'Ik ben het faillissement te boven gekomen en werk nog met plezier'

UDEN | Hij bereikt binnenkort de pensioengerechtigde leeftijd, maar heeft nog voor drie jaar 'bijgetekend' om nog drie dagen in de week door te blijven werken. Zijn liefde voor de fiets en de aandacht voor de klant zijn voor hem belangrijke drijfveren. Daarnaast heeft hij een nieuwe hobby gevonden: hardlopen, dat hem op een gezonde manier 30 kilo lichter heeft gemaakt. Hij had een grote rijwielzaak in Uden, maar ging failliet. Met hulp van de Profile-organisatie bleef hij overeind, maar het faillissement liet emotionele sporen na. Het Udens Weekblad blikt terug met Cor van de Wiel.

tekst en foto's door Ankh van Burk

Cor van de Wiel werd geboren in 1952 in Eindhoven als derde in een gezin met zes jongens. Zijn vader werkte 's nachts in een bakkerij en was overdag broodbezorger. Zijn moeder was huisvrouw. Als kleine jongen stak Cor al graag de handen uit de mouwen en hielp zijn vader bij het brood bezorgen. Cor: "Als jongen van zeven kreeg ik op zaterdagmiddag een dubbeltje om met de bus naar de bezorgwijk van mijn vader te gaan." Ondanks het harde werken van zijn ouders heeft Cor een liefdevolle jeugd gehad in een gezellig gezin. Na de basisschool ging hij naar de LTS om het vak 'metaal bewerken' te leren. Die keuze was beïnvloed door een klant van vader, die een rijwielzaak had en een knechtje zocht. Na het behalen van het diploma kon hij daar gaan werken en via avond- en dagschool bekwaamde hij zich verder in het rijwiel- en bromfietsherstel. "Het rijwiel was nog simpel. Je kon kiezen uit drie kleuren, 26 of 28 inch banden en terugtrap- of handrem. De bromfiets was in opkomst."

KVV
In 1972 gaat Cor broederdienst doen in het kader van de toen nog geldende dienstplicht. "Ik koos ervoor om Kort Verband Vrijwilliger bij de Luchtmacht te worden voor vier jaar, omdat dat veel voordelen bood. Ik kwam in de motortechniek terecht, maar stond er ook vaak fietsen van collega's te repareren. Ik heb geen spijt gehad van die periode, want ik leerde er verantwoordelijkheid te nemen." Vlak voor zijn diensttijd leert Cor Ellie kennen, met wie hij in 1974 trouwt. Ze krijgen een zoon en een dochter en hebben nu vier kleinkinderen. Na zijn diensttijd solliciteert Cor bij een groot bedrijf, Ligtvoet Philippe in Eindhoven. "Ik wilde bewust werken bij een groot bedrijf met doorgroeimogelijkheden. Ik begon als rijwielmonteur. Ligtvoet zette filiaalbedrijven op en zo ging ik met een collega – hij als verkoper en ik als monteur – naar een filiaal in Veldhoven. De zaak liep als een trein en ik kwam ook in de verkoop terecht. In 1981 werd ik bedrijfsleider in het hoofdfiliaal aan de Aalsterweg in Eindhoven. Het bedrijf ging intussen door met filialen vestigen rondom Eindhoven en mij werd beloofd dat het eerstvolgende filiaal voor mij zou zijn. Dat was Geldrop, maar ik werd er niet voor gevraagd. Wat bleek? De baas wilde een filiaal openen in Uden en vond dat, gezien mijn gedrevenheid, voor mij een uitgelezen kans. Het was wel dagelijks 30 km op en neer over de oude weg, maar ik begon toch een filiaal aan de Sint Jansstraat onder de naam Ligtvoet in een pand van 600 m2, wat erg groot was voor een rijwielzaak. De lokale rijwielhandelaren waren aanvankelijk niet blij met mijn komst, maar de concurrentie viel wel mee. Ik heb later met hen samengewerkt bij de Trap-in en het Fietsenbedrijfsplan van de overheid."

Hardlopen is zijn nieuwe hobby

Zelfstandig ondernemer
In 1989 krijgt Cor de kans om het filiaal over te nemen en werd hij zelfstandig ondernemer. Dat was ook een goede reden om naar Uden te verhuizen. "Ligtvoet wilde uitbreiden in heel Nederland met filialen en zette Profile de Fietsspecialist op, een samenwerkingsverband van zelfstandige ondernemers, die onder één naam reclame maken. Ik zat in het bestuur en vond dat de eigen naam aan Profile verbonden moest worden om de eigen identiteit te benadrukken. En zo werd de zaak aan de Sint Jansstraat Profile Cor van de Wiel. Wij waren ook een van de eersten die framematen ontwikkelden, zodat kleine personen ook met een 28 inch wiel konden rijden, wat lichter loopt. Technisch waren fietsen inmiddels ook flink verbeterd en kwam de elektrische fiets op de markt. De eerste was van Yamaha, maar die was niet geweldig. Ik ontdekte op een beurs de Sparta en bestelde gelijk 50 stuks en met succes. In de Sint Jansstraat maakt ik een geweldige ontwikkeling in omzet mee. Reden om in 2000 naar een groter pand aan het Mondriaanplein te verhuizen, van 600 naar 1500 m2." Cor wordt gewaarschuwd door Noud van Hout, dat zo'n groot pand ten koste gaat van de winstmarge, omdat de kosten hoger zijn. "Ik was goed 40, het ging allemaal voorspoedig, ik was uitgegroeid tot een van de grootste rijwielhandelaren in Nederland en gold als visitekaartje voor Profile, die mij ook aanmoedigde deze stap te nemen."

Bergafwaarts
De omzet bleef groeien, maar de marges kwamen onder druk te staan. "De financiële reserves vloeiden jaar na jaar weg. Ik moest nog weleens aan Noud van Hout denken, maar door hard werken heb ik het nog tien jaar volgehouden. Vanaf 2008 ging ook de crisis een rol spelen en kwam ik in de min te zitten. Ik wilde het pand verkleinen, maar de verhuurder wilde dat niet, omdat het te koop stond. In 2010 kreeg ik de kans om naar de Liessentstraat te verhuizen, waar ik meer gerichte kopers kreeg in plaats van kijkerspubliek op het Mondriaanplein. Ik zat in de rode cijfers, maar ik had geen schuld bij de bank, wel bij de leveranciers. Ik kreeg het advies om zelf faillissement aan te vragen met de bedoeling om een doorstart te maken. Met de leveranciers werd afgesproken dat zij zouden blijven leveren en dat ik naderhand de schulden zou inlossen."

Cor is zijn voormalige klanten dankbaar voor hun vertrouwen

Genaaid
Bij een faillissement wordt de zaak te koop aangeboden. "Ik had sinds twee jaar een andere accountant. Na het faillissement kwam ik erachter dat die bezig was een organisatie van rijwielhandelaren op te zetten naast Profile. Zijn bureau zat bij de besprekingen voor de overname en wist dus welk bedrag er geboden werd. De accountant kwam met een hoger bod en zo was ik de zaak kwijt. Ik voelde me genaaid." Cor schiet vol als hij over deze episode praat. "Ik was actief in het bestuur van Uden Winkelcentrum en van Centrumbeheer. Ik was betrokken bij Uden on Ice. Ik raakte al mijn sociale contacten kwijt, want ik had er moeite mee om in het openbaar te verschijnen. Ik heb geen nare reacties gehad en voelde mij gesteund, maar toch. Cor dreigde ook zijn huis kwijt te raken, maar werd geholpen door Profile. Het lukt Cor om binnen twee weken weer aan de slag te gaan in Tilburg. Eind 2012 vraagt Profile hem een leeggekomen winkel in Valkenswaard weer op poten te zetten en het lukt hem de zaak uit te bouwen, waar hij trots op is. In 2017 gaat de zaak over naar een nieuwe eigenaar en treedt Cor in loondienst. In december kan hij met pensioen, maar "ik hoef nog niet vijf dagen per week thuis te zijn en heb voor drie jaar bijgetekend om voor drie dagen per week te werken."

Terugblikkend zegt hij: "Het faillissement heeft me, buiten het financiële aspect, mentaal enorm aangegrepen. Maar we zijn gezond gebleven en mijn gezin is bij elkaar gebleven. Dat is me heel veel waard."