Frans en Olga bij één van Frans' kunstwerken. (foto: Henk Lunenburg)
Frans en Olga bij één van Frans' kunstwerken. (foto: Henk Lunenburg)
IN GESPREK MET

‘Ik probeer stemmingen en gevoelens op te roepen’

Human Interest 1.218 keer gelezen

ODILIAPEEL | Kunstenaar Frans Geenen uit Odiliapeel maakt de meest mooie werken. Aan het Udens Weekblad vertelt hij over zijn ideeën, creaties én zijn leven.

Had je een fijne jeugd?
“Omdat er veel zorg en aandacht naar mijn gehandicapte broer ging, had ik een vrij geïsoleerde jeugd. Ik was heel erg op mijzelf aangewezen, altijd had ik het gevoel dat ik niet mocht zijn en niet kon zijn. Mijn moeder had veel mee gemaakt; twee zonen, twee eigen broers en haar vader waren vroeg overleden, de zorg voor een gehandicapte zoon. Het mannelijke geslacht daar kon ze moeilijk aan hechten. Ze deed alles om de boel bij elkaar te houden, en toch had ik vaak het idee dat ik tot last was. Vaak werd ik tijdelijk opgesloten omdat ik te veel praatte, iedereen moest luisteren en doen wat er gezegd werd. Met Francien mijn oudere zus kreeg ik veel verantwoordelijkheid over onze gehandicapte broer. Dat heeft mij mee gevormd tot hoe ik nu ben.”

Muziek was je grootste hobby.
“Mijn vader was drummer in een orkest. Vaak ging ik mee en zat de hele avond op het podium te wachten tot ik ook één nummer mocht drummen, dan was ik het gelukkigste kind op de wereld. Muziek is altijd belangrijk voor mij geweest, ik maak nog steeds muziek. Mijn creatieve vermogen is ontstaan uit het feit dat ik vaak mijn mond moest houden. Ik moest altijd stil zijn en dat kon ik niet. Daardoor ben ik gaan schilderen, dat is voor mij een manier van spreken en een laagdrempelige veilige manier om te communiceren.”

Welke opleidingen heb je gevolgd?
“Na het basis onderwijs in Odiliapeel ben ik twee jaar naar de LTS in Uden gegaan. Ik wilde graag elektricien worden, maar dat mocht niet omdat ik te nerveus was. Er was veel vraag naar bouwvakkers dus koos ik voor timmerman. Dat mislukte omdat ik me moeilijk kon aanpassen aan alle regeltjes, ik heb moeite met regelgeving. Hierna heb ik op verschillende plaatsen gewerkt: in een slagerij, in een bedrijf van klein lederwaar, als grondwerker bij Selten en bij de CHV in Veghel. Tegelijkertijd volgde ik diverse cursussen zoals filosofie, theologie en sociale psychologie omdat stil zitten geen optie voor mij was.”

Je kunstschilder periode begon in 1983?
“Vanaf 1983 tot op heden houd ik mezelf hoofdzakelijk bezig met schilderen en levensbeschouwing. In de loop der jaren heeft mijn stijl zich ontwikkeld, maar ik ben nog steeds het gelukkigst thuis achter mijn schildersezel terwijl ik iets nieuws creëer. Het woordje ‘waarom’ ben ik nooit kwijtgeraakt. Ik vraag mij altijd af waarom gebeurt dit of dat, wat zegt mijn gevoel en welke emotie roept dit op. Schilderen is voor mij een medium om tot rust te komen en tot de kern van mijzelf en het leven te komen. Als ik aan het schilderen ben dan komen er allemaal gevoelens en gedachten vrij, die dan samen het schilderij gaan vormen. De mensen gaan daar iets van vinden en zo ontstaat er communicatie. Het creatief proces blijft me boeien en verwonderen.”

Wanneer kwam je arbeidsproces op non-actief?
“Ongeveer 8 jaar geleden raakte ik uit het arbeidsproces, het lukte me niet meer om op het werk en onder de mensen te zijn. Ik kwam in een isolement terecht. Lang heb ik geworsteld met de gedachten dat ik niet werkte terwijl ik het zo graag deed. Schilderen is voor mij een nieuwe uitdrukkingsvorm geworden om mee te participeren in de samenleving.”

Welke verschillende stijlen en technieken beheers je?
“Ik verkies meestal het symbolisme als stijl. Puur om het leven zelf creëer ik beelden als vrije expressie om uitdrukking te geven aan het leven. Door middel van symbolen worden ideeën en emoties weergegeven. Het gaat dan niet om de afgebeelde werkelijkheid maar om met behulp van die beelden stemmingen en gevoelens op te roepen. Het katholieke geloof maar ook andere vormen van geloof hebben mijn grote nieuwsgierige interesse in waarom we doen zoals we doen. Ze hebben in mijn leven altijd een belangrijke plek gehad. Door de jaren heen heb ik leren kijken naar mens en maatschappij.”

Je creëert ook beelden om uitdrukking te geven aan het leven.
“Ik bezoek samen met Olda regelmatig de kringloopwinkel en ben dan op zoek naar Christusfiguren, kinderschoentjes, poppengezichtjes en wasknijpers, die ik in mijn ruimtelijke projecten kan gebruiken. Dit worden mooie beelden die stemmingen en gevoelens op roepen, vaak dromerig en geheimzinnig. Het gaat niet om wat je ziet maar om welk gevoel en welke emotie het bij de beschouwer los maakt. Door het oproepen van emoties komt de mens dichter bij zichzelf.”

Wil je vertellen wat we binnenkort van je mogen bewonderen?
“Het project waar ik nu aan werk gaat over naaktmodellen met bloemen. Op Facebook heb ik een voorbeeld schilderij en oproep geplaatst, daarop hebben een aantal personen gereageerd die wilden poseren. Hun lichamen spreken mij heel erg aan omdat ze puur zijn in schoonheid en gebreken, elke persoon is uniek. Ik heb ze gefotografeerd in poses die ze zelf mochten kiezen. De foto waar ik de beste emotie bij voel, kies ik uit voor de eerste opzet. Rondom het model schilder ik vormen en figuren die ontstaan uit mijn gevoel en gedachten tijdens het schilderen, dat roept weer reacties op. Samen wordt dat een nieuw kunstwerk.”

Werk je ook in opdracht?
“Ik creëer het liefst vrije werken maar schilder soms ook op verzoek om sociaal niet in een isolement te geraken. Van de verkoop van opdrachten kan ik materiaal kopen om nieuw werk te maken. Alle doeken die ik heb geschilderd zijn te koop. Olda helpt mij met de verkoop en het regelen van afspraken voor exposities en dergelijke. Uit onze samenwerking is een concept gegroeid om binnenkort in oude monumentale of leegstaande ruimtes voor enkele paar dagen een soort van pop-up moment te creëren. De volgende staat gepland op 26 en 27 december in garage Kersten Oudedijk 96 Odiliapeel. Of het door mag gaan hangt af van de coronamaatregelen.”

Meer info: www.pro-mirari-art.com.

CV Frans
Frans is in 1956 geboren in Odiliapeel in een groot katholiek gezin van twaalf kinderen. Vijf jongens en zeven meisjes. Twee jongens zijn overleden en een jongen was gehandicapt. Zijn vader was fabrieksarbeider en muzikant. Hij trouwde in 1973 en ging in Uden wonen. Na een aantal jaren kochten hij en zijn vrouw een huis in Odiliapeel. Na 36 jaar strandde het huwelijk. Met onze drie kinderen en vijf kleinkinderen heeft hij nog steeds goed contact. Op dit moment heeft Frans 7 jaar een latrelatie met Olda Couweberg.

Afbeelding
Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant