‘Meer dan woorden’

UDEN | Onze redactie ontving onderstaande brief. Plaatsing betekent niet dat de redactie het eens is met de inhoud.

“Het blijft jammer dat er eerst doden moeten vallen, zoals George Floyd voordat de mensen over de hele wereld zich weer massaal tegen discriminatie uitspreken. Discriminatie is zo oud als de mensheid, maar het woord discriminatie is pas in de 30e jaren van de vorige eeuw voor het eerst gebruikt en wettelijk vastgelegd. Tot meer gelijkheid heeft de wet niet echt geleid. Want we kunnen discriminerende en racistische woorden, opmerkingen en handelingen wel wettelijk aanpassen, maar dat wil niet zeggen dat het discrimineren ook verdwijnt uit de manier van denken.

Zo heeft 56 procent van de werknemers nog steeds te maken met discriminerende opmerkingen en grappen. Inmiddels zijn er wel steeds meer museums die de benaming van discriminerende schilderijen aanpassen. Zo kreeg het schilderij met de naam ‘Negerinnetje’ de naam ‘Jonge vrouw met waaier’. Oké, het zijn slechts woorden, maar daar gaat een hele wereld achter schuil.

Herman van Veen heeft de betekenis van discriminatie ooit eens goed verwoord en zei: “Wit is een ander zwart en zwart is een ander wit, het is niet anders, maar eigenlijk gelijk.” Frank Boeijen zong in 1985 ook al: “Denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleuren van je hart.” Ook André van Duin heeft er in 1976 een lied over geschreven, met de titel ‘Belt u maar’. Wanneer je de tekst discriminerend vond, als André de tekst begon te zingen, kon je bellen dan paste Andre de tekst aan. Het lied begint met: ‘2 Chinezen liepen samen door…’ Meteen wordt er gebeld en iemand aan de andere kant van de lijn zegt: “Is dat nou nodig om er steeds maar weer Chinezen bij te halen, waarom nou juist Chinezen, je kunt toch ook over andere groeperingen zingen?” Waarna Andre de tekst direct aanpast door in plaats van Chinezen, over twee Belgen te gaan zingen. Direct wordt er gebeld met de opmerking: “Je gaat toch niet weer over de Belgen zingen die worden al genoeg gediscrimineerd door al die Belgenmoppenmoppen.”

Op het laatst gaat het lied nergens meer over.”

Jules Faber, Uden