Pieter maakte onlangs nog eigen uniek ontworpen tenten voor zijn dochters (foto uit familie-archief).
Pieter maakte onlangs nog eigen uniek ontworpen tenten voor zijn dochters (foto uit familie-archief).
TERUGBLIKKEN MET PIETER DE WAARD

'De achteruitgang van ons bedrijf heeft pijn gedaan'

Human Interest 5.212 keer gelezen

ZEELAND | Mijn bril beslaat als ik voor de deur van zijn huis aan de Udenseweg sta. Het is mooi, open weer, dus ik besloot op de fiets naar dit adres te gaan, maar de kou valt toch wel een beetje tegen. De gastheer doet open en laat mij binnen in zijn grote en smaakvol ingerichte huis. Met een beker koffie warm ik al gauw weer op en kan het gesprek beginnen. Het Udens Weekblad blikt terug op het leven van Pieter de Waard van De Waard Tenten.

tekst en foto's: Ankh van Burk

Pieter werd in 1943 geboren in Schagerbrug, een klein dorp in De Zijpe, de eerste droogmakerij van ons land. Zijn vader had al een kind uit een eerste huwelijk, een halfzus van Pieter, maar moeder was in het kraambed gestorven. Vader hertrouwde en kreeg in dit huwelijk twee jongens en twee meisjes, waarvan Pieter de oudste was. Pieter heeft geen herinneringen aan de oorlog, behalve uit de verhalen. "Het moet heel hectisch geweest zijn, want mijn ouders waren bij het verzet. Ze wisten precies wie er verkeerd waren geweest in de oorlog. Mijn vader was zeilmaker bij de Rijkswerf in Den Helder, maar in de oorlog werd de werf regelmatig gebombardeerd. Mijn vader vond werk bij de distributiedienst, waar ze meesters waren in vervalsen." In het gebouwtje van de distributiedienst ging Pieter na de oorlog naar de kleuterschool. Het was een particuliere school, mede opgericht door zijn ouders. "Ik weet nog dat zij circusvoorstellingen organiseerden om geld bij elkaar te krijgen." Op de lagere school gaat het redelijk goed met leren. "De beste herinnering heb ik aan mijnheer Piet Weijs in de combinatieklas 5-6. Die man kon zo goed vertellen bij geschiedenis en aardrijkskunde, dat ik geïnteresseerd raakte in die vakken." Pieter gaat naar de Mulo in Schagen, maar dat is geen succes. Toen hij voor de tweede keer dreigde te doubleren, ging hij naar de Handelsavondschool en kwam bij zijn vader in het bedrijf werken.

Ontwikkeling
"Toen het distributiebedrijf dreigde te stoppen is mijn vader voor zichzelf begonnen met een zeilmakersmachine in de achterkamer. Naast loonwerk voor de werf repareerde hij ook paardentuig en zelfs leren klompsloffen. Het was armoe troef, want de werf betaalde eens per half jaar. Zelfs het geld wat wij kregen van oma voor een goed rapport werd uit het spaarvarken gehaald om de bakker te betalen. Toch heb ik er als kind niet onder geleden. Later wel in het uitgaansleven, waar jongeren uit de polder met auto's naar uitgaansgelegenheden kwamen, dan voelde je wel het verschil." In 1950 begint Pieter's vader een camping op een smalle duinstrook tussen Petten en Callantsoog. "Het was uiterst primitief met een paar WC's en waterpompen. Per seizoen kwamen maar 10 of 12 gezinnen. Mijn vader maakte van doek, dat als verpakkkingsmateriaal had gediend voor de voedseldroppings zelf tenten. Ik heb nog meegeholpen om die tenten waterdicht te maken." In diezelfde duinen ontstond ook het idee om stormbestendige tenten te ontwerpen met vast grondzeil, omdat er tenten wegwaaiden en mensen na een regenbui geulen gingen graven. Er werden op een gegeven moment tentjes gemaakt voor de padvinderij. Een lid van het Metropole-orkest had een tent aangeschaft en was daar zo enthousiast over, dat De Waard naar de AVRO-studio moest komen om modellen te tonen met als gevolg een order voor meerdere orkestleden. Het bedrijf groeide, mede door de bekendheid die werd verkregen via ANWB-shows in Houtrust Den Haag en later in de RAI. Er werd een model vouwwagen ontwikkeld. "Een carrosseriebedrijf in Schagerbrug maakte het onderstel. Ik hielp mee om die carrosserie en de buizenconstructie te schilderen." Aanvankelijk ontwierp Pieter's vader de tenten, maar later nam Pieter dat over. "Elke tent maakte weer reclame, vooral de 'Albatros' was ons paradepaardje. Jammer was dat ik regelmatig gedonder had met mijn vader over de werkwijze in het bedrijf en dan werd ik weer ontslagen. Ik vind het triest dat mijn vader nooit gezien heeft, dat het succes mede kwam door mijn bijdrage."

Uden
"De Waard Tenten nam zo'n grote vlucht, dat er niet snel genoeg geleverd kon worden en de concurrentie in het gat sprong. We kozen voor onze tweede vestiging voor Uden, omdat Uden aangewezen was als kerngemeente voor industriële ontwikkeling. Bij het creëren van werkgelegenheid kreeg je investeringssubsidie. Met deze tweede vestiging konden we de productie verhogen en landelijke spreiding bewerkstelligen." Pieter verhuisde met zijn gezin – hij was in 1968 getrouwd en had twee dochters en heeft inmiddels twee kleinkinderen – naar Uden in de veronderstelling op termijn weer terug te gaan naar Noord-Holland. "Mijn vrouw en ik wilden de eerste tijd in Uden anoniem blijven, maar al snel kwam ik in contact met diverse ondernemers. Ik kwam erachter dat die contacten met mensen uit de omgeving ertoe bijdroegen, dat je je als nieuwkomer snel thuis gaat voelen. In Noord-Holland was ik al maatschappelijk actief. In Uden werd ik lid van de Industriële Kring en al snel werd ik bestuurslid en penningmeester. Ook werd ik lid van de Rotary en ik werd geïntroduceerd als lid van de Hoge Raad van de Knoerissen. Even zo belangrijk vind ik de contacten met de mensen op de werkvloer. Ik ben geen manager die op slinkse wijze de toon aangeeft, maar ik voel me meer medewerkend voorman. In die contacten leerde ik het wel en wee kennen van de productiemensen en kreeg ik binding met hen. Ik heb een hekel aan mensen die vinden dat zij meer zijn in de organisatie en neerkijken op de mensen van de werkvloer, daar moest ik niets van hebben."

Teloorgang
Op het moment dat De Waard Tenten 50 jaar bestond, werd het bedrijf verkocht in 2000. "Ik had geen opvolging en dat was de voornaamste reden om het bedrijf te verkopen aan De Vrijbuiter. Volgens afspraak zou ik nog twee jaar actief zijn als adviseur, maar zij luisterden nergens naar. Mijn klanten herkenden zich niet meer in het bedrijf, het holde achteruit en de betere mensen werden bedankt of overgeplaatst. Op zeker moment werd de productie aan iemand anders verkocht en niet lang daarna moest er faillissement aangevraagd worden en verdween het bedrijf uit Uden. Nu rest allen nog de vestiging in Heerde, die we in 1986 hadden opgericht. De tenten die daar verkocht worden, worden geproduceerd in Tsjechië. Een medewerker die meegekomen was naar Uden is samen met een Turkse collega een eigen bedrijfje begonnen, dat tenten en luifels voor caravans produceert. Al met al heeft de teloorgang van ons bedrijf veel pijn gedaan. Het is toch je levenswerk."

Schilderen
Na de verkoop van het bedrijf bekleedde Pieter nog enkele bestuursfuncties als voorzitter van de Stichting Exploitatie Sportaccommodaties, lid van de Raad van Toezicht van MIK (cultuurcluster) en voorzitter van Revus (Regio Uden, Veghel Schijndel) totdat Ina Adema haar eigen gang ging richting Schijndel en Sint Oedenrode. Hij exploiteerde ook nog een camping in Frankrijk, die hij in 1985 had gekocht, maar in 2017 van de hand gedaan heeft. Hij bekleedt nu geen bestuurlijke functies meer, maar geniet van het leven. "Ik schilder graag en luister naar klassieke muziek en jazz. En ik heb een grote tuin om te onderhouden." Terugblikkend op zijn leven tot nu toe zegt hij: "Ik heb een bewogen leven gehad en heb veel meegemaakt. Het deed pijn toen het bedrijf achteruit ging. Maar ik heb ook veel bijzondere en leuke mensen ontmoet."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant