Handboogschieten: De nieuwe Katniss Everdeen?

UDEN | Een schot in de roos. Dat was mijn doel deze week. Ik ging namelijk een kijkje nemen bij Handboog schutterij Ons Genoegen in Nistelrode.

Robert van den Hogen is al in het clubhuis aanwezig als ik vrijdagmiddag op bezoek kom. Hij is geen onbekende in de handboogschutterij. "Vroeger heb ik op hoog niveau geschoten. Ik behoorde een tijd lang tot de top tien van Nederland", vertelt hij mij. Ik had het niet beter kunnen treffen!

Robert vertelt mij dat het zuiden van Nederland, Brabant en Limburg, het walhalla van de handboogsport is. "Er zitten hier heel veel verenigingen en veel daarvan zijn al ontzettend oud. Ons Genoegen stamt uit 1864." Op dit moment heeft de club ongeveer vijftig leden. "De leeftijden variëren van tien tot tachtig jaar", aldus Robert. Daar zitten ook grote talenten tussen zoals Sjef van den Berg, die begonnen is in Nistelrode en nu in Sint Oedenrode schiet. Hij werd tijdens de Olympische Spelen in Rio vierde.

Voor we gaan schieten, moet ik eerst beschermende attributen aan zoals een borstbeschermer, een armbeschermer en vingertab. Daarna legt Robert mij uit wat de ideale houding is. "Je strekt je linkerarm helemaal. Dan doe je de rechter elleboog naar achteren en je hand onder je kin. Daarna kun je richten."

Nou, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Eigenlijk voel ik meteen al mijn linkerarm ontzettend trillen. Conclusie? Meer mijn armen trainen in de sportschool. Ook richten is nog helemaal niet zo makkelijk. En dat terwijl ik de beginnersbaan heb, die uiteraard een stuk korter is dan de gangbare baan.

Maar ik voel mij best wel 'cool'. Een soort Katniss Everdeen uit de Hunger Games, maar dan zonder de looks. Helaas blijkt al snel dat ik niet zo doelgericht ben als Katniss. De eerste pijl haalt het bord (wat ik al best knap van mezelf vind!), maar daar is ook alles mee gezegd. Ik oefen nog een paar keer en het gaat steeds een beetje beter. Helaas gaat er geen schot in de roos, maar eentje zit er toch aardig dichtbij.

Robert verzekert mij dat het niet slecht is voor een eerste keer. "Meestal staat de eerste les bijna helemaal in het teken van de houding", legt hij uit. De ervaren schutter is bezig om zijn lesbevoegdheid te halen en traint nu al andere handboogschutters.

Eigenlijk nam Robert in 1998 afscheid van zijn sport. "Ik had wat lichamelijke ongemakken en kon daardoor niet meer op het niveau schieten dat ik gewend was." Maar in 2012 wordt hij, nota bene door zijn zoon, weer in contact gebracht met het handboogschieten. "Mijn zoon was op zoek naar een leuke hobby. Op eens wist hij het: "Papa, ik ga handboogschieten. Net zoals jij vroeger hebt gedaan". Natuurlijk vond ik dat goed."

Robert gaat samen met zijn zoon naar de club in Nistelrode en daar wordt hij meteen herkend. De leden halen hem over om ook te schieten en dan heeft hij toch weer het 'virus' te pakken. Zijn zoon (13) schiet nog steeds en is een echt talentje. "Hij is vastberaden de top te halen."

Ook Roberts andere zoon en zijn vrouw zijn dol op schieten, maar dan met een luchtgeweer. "Ja, het zit wel in de familie", grinnikt Robert.

Het mooie aan handboogschieten is dat je de competitie met jezelf kan aangaan. "Schiet je vandaag een bepaald aantal punten? Dan kun je dat record de week daarna, verbreken!", aldus Robert. Ik kan mij heel goed voorstellen dat die competitie met jezelf 'verslavend' kan werken. Op dit moment speel ik een racespelletje op mijn telefoon. Ik blijf maar hangen in level 23 en dat vind ik vre-se-lijk. Elke avond waag ik een nieuwe poging. Ik geef denk ik een feest als ik dat level haal. Dat zelfde gevoel zal een schot in de roos ook geven. En, dat is nog goed voor je armspieren ook!

Heb jij ook een bijzondere hobby? Een uniek beroep? Of een fantastische activiteit. Stuur dan een mailtje naar redactie@udensweekblad.nl. Wie weet kom ik volgende week bij jou langs.