Henk van der Heijden bij zijn duiven.
Henk van der Heijden bij zijn duiven.

Aileen Doet: "Duiven zijn voor mij geloof, hoop en liefde!"

Algemeen 1.046 keer gelezen

MARIAHEIDE | "Duiven zijn voor mij een oefening van geloof, hoop en liefde!", vertelt duivenliefhebber Henk van der Heijden uit Mariaheide trots. "Als ik een piekfijne duif zie heb ik er geloof in dat 'ie het op de vlucht helemaal gaat maken. Als er een jong uit het ei kruipt heb ik de hoop dat het een kampioentje wordt en natuurlijk heb ik heel veel liefde voor mijn duiven!", aldus Henk. Ik ging een kijkje bij hem en zijn gevleugelde vrienden nemen.

Via via maken Henk en ik via de mail een afspraak, maar een dag van tevoren krijg ik een mailtje. "Wellicht is er een kink in de kabel en wel als volgt: in verband met de bestrijding van de vogelpest zijn er ook voor duiven een aantal maatregelen van toepassing. Ik mag bijvoorbeeld geen bezoekers op de hokken toelaten. Kun je de reportage nu wel maken?" Ik twijfel even, maar besluit toch te gaan. Ik ben namelijk wel heel benieuwd hoe Henk hiermee omgaat.
"Duiven kunnen eigenlijk geen vogelgriep krijgen", legt hij uit. "Maar, ze kunnen het wel overdragen op bijvoorbeeld kippen, indien ze in aanraking komen met de mest van besmette vogels. Daarom geldt de ophokplicht." Henk vertelt dat hij, vanzelfsprekend, niet blij is met die maatregel, maar het ook wel heel goed begrijpt. "We hebben nog geluk dat het nu winter is, want dan zijn er geen vluchten."
Normaal gesproken laat Henk zijn duiven elke dag ongeveer een half uurtje vliegen. Daarna gaan ze weer terug het hok in. Maar dat kan nu dus niet. Wel kan hij mij een duif laten zien. "Aai maar eens! Ze zijn ontzettend zacht", zegt Henk. Voorzichtig aai ik het duifje dat rustig in zijn handen ligt met één vinger. En inderdaad, de duif voelt stukken zachter dan ik verwachtte. Ik werp een blik in de hokken, maar mag vanwege de maatregel niet naar binnen.
Henk vertelt dat hij al vanaf 1959 duiven heeft. "Het begon met een paar sierduifjes die ik van iemand kreeg. Maar al snel verzekerde een liefhebber van postduiven mij ervan dat postduiven véél leuk zijn. En dat is ook zo. Postduiven kun je verzorgen, voeren, bekijken, jongen uit kweken, naar tentoonstellingen gaan, maar je kunt er ook vluchten mee maken." En dat doet Henk dan ook geregeld in de zomerperiode. Ik vraag hem of hij veel prijzen heeft gewonnen. "Jawel. Ik had ooit een duif die met 126 kilometer per uur vloog en de eerste prijs won. Aan dat beestje denk ik nog vaak", grinnikt hij. "Je hebt duiven die een paar eerste prijzen winnen, maar ook duiven die wel prijzen winnen, maar geen eerste worden." Maar wat win je met zo'n wedstrijd? "Vroeger waren er wedstrijden waar je een fiets of auto kon winnen, maar nu is het eigenlijk vooral voor de eer. Met de verre afstanden kun je nog wel wat winnen, maar daar doe ik eigenlijk nooit aan mee. Dat is echt achthonderd kilometer of verder", legt Henk uit.
De hobbyist is in de winter ruim een uur per dag met zijn duiven bezig. In de zomer is dat gemiddeld wel drie uur op een dag. Kan hij de beestjes ook uit elkaar houden? "Ja, van dichtbij wel. Ik heb ze geen namen gegeven ofzo, maar ik kan wel het verschil zien."
In al die jaren is er wel het een en ander veranderd. Zo zijn de klokken elektronisch geworden. "De duiven worden tijdens een wedstrijd op één plek vrijgelaten. Dan vliegen ze, als het goed is, naar huis. Als ze het hok binnenkomen wordt dat geregistreerd. Vervolgens wordt de afstand door de tijd gedeeld zodat de wedstrijd eerlijk verloopt."
Henk is ook wel eens duiven kwijt geraakt. "Een keer heeft een duif van mij drie maanden bij een vrouw in Etten-Leur gezeten. Ik werd gebeld dat 'ie daar zat, maar kon 'm niet meteen ophalen. De vrouw vond het geen probleem dat 'ie daar bleef. Ze vond het zelfs wel gezellig en leuk! Drie maanden later zat die duif ineens weer bij mij in het hok." Hoe het komt dat duiven altijd de weg terugvinden, weet Henk niet. Wel spelen de zon, het aardmagnetisme en volgens de laatste proeven lage tonen een rol. "Het zou de zon kunnen zijn, een bepaalde energie of ze onthouden de coördinaten. Dat is nog onbekend en er wordt veel onderzoek naar gedaan."
Als ik weer naar huis ga, vraagt Henk: "Dat van geloof, hoop en liefde komt er wel in toch? Dat is mijn lijfspreuk!" Henk, bij deze beloofd!
Heb jij ook een mooie hobby? Een uniek beroep? Of een fantastische activiteit? Mail dan naar redactie@udensweekblad.nl en wie weet kom ik volgende week bij jou op bezoek.

Aileen van Tilburg
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant