De ondernemers achter Cafetaria Nardje

UDEN | Al ruim dertig jaar is Cafetaria Nardje een begrip in Uden. En daarbuiten! Want de vaste klanten komen zelfs vanuit Utrecht gereden voor een echt Ujes frietje. De gezichten van Nardje zijn al drie decennia lang Harrie 'Nardje' van Lankvelt en zijn vrouw Annie.

"Harrie en ik zijn in 1984 eigenlijk noodgedwongen met de cafetaria begonnen", vertelt Annie over de beginjaren van Nardje. "We zaten in de bijstand en waren op zoek naar werk. Mijn broer had een pand in de Maatsestraat te koop, met als doel er een cafetaria in te vestigen. Dat bleek lastiger dan gedacht en de beoogde ondernemer haakte af. Na anderhalf jaar leegstand en nieuw overleg met de gemeente Uden bleek het toch te kunnen: er mocht een cafetaria openen. De koper van het pand, die zelf een cafetaria had gehad, vroeg of wij interesse hadden."

Sprong in het diepe
Met precies nul komma nul ervaring besloten Annie en Harrie de stap te wagen. "We hadden wel horecaervaring, we hadden in de jaren ervoor café De Duif in Erp gehad. Maar een cafetaria is toch heel wat anders. Gelukkig hoefde je geen specifieke vakdiploma's te hebben. Met alleen onze spontane omgang met gasten als bagage zijn we begonnen. Als ik er nu op terugkijk, zijn we eigenlijk in het diepe gesprongen zonder te kunnen zwemmen."

Succes uitgebouwd
De start van de onderneming was verre van vlekkeloos, want na een maand werd Harrie ziek en stond Annie er eventjes alleen voor. "Een cafetaria runnen en intussen drie jonge kinderen opvoeden: dan leer je wel om creatief te zijn. En gelukkig hadden de gasten alle begrip voor de situatie. Ze vonden het geen probleem om eventjes iets langer te wachten." Gelukkig was Harrie al snel weer op de been en werd het drukker en drukker in de zaak. Al in het eerste jaar namen Harrie en Annie personeel aan en in 1997, toen Nardje allang een begrip was in De Bitswijk, verhuisde de zaak naar de huidige locatie aan het Muziekplein, waar de cafetaria uitgroeide tot de succesvolle onderneming die het vandaag de dag is.

Kwaliteit en service zijn voor Annie en Harrie altijd de rode draad geweest in hun onderneming. Annie: "Je onderscheiden van anderen hoort bij ondernemen, vind ik. Zo bakken we onze friet nog altijd zelf voor, we kopen de gesneden aardappelen rauw in. Zo weten we zeker dat ze twee keer in kwaliteitsvet gebakken worden: dat geeft de friet een unieke smaak. Verder maken we veel zelf. Onze saté, satésaus, koude schotel, knoflooksaus, noem maar op: allemaal uit eigen keuken. Ons brood halen we bij de warme bakker, de groente bij de groenteboer en ons vlees komt van de ambachtelijke slager. Waarom we het zo doen? Omdat mensen voor échte kwaliteit graag terugkomen.

Volwaardige maaltijd
Het is vooral de liefde voor het vak die het echtpaar iedere keer weer met een glimlach achter de toonbank doet staan. "Het omgaan met de mensen, ook in de drukke uren tijd maken voor een praatje, dat is het allermooiste. Net als het kijken naar de gasten, als ze genieten van een lekker frietje. Dat is trouwens wel een verschil met vroeger: toen werd het eten van een cafetaria als extra gezien. Je haalde een kroketje voor op brood, of wat gehaktballen voor bij de aardappelen en groenten. Nu is het steeds meer een volwaardige vervanger van de maaltijd. Ook daarom moet het gewoon goed zijn. We zijn misschien geen sterrenrestaurant, maar je mag wel degelijk kwaliteit verwachten."

Druk bestaan
De mythe dat cafetariaondernemers financieel snel binnenlopen, lacht Annie vrolijk weg. "Het is gewoon heel hard werken. In de beginjaren waren we van twaalf tot twaalf open. Dat betekende dat je om half elf 's ochtends aanwezig was en dat je pas om half twee 's nachts alles opgeruimd had. Tussendoor moest je nog je inkopen doen, administratie bijhouden, enzovoorts. We doen het nu iets rustiger aan: Harrie is intussen gepensioneerd en werkt nog zo'n tien uur in de zaak. Zelf maak ik toch al gauw nog veertig, vijftig uur, maar ook ik ben intussen 62. Gelukkig hebben we een team van heel fijne collega's om ons heen. Zonder hen zou Nardje nooit zijn wat het is, zij zijn ons visitekaartje en mede bepalend voor ons succes."

Afscheid?
Ze denkt er liever nog niet te diep over na, maar ook voor Annie komt er een leven ná de cafetaria. Zoon Iwan en dochters Susan en Rian hebben andere carrières, dus de toekomst van Nardje is nog ongewis. Annie: "Ieder jaar komen er mensen die de zaak willen overnemen. Maar zomaar verkopen en zeggen: 'Dit was het', dat kan ik niet. Het liefste zou ik een jaar of drie, vier met iemand samenwerken en de zaak langzaam maar zeker overdragen. De dag van het afscheid komt dichterbij, maar voorlopig blijft alles gewoon zoals het is. Ik sta nog midden in de zaak."

Dit artikel is verschenen in Bedrijvig Uden.