Louis voelt zich veilig en beschermd. (foto: Wim Roefs)
Louis voelt zich veilig en beschermd. (foto: Wim Roefs) Foto: Wim Roefs

‘Er is in Het Retraitehuis rust bewaard, dat voelt goed’

Human Interest 1.617 keer gelezen

UDEN | Pastoor Louis de Bonth (84) woont sinds het voorjaar van 2020 in Het Retraitehuis in Uden. Decennialang was hij pastoor in Uden en in die hoedanigheid kent hij Het Retraitehuis goed. In de afgelopen zeven jaar kwam hij op vrijdagen de mis lezen en at hij mee in het restaurant. Eén keer per maand verzorgde hij de zondagsdienst. Toen hij zelf ernstig ziek werd, verhuisde hij naar Het Retraitehuis; midden in de coronatijd. 

door Marianne Peters

“Door diabetes en een chemokuur vanwege prostaatkanker, was ik erg ziek geworden. Zo erg zelfs dat ik in coma raakte. Ik kon niet meer alleen blijven in mijn huis en moest opgenomen worden in een zorgcentrum. Mijn familie wist dat ik erg graag naar Het Retraitehuis wilde. Ik ken het huis goed en vind dat hier een hele fijne, min of meer religieuze, sfeer hangt. Ik werd ziek in de periode waarin – vanwege de corona-uitbraak – de verpleeghuizen waren gesloten. In Het Retraitehuis was helaas geen opname mogelijk, omdat het vol zat. Dat betekende dat mijn familie op zoek moest naar een plek elders. Op de dag dat ik naar een ander zorgcentrum zou verhuizen, kwam er toch een kamer vrij in Het Retraitehuis. Een potentiële nieuwe kandidaat had de kamer afgewezen, omdat hij of zij vanwege de coronabesmettingen niet in een verpleeghuis durfde te gaan wonen. Ik heb hier helemaal geen weet van gehad. Alles is voor mij geregeld. Omdat het huis voor de buitenwereld was gesloten, mochten mijn familie en mijn vaste steun en toeverlaat Petra de Bont niet naar binnen. Zij konden mij niet begeleiden naar mijn nieuwe woonplek en niet zien waar ik terecht zou komen. Zij moesten alles uit handen geven, inclusief de zorg die zij tot dan zo goed op zich hadden genomen. Ik ben hier letterlijk bij de voordeur afgegeven, met al mijn huisraad erbij. De medewerkers van Laverhof hebben mijn spullen opgepakt en mijn kamer ingericht. Dat heeft op veel mensen indruk gemaakt.”

De wereld ging weer open
“Twee weken lang ben ik doodziek geweest en dachten de zorgmedewerkers dat ik zou gaan hemelen. Maar dat gebeurde niet. Mijn ziektebeeld had niets met corona te maken, maar toch werd ik in quarantaine verpleegd, omdat ik van buitenaf was gekomen. Dat is achteraf erg vreemd om te horen. Op het moment dat de huizen weer open mochten voor mondjesmaat bezoek van buitenaf, ging ook mijn wereld weer open. Ik knapte op en herstelde. Het was een vreemde periode. Alleen Petra mocht op bezoek komen en in huis golden strenge coronamaatregelen. Die zijn er nog steeds. Daar is iedereen inmiddels aan gewend. Ze zijn hier streng in het handhaven van de regels. Dat is goed. Heel goed. Wanneer het in de toekomst nodig is dat de regels nog meer worden aangescherpt, dan zal dit hier goed nageleefd worden. Vooral het afstand houden is belangrijk. Binnenkort is het nieuwe restaurant klaar. Daar kunnen we ons goed aan de anderhalve meterregel houden en toch contact hebben. Dat is een mooie toevoeging in deze tijd.”

Grote impact
“Er zijn hier mensen ernstig ziek geweest en er zijn mensen overleden. Corona heeft een grote impact gehad. Dat is triest. Ik kan mij zo voorstellen hoe dit families, maar ook de medewerkers, diep geraakt heeft. Toch heeft dit in huis niet tot een negatieve sfeer geleid. Wij, als bewoners, hebben er eigenlijk niet zoveel van gemerkt. Ook hebben we er onderling niet veel over gesproken. Er is hier in huis rust bewaard. De verzorgenden stralen positiviteit uit. Ondanks alle coronaperikelen kan er hier gelachen worden. Dat is belangrijk. Je moet blijven lachen in het leven.”

Sfeer van veiligheid
“Laverhof heeft hier in huis een sfeer van veiligheid gecreëerd; dat is heel knap en prettig. Het heeft ervoor gezorgd dat ik me erbij neer heb kunnen leggen dat ik niet meer zelfstandig in mijn oude huis kan wonen. Ik heb leren accepteren dat ik nu hier thuis hoor en dat het hier veilig en goed is. Ik heb leren loslaten. Ik heb in het verleden vaak tegen anderen gezegd dat loslaten erg belangrijk is voor een mens. Daar heb ik nu zelf ook naar geluisterd. Het is moeilijk, maar het levert je veel op. Het maakt je van een piekeraar tot een positief mens. Zeker in deze onzekere coronatijd is dat belangrijk. Een tijdje terug kreeg ik van een vriend een scheurkalender. Op de eerste pagina stond de spreuk: ‘Loslaten wordt mijn nieuwe houvast’. Nou, precies dat bedoel ik.”

Uitstekende verstandhoudingen
“Ondanks dat het virus in Nederland weer harder om zich heen grijpt, blijft de sfeer hier goed. De medewerkers zijn onder elkaar erg collegiaal. Ze vallen voor elkaar in en komen voor elkaar op. Een sterk team kan veel aan. Iedereen is betrokken bij de bewoners, dat doet me goed. Wanneer medewerkers op vakantie gaan, komen ze mij gedag zeggen. En wanneer ze terugkomen, komen ze vertellen hoe het geweest is. Dat is geweldig. Het zegt iets over de uitstekende verstandhoudingen hier in huis. Iedereen is professioneel. Men laat niks blijken van eventuele zorgen omtrent corona. Er is geen paniek en geen stress. Ook niet nu we zeker weten dat we in de tweede coronagolf zitten. Die werkhouding doet wonderen. Oudere mensen zijn niet altijd weerbaar, alle goede zorg ten spijt. Je moet ouderen afschermen van zorgen en hen gelukkig laten zijn op de kleine marge waarop zij leven. Neem de verantwoordelijkheid van hen over. Laat anderen zorgdragen. En dat gebeurt hier ook. De medewerkers ontzorgen ons uitstekend. Dat voelt erg goed. Wat de toekomst brengt, weet niemand. Dat het coronavirus slecht beheersbaar is, is duidelijk; het is een vreselijke pandemie. Waar het schip gaat stranden weten wij niet. Ik weet wel dat ik mij hier veilig en beschermd voel. Ik zit nergens over in. Ik heb dat daadwerkelijk kunnen loslaten. Met een gerust hart. Dat wens ik anderen ook toe.”

Louis' nieuwe thuis: Het Retraitehuis. (foto: Henk Lunenburg)
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant