "Veghel heeft een leider nodig die op pad durft te gaan met een boodschap. Meierijstad, durf de beste te zijn!"

Moet toch even binnengekomen zijn bij Kees! Tegelijk met wat tosti-korreltjes. En de groeten van Bob! In dit geval Bob Hutten die een gastopinie geplaatst kreeg in het Brabants Dagblad en betoogde dat Meierijstad veel te weinig ambitie toont om Veghel op de kaart te zetten.
Twee zaken móeten daarbij verkeerd gevallen zijn bij onze burgervader. De kruimeltjes niet meegerekend. Kees van Rooij zal geprikkeld zijn geweest door die leiderschapsuitspraak én door het feit dat Hutten vooral oreerde over de kracht van Veghel. Sint-Oedenrode en Schijndel kwamen in het stuk niet voor. 'Foutje' van Bob denk ik. Ambitie, emotie, sociaal gedrag, ze willen nog weleens botsen of elkaar ontwijken. Vond het grappig dat nota bene twee fractieleiders van oppositiepartijen schriftelijk reageerden op Hutten's stuk. Helaas door verschillen te benadrukken en verwijtend vooral hun eigen toko (in dit geval Schijndel) te verdedigen. Meierijstad heeft nog een lange weg te gaan.

En wat deed Kees van Rooij in mijn gedachten? Die stopte zijn half opgegeten tosti in zijn broodtrommeltje. Opnieuw geen verspilling! Vervolgens sprak hij op het stadhuis even over Hutten's knuppeltje in Meierijstadse hoenderhok. Een leider waardig suste Kees alle gemoederen. Verspilling van energie vond hij. Dit vroeg om het enige juiste antwoord. Kees pakte zijn mobieltje, keek bij de B, óf de H, en belde Bob of Hutten. Om hem uit te nodigen voor een etentje. Niet om hem eens even duidelijk te maken dat ie die echte leider van Meierijstad wél is, maar om neuzen dezelfde kant op te krijgen.
En dat kan bijna nergens beter dan tijdens een lekker maal, bereid door iemand die niets met beide heren te maken heeft, maar gruwelijk lekker kan koken. Én…geen voedsel verspild! Bob en Kees: aan de dis!...