''Ieder huisje heeft zijn kruisje, zo ook een pastorie''

UDEN | John van de Laar is sinds kort de pastoor in Uden, Odiliapeel, Venhorst, Boekel, in Zeeland en in Volkel. Zijn voorganger woont nu in Frankrijk. Pastoor van de Laar is al 26 jaar pastoor in Helmond en komt oorspronkelijk uit Zeeland. Enthousiast is hij aan het werk gegaan. Het Udens Weekblad sprak met de pastoor over zijn visie, leven en doel.

Door: Birgit Barten

John van de Laar is al 26 jaar pastoor van Helmond, sinds kort ook in Uden en dorpen daaromheen. Er zijn te weinig pastoors voor handen, in april werd hij gevraagd pastoor van Uden en de omliggende dorpen te worden. Dat kwam onverwacht, maar met veel passie is hij daarmee gestart. In de Udense parochie vertelt hij over zijn pastorale houding terwijl hij een kopje koffie inschenkt. ''Ik leg andere accenten dan mijn voorganger, ik ben gewend te werken zoals ik werk. Ik ben al 26 jaar pastoor in Helmond, en ik ben daar dezelfde pastoor als ik hier in de regio ben. Ik ben dezelfde persoon met dezelfde pastorale houding, waar dan ook. Ik heb een open houding en ga graag in gesprek met anderen en hoor hoe zij over bepaalde zaken denken.''

Gevarieerd werk
Het mooie aan zijn roeping vindt John van de Laar de variëteit ervan: ''Ik heb te maken met gezonde, maar ook zieke mensen. Gelovige, maar ook twijfelende mensen. Trouwe kerkgangers of mensen die een ander geloof belijden. Mensen zijn altijd welkom in de kerk, in welke omstandigheden dan ook. Mensen vragen me weleens hoe ik het volhoud, maar het is juist zo ontzettend boeiend. Ik leer er zelf ook van.''

Helmond en Uden
''Helmond is een stadse situatie, hier is het meer dorps. Er zijn verschillen, dat is onoverkomelijk, maar het een vult het ander aan.'', vertelt de pastoor. ''Ik kom zelf uit Zeeland, ik heb er twintig jaar gewoond, maar woon ondertussen ook al 26 jaar in Helmond. Ik hecht niet aan spullen, het maakt me dus niet uit waar ik woon. Ik ben deels hier en deels in Helmond. Ik doe het met plezier.''

2016
2016 was een heftig jaar voor Pastoor van de Laar, hij verloor drie dierbaren in dat jaar. Een vriend van de pastoor overleed door een ongeluk waardoor hij zelf ook in het ziekenhuis kwam. Zijn vader en moeder overleden datzelfde jaar een maand na elkaar. ''In zo'n tijd wordt alles heel anders. Het relativeert veel dagelijkse beslommeringen. We moeten van hoofdzaken geen bijzaken maken, en zeker niet andersom'', vertelt Van de Laar. Terugdenkend aan het ongeluk vertelt de pastoor dat hij altijd de wind van achteren had, maar nu kwam de wind van opzij. Een vrachtwagen zag hem en een vriend van hem over het hoofd. Van de Laar lag acht dagen op de intensive care en verbleef drieënhalve maand in het ziekenhuis en het zorghotel in Uden. ''Het krijgt nu langzaam maar zeker een plek, toch merk ik dat het rond deze tijd, Allerzielen en de datum van het overlijden van mijn vader en moeder, lastig is. Ik ben ook een mens, ieder huisje heeft zijn kruisje en zo ook een pastorie. Dingen gebeuren en overkomen ons om ons uiteindelijk rijker te maken. Er komen ook weer nieuwe mensen op het pad, soms onverwacht'', sluit de pastoor het onderwerp positief af.

In gesprek met de kernen
De pastoor is nu nog aan het kennismaken met alle kernen. Hij bezoekt de kernen en gaat met de kerkgemeenschap daar in gesprek. Hij is begonnen in Odiliapeel, Venhorst, Boekel, in Zeeland en Volkel, deze week was hij in Uden. ''De sfeer is bijzonder, heel uitnodigend. Men is blij met de keuze van het parochieteam om in elke kerk op een vast tijdstip een viering of mis te houden. Dat was voorheen anders. Mijn streven was ook om stabiliteit en rust te geven.'' De mensen maken ook de kerk vindt de pastoor: ''Zij zijn samen de kerk, rondom de eigen toren. Mensen maken de kerk, dat doen wij niet. we motiveren, stimuleren, bevestigen en bemoedigen, maar zeker niet op een rem gaan staan.''

Heden
Wanneer hij de kernen bezoekt, vertelt hij zijn levensverhaal, maar ook over 2016, wat een bewogen jaar was voor de pastoor. ''Het is heel gemoedelijk, ik maak geen terugblik naar het verleden of naar de toekomst. Ik focus op het heden. Vorige week in Zeeland hoorde ik dat mensen graag meer sociaal contact zouden hebben rondom een viering. We gaan kijken of daar mogelijkheden voor zijn'', door te luisteren naar de inwoners, maakt hij ook kennis met zijn kerkgangers.

Verschil
Veel overkomt ons en daar gaan we positief mee om. Ik wil mensen tegemoet komen. Ik wil niet zeggen dat alles meteen anders is, maar ik werk graag op maat. Alles blijft hetzelfde, ook met uitvaarten, maar er is ruimte voor die tien procent die iets anders wenst'', vertelt de pastoor over zijn houding.
Van de Laar wist al op jonge leeftijd dat hij pastoor wilde worden: ''Het zit in mijn bloed, ik kan er niets aan doen. Toen ik zeven jaar was, wist ik al dat ik pastoor wilde worden.'' De pastoor is in Roosendaal en Londen opgeleid. In 1991 startte hij als Pastoor. ''De studie onderlegt, maar de praktijk leert. Als nieuweling kwam ik in de parochie terecht en ze hebben mij daar zien groeien. In de loop der tijd zie je ook hoe de kerk evalueert. Mensen maken zich daar soms zorgen over, omdat het niet meer zo massaal is als ooit, maar dat is een teken van de tijd. Ik denk dat het ook wel weer herstelt. Dat leert de geschiedenis, het zal nooit verdwijnen, het zal ook wel weer opbloeien. De boodschap is en blijft hetzelfde, het moet alleen uitgelegd worden naar de tijd van nu. Dat probeer ik dan ook ieder weekend te doen. De ene keer lukt het beter dan de andere. Wat voor mij zeker is, is voor een ander misschien wel helemaal niet zeker. Dat maakt het werk mooi en uniek.''

Paus Franciscus
Ook de paus is wat vrijer dan de voorgaande pauzen, Van de Laar denkt dat ook dat elke tijd een pastoor krijgt de de tijd nodig heeft. ''Paus Franciscus legt andere accenten dan zijn voorganger. Hij heeft met name de zorg voor de armen en de zwakken op zich genomen. Hij oordeelt daarbij niet over anderen, hij zei in een vliegtuig eens 'wie ben ik om te oordelen', dat ging bijvoorbeeld over homoseksualiteit. Hij is heel pastoraal. Iedere paus heeft zo zijn accenten, deze legt ze bij de zwakkeren van de samenleving door douches te plaatsen voor zwervers, een kapper aan te schaffen voor hen. Hij viert ook zijn verjaardag met zwervers. Het is een mensen mens, maar ook zeker een voorbeeld. In die geest wil hij ook de wereldkerk plooien. Zijn voorbeeld van nederigheid, bescheidenheid en dienstbaarheid, dat is echt de Bijbelse boodschap. Ik trek me daar ook iets van aan.''
Zo herinnert de pastoor zich nog het moment dat de paus aantrad. Dat vond hij toen al erg bijzonder: ''Ik zag meteen dat hij alleen maar stond in zijn witte toog. Zonder alle toestanden, maar alleen de wittte toog, dat was heel apart. We konden zo meteen zien dat er een andere wind zou komen. Het is heel boeiend. De kerk wordt geleid door de heilige geest, daar geloof ik ook in. Je kunt het niet pakken, maar door deze paus kun je het wel zien. 'Wie ben ik om te oordelen', zegt hij over homoseksualiteit, dat is ook zo. Ieder mens is uniek en gemaakt zoals hij gemaakt is.''