40 jaar Kunsthandel Brabant: ‘gewoon’ een hobby

UDEN | Kunsthandel Brabant in Uden bestaat veertig jaar. Op 23 oktober 1980 begonnen Mari van den Bogaard en Loes Boetier en nu, 40 jaar later en op pensioensleeftijd, kan Mari er nog steeds niet genoeg van krijgen. Over de jaren is hij wel wat minder gaan werken en hebben er een aantal verhuizingen plaatsgevonden, maar Mari gaat door zolang hij er plezier in heeft. “Het is leuk, de sfeer is goed en kunst is altijd mooi. Het is gewoon een hobby van mij.”

door Moniek Jaspers

Bij Kunsthandel Brabant zijn niet alleen kunstwerken te koop, Mari is zelf ook erg creatief in zijn lijstenmakerij. Hij maakt prachtige lijsten van verschillende kleuren en modellen; met graveringen, van reptielenhuid of een handgestoken lijst. Daarbij geeft hij de lijsten het liefst een oudere, meer klassieke look. Lijsten maken is een ambacht op zich. Mari: “Het zijn vooral kunstenaars die lijsten op maakt gemaakt willen hebben, maar het kan ook voor particulieren.”

Van 1980 tot nu
In 1980 was Kunsthandel Brabant gevestigd aan de Zuiderpassage. Daar was Loes druk mee, terwijl Mari thuis zijn lijstenmakerij had. Vijf jaar later kwamen de twee bij elkaar aan de Kerkstraat, waar tegenwoordig het Grieks Ouzeri Restaurant De Sirenes zit. Sinds 2014 zijn de kunsthandel en lijstenmakerij gevestigd aan de Kornetstraat, waar Mari ook woont. Hier is het kleinschaliger dan voorheen. “Loes valt waar nodig nog eens in en ik werk vier halve dagen in de week”, zegt Mari. “Dat is erg leuk. Het voelt eigenlijk als een verlengstuk van de huiskamer. Er is altijd wel aanloop en er hangt een gezellig sfeertje. Ik heb totaal geen haast. De sociale contacten zijn het belangrijkst voor me en ik heb dan ook een goede band met mijn klanten. Sommige komen hier al veertig jaar en zijn vrienden geworden. Ook hun kinderen komen regelmatig langs.” Mari en Loes hebben veertig jaar aan herinneringen en verhalen, maar eentje springt er toch wel echt bovenuit voor beide. “De eerste zes jaar dat we in de Kerkstraat zaten, organiseerden wij elke maand een tentoonstelling”, vertelt Loes. “Eén keer hadden we de hele tentoonstelling van antieke Japanse prenten in één keer verkocht aan één klant. Dat gebeurt nooit.” Een trotse Mari voegt toe: “Vervolgens hadden we de tentoonstelling nog een keer aangevuld en kocht dezelfde particulier nog een keer de helft! Zoiets vergeet je nooit.”

Waardering
Naast de vele sociale contacten en de creativiteit die Mari in het maken van de lijsten kan stoppen, vindt hij ook de wederzijdse waardering een mooi aspect van zijn werk. Zo krijgt hij wel eens een cadeautje als bedankje. “Onlangs kwam een klant nog een boek van een tentoonstelling brengen, omdat hij dacht dat ik het interessant zou vinden. Dat is een mooie waardering voor mijn werk.” Mari zal ook altijd eerlijk zijn tegen zijn klanten, wat gewaardeerd wordt. “Ik ben uiteraard bereid om een lijst te maken zoals een klant het wil, maar ik geef wel altijd aan hoe ik het zou doen; wat het beste is voor het kunstwerk. Eén keer geloofde een klant mij niet. Hij is vervolgens naar Parijs gegaan om het te checken en toen bleek dat ik gelijk had. Hij waardeerde mijn eerlijkheid enorm en hij is nu al jaren klant bij mij. Zo bouw je een vertrouwensband met iemand op.” Mari en Loes hebben dan ook veel dank voor hun (vaste) klantenkring. “Het is een kwestie van gunnen, over en weer, en je moet vooral jezelf blijven. Ik zeg altijd: je krijgt de klanten die je verdient”, aldus Mari.

Mooie herinneringen
Van corona hebben ze bij Kunsthandel Brabant niet veel last (gehad). In het begin heeft Mari het juist wat drukker gehad met inlijstingen. Enkel bij het vieren van het 40-jarige jubileum waren er beperkingen. Maar, dat vonden Mari en Loes niet erg. Mari: “Twee weken voor de dag kwam ik toevallig een uitnodiging van veertig jaar geleden tegen, waar ik de datum van 23 oktober 1980 op zag staan. We wilden het eigenlijk niet vieren, maar de kinderen vonden veertig jaar toch wel heel wat. Daarom zouden we met de familie bij De Sirenes gaan eten, omdat we daar vroeger gevestigd waren. De nieuwe maatregelen lieten dat echter niet toe. Dan maar eten laten bezorgen.” Hun kinderen lieten het daar echter niet bij en maakten er toch nog wat bijzonders van. Op vrijdag werden er plotseling ballonnen geleverd en ze hadden allemaal speeches voorbereid. Loes: “De kinderen zijn ook met de kunsthandel opgegroeid en zij hebben veel mooie herinneringen met ons gedeeld. Voor ons is het werk heel normaal maar het heeft toch indruk op de kinderen gemaakt. Hun beleving ervan is anders dan dat van ons en dat was heel bijzonder om te horen. Het deed heel wat.” En de toekomst? “Oh, ik blijf hier nog wel een tijdje doorhobbelen hoor”, sluit Mari lachend af.