Een uitvaart in eigen tuin: ‘Wij hebben waardig afscheid kunnen nemen’

Gert-Jan Stroeken overleed op woensdag 9 september op 52-jarige leeftijd. Na het plotselinge overlijden kreeg de familie Stroeken te maken met de beperkingen rondom de uitvaart in verband met de coronacrisis. Zij wilden echter niet voor Gert-Jan beslissen wie er wel en niet bij het afscheid aanwezig mochten zijn. Daarom besloten ze, samen met Van Lokven Uitvaartzorg, de uitvaart te houden in de grote tuin van hun ouderlijk huis, bij camping Op de Beemd in Zeeland. “Wij hebben gelukkig waardig afscheid kunnen nemen”, zegt broer Peter Stroeken. 

door Moniek Jaspers

Vader Gerrit, zus Annette en broer Peter beschrijven Gert-Jan als een sociale, slimme en reislustige man. “Hij heeft de hele wereld gezien”, vertelt Peter. “Maar, zijn hart lag in Zuid-Afrika. Daar had hij ook vrienden gemaakt.” Annette voegt toe: “Hij was een soort encyclopedie met een goed geheugen, een brede interesse en een duidelijke mening. Hij had sociale contacten van veel verschillende kringen: van werk, van vakantie, van de Hogere Agrarische School (HAS) en van Zeeland. Het was een echte familieman. Als er iets te vieren was, was hij altijd aanwezig en hij was de trouwste bezoeker bij ons moeder in het verpleeghuis.” Moeder Stroeken had Alzheimer en overleed vijf jaar geleden. Gerrit vertelt nog dat zijn zoon nachtblind was. “Hij mocht ‘s nachts niet autorijden, maar dat weerhield hem niet om de bus te pakken om op pad te gaan.”

‘Het had zo moeten zijn’

‘Steun aan elkaar’
De geliefde man groeide op bij de boerderij van zijn ouders, waar hij vaak de koeien molk. Na zijn opleiding bij de HAS wilde hij echter toch iets anders. Sinds een aantal jaren was hij werkzaam op de ICT-afdeling bij Crowe Foederer. Daar miste Gert-Jan nooit een dag tot hij op donderdag 10 september niet op kwam dagen. Na veelvuldig bellen en nadat hij naar Gert-Jans huis in Eindhoven reed maar geen contact met hem kreeg, trok zijn werkgever aan de bel. Peter: “Zijn werkgever belde mij met de vraag of hij de politie mocht bellen, want hij had er een slecht gevoel over. In de auto richting Gert-Jans huis kreeg ik het telefoontje dat hij was overleden. Ik mocht niet naar binnen, maar alles leek op een hartstilstand.” Peter heeft vervolgens zijn vader en zijn zus bezocht om het slechte nieuws te vertellen.

Annette voegt toe: “Wij hebben geen autopsie meer laten verrichten, want daar schieten we niks mee op. Het is een grote klap, maar het is een verzachting dat hij geen lijdensweg heeft gehad. Ook is het fijn dat zijn leidinggevende zó alert heeft gereageerd, zodat wij nog wel afscheid van hem hebben kunnen nemen.”

“Mijn moeder is ook op jonge leeftijd overleden”, vertelt Gerrit. “Toen heerste er echt een taboe op het onderwerp. Nu kun je er met elkaar over praten, waardoor we veel steun aan elkaar hebben gehad. En nu nog.”

‘Totale plaatje’
Op 15 september vond ‘s avonds de uitvaart plaats op camping Op de Beemd, waarbij alle stoelen richting het ouderlijk huis waren gericht. “We hadden de uitvaart in het crematorium of in de Kruisherenkapel in Uden kunnen houden, maar dat paste niet echt bij Gert-Jan”, vertelt Annette. “Bovendien was er een beperkte hoeveelheid plek en het was moeilijk om een keuze te maken wie er dan bij mocht zijn. Dit was zijn thuishaven en het was een goede keuze. Wiljan van Lokven heeft 170 man geteld.”

“We hadden ook prachtig weer”, vult vader Stroeken aan, die een traantje laat terwijl hij over het grasveld van Op de Beemd kijkt. “Het was die ene dag in september dat we nog een keer 32 graden kregen, wat echt een Zuid-Afrika gevoel gaf. Het had zo moeten zijn.”

“Het was een mooie locatie en we hebben goede reacties gehad. Zonder corona hadden wij deze keuze waarschijnlijk niet gemaakt, maar het had zeker meerwaarde. Het zag er prachtig uit en we hebben uit verschillende hoeken verhalen over Gert-Jan gehoord. Het was het totale plaatje”, vervolgt Annette.

Proost
Gert-Jan werd onder applaus en met een erehaag naar de rouwauto gebracht. Bij het crematorium was enkel de naaste familie aanwezig. “We zijn niet lang gebleven, want alles was al gezegd”, aldus Annette. “We hebben enkel nog geproost op zijn leven met goede Zuid-Afrikaanse wijn”, vult Peter aan. “Deze had hij zelf uitgezocht. Wijn was een hobby van Gert-Jan en de wijn die wij hebben gedronken is de fles die tijdens zijn overlijden op tafel stond.”

‘We hebben geproost op zijn leven’

Annette: “Het afscheid was met een glimlach en met tranen over de wangen, maar een goed afscheid is iets om op te teren. Een week later zijn wij bij elkaar gekomen met de familie Stroeken voor mijn mans vijftigste verjaardag; de eerste keer zonder Gert-Jan. We hebben toen samen het leven gevierd. Het is gezond om weer te lachen. Het leven van Gert-Jan kwam toen naar boven. Hij heeft volop geleefd.”

De hele bijlage In gedachten... is hier te lezen.