Henri van Maasakkers stopt als fysio/manueel therapeut

UDEN | Henri van Maasakkers is de pensioengerechtigde leeftijd allang voorbij, maar nu is het tijd geworden om na 49 jaar een punt te zetten achter zijn werk als fysio/manueel therapeut. Woensdag 30 juni is zijn allerlaatste werkdag. Hij is dankbaar en vindt het een voorrecht, dat hij zijn vak zo lang in goede gezondheid heeft mogen uitoefenen, mede door de ruimte die hij kreeg van het thuisfront.

door Ankh van Burk

De reden om na zijn 65e levensjaar nog door te gaan was zijn passie voor het vak. Henri: “In de loop der jaren leer je anders naar de patiënt te kijken. In het begin zie je alleen de klacht waar je je boekenwijsheid op toepast. Gaandeweg kijk je breder naar de mens en zie je ook de psychische kant van de klacht. Mensen met een hulpvraag manifesteren zich anders dan mensen zonder klacht. Vraag daarbij is of de pijn de mens beheerst of dat de mens de pijn beheerst. Luisteren werd een belangrijk handvat.” Henri vervolgt: “De patiënt moet leren dat pijn niet hetzelfde is als beschadiging. Pijn is reëel, maar de patiënt moet blijven bewegen en de pijn de baas worden, zeker in geval van rugpijn.” Luisteren werd zijn belangrijkste handvat. Zijn voldoening lag in het maximaal eruit halen wat erin zit, de patiënt weer in beweging krijgen en van de pijn verlossen.

Leermeester
Henri heeft altijd op het standpunt gestaan zich te omringen met mensen die meer weten om daar zelf beter van te worden. Zijn eerste leermeester was Joep Essink, de oprichter van de eerste fysiopraktijk in Uden met wie hij een twee-eenheid vormde. Ook heeft hij veel geleerd op het gebied van onderzoek doen van de patiënt van wijlen dokter Hoevenaars en daarna van Joan van den Heuvel. “Het vak heeft zich immens ontwikkeld en dat betekende ook, dat je je voortdurend moest bijscholen. Ook heb ik allerlei samenwerkingsverbanden geïnitieerd, want twee weten meer dan een”, aldus Henri.

Afbouwen
De laatste jaren is Henri geleidelijk aan gaan afbouwen en ging van vijf naar uiteindelijk twee werkdagen per week. Hij verlaat straks met een gerust hart de praktijk, want alles is goed en in harmonie met Fysiopark geregeld. Zo was de directie al overgenomen door een driemanschap. Ook staan er twee goede opvolgers klaar om zijn praktijk over te nemen. “Prima om nu te stoppen, nu ik fysiek nog optimaal ben en zuinig wil zijn op de restcapaciteit.”

Loslaten
Henri is niet bang om in een zwart gat te vallen: “Eerst ga ik maar eens het proces van loslaten door en dan zie ik wel wat er op mijn pad komt. Er komt nu meer tijd voor mijn familie en ik heb een hond aangeschaft, die ik aan het opvoeden ben en die mij uit moet laten!” Henri zal zeker de contacten met zijn patiënten gaan missen, alsmede het contact met zijn secretaresse, Dian van Bakel, met wie hij 47 jaar heeft samengewerkt. Tot slot wil Henri iedereen bedanken voor het in hem gestelde vertrouwen.