Afbeelding
VERHAAL

‘Pretpark Eindhoven’

Human Interest 651 keer gelezen

We zijn begonnen met een verhalenreeks op Kliknieuws, geschreven door Annemarie van Boekel.

“De omzet bij het grootste Zweedse pretpark zal niet veel dalen. Hoe druk het elke keer is is onbegrijpelijk. Natuurlijk nemen ze de maatregelen in acht. Mondkapjes aantal bezoekers per m2. De coronagetallen stijgen de pan uit. De Zweedse ballen daarentegen blijven in de pan. Eten doe je thuis nu! Het ‘pretpark’ de Billy ’s zijn niet aan te slepen. Na een hele route gelopen te hebben wel overwogen een keuze gemaakt. De kast besteld. De bestelling loopt al vanaf het moment dat je betaald hebt. Op naar de afhaal. De Mac Drive is er niets bij. Op en af rijden de auto’s het terrein op.

Zie je het voor je? Twee vrouwen, de pakketten te groot voor de auto en daarbij ook te zwaar, er is geen beweging in te krijgen. Alle krachten worden verzameld, ja er gebeurt iets. De stoelen nog platter gelegd. Kopsteunen gedemonteerd. Yes, 80 procent zit in de auto. Dat laatste stukje. Die 20 procent volle kracht wordt op het pakket losgelaten een duw een kreun… ja gelukt, en het verwarmingsrooster naar de mallemoer. Het lachen vergaat je langzaam. 45 minuten verder. Een man kon het niet aanzien. Maar zijn hulp kwam te laat. Wie ons allemaal heeft staan uitlachen of aanschouwen: wij hebben het niet gezien. Alle concentratie op het pakket en de auto. We kunnen naar huis. Ineens: “Ja hey, waar moet ik nou zitten?” Dochterlief begint te lachen. Er is geen hoekje over in de auto. “Maar de kast zit erin”, zeggen we in koor. Lachend wordt haar vriend gebeld.

Maar intussen waren er nieuwe slachtoffers. Niet alleen wij hebben staan klungelen. We zien bij een man en zoon, dochter en moeder. Hetzelfde ritueel voorbijkomen. Ik stap uit: “Kan ik misschien helpen?”, vraag ik aan de vrouw en dochter. Ze lachen. “Nee hoor het lukt aardig.” Bij hen zie ik de kopsteun bijna afbreken. Ook zij beginnen te lachen. “Ojee!”, roept de moeder. Alle draaiingen worden gemaakt en uitgeprobeerd. Yes, gelukt. Trots stappen ze in de auto. Ons uitzwaaiend willen ze weg rijden. Net op tijd zien ze hun kar met nog een pakketje daarop liggen. Een mooi tafereel. Ik kan me nu beter voorstellen hoe wij eruit hebben gezien met het laden. Maar het lachen zette zich voort. “Wow wat een vette bak”, roept dochterlief. Ik kijk. Ja inderdaad, een dikke vette Porsche en pallet vol met hele grote pakketten. Een blinde kan nog zien dat dit nooit gaat passen… Dit is pas leedvermaak… Paniek… het is hem aan te zien. Wat stom, ik zie hem denken met zijn handen in het haar, maar die staan er niet veel op. Een slapstick is er niets bij. Pakketje in de auto uit de auto. Links draaien rechts draaien. Volgende poging. En zo ging het even door. Al het verpakkingsmateriaal werd verwijderd, helaas. We zien hem bellen. Lachwekkend en hilarisch hoeveel en hoe er gepropt en gekocht wordt. Hier zou ik nou best een gehele dag muis willen zijn.”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant