‘Wij willen het Udense gezicht terug’
Kunst en cultuur 121 keer gelezen UDEN - Mik keert na de zomer niet terug in Uden. De Udense cultuurdocenten nemen ‘met zijn allen’ het heft in handen om een nieuwe ‘platte organisatie’ op te zetten mét een lokale uitstraling. “Want het Udense gezicht is verloren gegaan in de grote organisatie die Mik geworden is.”[image=201797]
Ze werken nu nog voor Mik, maar het plan waarmee Mik na de zomer het cultuuronderwijs in Uden vorm wil geven, wijzen de dertig docenten ‘zonder tegengeluid’ af, vertelt René van de Laar. “De door Mik voorgestelde nieuwe organisatie is een facilitaire organisatie met daar omheen een schil van mensen die ze van buiten aantrekken.”
Een verkeerde insteek, stelt Renske de Leuw: “De kern waar de organisatie om draait, is wat de docent met de leerling doet. Dát is de inhoud. De schil is het eerste wat verdort. Die is er om de kern te behouden. Als de schil verdort, wat blijft er dan nog over? Dat wat wij doen met de leerlingen, dát is de kern.”
Wortels
Er is meer, vertelt Nelleke Hoppenbrouwers. “We waren lokaal geworteld, maar hebben te weinig water gehad. We zijn een beetje uit beeld verdwenen. Veel dingen liepen via Schijndel, maar als kinderen bij mij op les willen, wil ik dat meteen hier bespreken.”
Renske knikt: “Er zijn goede redenen geweest om regionaal samen te werken, maar wat ik proef, is dat de Udenaar zich wil identificeren met wat er lokaal cultureel gebeurt en het gevoel is dat dat verloren is gegaan. Wij willen het lokale gezicht terug. Het moet gewoon weer van de Udenaren worden, misschien iets breder, Uden en omgeving, maar niet 50 kilometer verderop.”
Hoe de nieuwe organisatie er uit moet zien, is nog niet helemaal helder, vertelt René. “Maar wel zo plat mogelijk! Mik is te groot geworden met teveel lagen er bovenop. Dat gaat sluipenderwijs.”
Teveel geld gaat volgens de docenten op aan die lagen. “De subsidie is zo bedoeld dat de Udenaar zich kan ontplooien op het culturele vlak. Heb je daar veel overhead voor nodig? Wij denken van niet. Er is altijd iets nodig aan ondersteuning, maar je kunt met docenten onderling ook veel, zoals werkgroepen waarin beeldend, theater dans en muziek samenwerken, maar omdat het nu allemaal via Schijndel loopt, is de coördinatie erg moeilijk.”
[image=278066]
Modder gooien
Opmerkelijk is het wel dat huidige werknemers van MIK zich uitspreken over een toekomst zonder Mik. “We willen geen modder gooien”, vertelt Renske. “Er zijn ook veel goede dingen gebeurd, maar de situatie is gewoon zo dat Mik per 1 juli failliet is en we moeten kijken naar de toekomst.” Wat huisvesting betreft, hoeven de docenten zich geen zorgen te maken. “Het gebouw is van de gemeente, dat is positief en de gemeente wil graag meewerken”, weet Renske.
Maar waarom neemt een leerling niet gewoon privéles?René schudt zijn hoofd: “De meerwaarde van het instituut is dat we dingen samen kunnen doen, bijvoorbeeld uitvoeringen met dans en muziek waarbij de afdeling beeldend voor het decor zorgt. Dat is unieke ten opzichte van het privé circuit.” Bovendien is er de gemeentelijke subsidie, weet Renske: “Daarvoor moet je een controleerbare organisatie zijn die niet te groot is, want dat subsidiegeld moet besteed worden aan de inhoud.”
[image=302279]
‘Linkse hobby’
De behoefte aan lessen in cultuur is niet minder geworden, menen de docenten. “Maar is wel een bepaald sentiment ontstaan in Nederland”, vindt Renske. “In Den Haag heeft iemand iets geroepen over cultuur en dat heeft zich als een olievlek verspreid. In één keer is het hip geworden om tegen die cultuur aan te schoppen en het een ‘linkse hobby’ te noemen. Wat is dan een rechtse hobby? Dat heeft iets losgemaakt in de hoofden van mensen dat ik eng vind. Cultuur wordt ook bestempeld als duur, maar je koopt iets voor de rest van je leven, wat niemand ooit meer van je af kan nemen. Als je straks op je sterfbed ligt, waar denk je dan aan terug? Aan het geld dat je verdiend hebt of aan alle mooie dingen die je gemaakt hebt of meegemaakt hebt, of waar je bij hebt mogen zijn. Een telefoon is veel duurder dan die les of cursus die je volgt. Die telefoon doet het over twee jaar niet meer! Er zijn allerlei problemen in de wereld en soms zie je een oplossing die uit onverwachte hoek komt. Als je creatief bent, leer je met een andere blik naar iets te kijken. In het bedrijfsleven, overal, heb je dat gewoon nodig. Dat maakt een samenleving prettiger. Volgens mij vinden mensen het fijner te leven in een stad of dorp waar dingen gebeuren die ze samen kunnen dragen. Dat vergroot de leefbaarheid!”
