Ingezonden brief: ‘Feest op de vliegbasis’

UDEN | De redactie ontving onderstaande ingezonden brief. Plaatsing betekent niet dat de redactie het eens is met de inhoud.

“Dank aan Udens Weekblad voor de ruimte die werd ingeruimd voor de oprichtingsceremonie van bataljon ACC met de aankomst van de F35 straaljagers op vliegbasis Volkel. Er werd terecht verslag gedaan van zowel het gebeuren óp de basis alsook van wat zich tegelijkertijd aan de poort voltrok.

Binnen de hekken waren vele genodigden en het orkest Koninklijke Luchtmacht zorgde voor een feestelijke muzikale omlijsting. Na de aankomst van de F-35’s die de oprichting van het bataljon bekrachtigden, waren er toespraken. Hierbij viel op dat met name de woorden van Luitenant-Generaal Luyt overliepen van superlatieven: droom, vergezicht, horizon, trots, kippenvel en mijlpalen. Er zou zelfs sprake zijn van het betreden van ‘een heel nieuw tijdperk’.

Ondertussen stonden aan de poort 27 personen die een heel wat stemmiger bijeenkomst hielden. Zij hadden dan ook een andere boodschap dan die er binnen de poort over de genodigden werd uitgestort. Zij betoogden dat gevechtsvliegtuigen geen echte vrede maken en dat ook kernwapens hieraan geen bijdrage zijn. Er was bovendien een oproep dat er gekeken moet worden naar de werkelijk drijvende krachten achter oorlog en conflict. Deze moeten niet primair gezocht moeten worden bij veiligheid maar bij economische belangen. De miljarden die naar de oorlogsindustrie gaan kunnen dan ook beter ingezet worden ter bescherming van onze planeet én van de groeiende groep zwakkeren in onze samenleving.

In de zeventiger en tachtiger jaren ben ik ook zelf veelvuldig betrokken geweest bij maatschappelijke acties die oorlog en geweld, onrecht en vervuiling aan de kaak stelden. Hoewel soms geprezen, zijn wij als actievoerders in die tijd ook regelmatig bekritiseerd en zelfs weggehoond. Ik ben er echter van overtuigd dat onze inzet invloed heeft gehad. Maar ik ben ook realist genoeg om te zeggen dat we toch op heel wat meer gehoopt hadden dan de onverzoenlijke toestanden die we nu om ons heen zien. Er waren ook toen blijkbaar nog heel andere krachten aan het werk dan die binnen ons bereik lagen.

We zijn nu een kleine vijftig jaar verder. Er is in die jaren enorm veel geld en intellectueel kapitaal besteedt aan de ontwikkeling van steeds verfijnder en tegelijk grotesker wapensystemen. Bovendien heeft de wereldwijde economie zulke monstrueuze vormen aangenomen dat de milieubelasting een serieuze bedreiging voor het leven op aarde begint te vormen. En er is toenemend schrijnend onrecht waar het water, voeding, veiligheid en mensenrechten voor miljoenen mensen betreft.

Je zou terugkijkend toch tot de conclusie moeten komen dat in de voorbije tientallen jaren de situatie in de wereld een allesbehalve rooskleurige indruk wekt en er zeker niet beter op is geworden.

Tegen heel deze achtergrond zou het dan ook beter zijn geweest als bij het de oprichting van het bataljon en het onthaal van de F-35 toestellen alle genodigden, inclusief het orkest met alléén omfloerste trom, aan de poort hadden gestaan. Dan had iedereen aan iedereen vredespalmen kunnen uitreiken, óók aan de weigerachtige op wacht staande militairen. En hadden men samen liederen over de gedroomde vrede kunnen zingen en een vergezicht kunnen schilderen over een tijdperk van verdraagzaamheid. En dat ieder daar samen aan willen werken met alles wat aan goeds in mensen is.

Ik weet trouwens heel goed wat Poetin doet en dat je zo iemand niet zomaar zijn gang kunnen laten gaan. Ik weet ook van andere plekken op onze wereld waar het niet pluis is en dat daar existentieel gevaar van uit gaat. En dat er bovendien vele geopolitieke conflicten zijn. Daarom zullen allen die de wereld werkelijk ter harte gaat helaas nog moeten gedogen dat het vele onrecht vooralsnog op de oude voet beteugeld zal worden.

Maar in plaats van op de vliegbasis met groot ceremonieel een nieuw bataljon op te richten en oorlogstuig te verwelkomen, zou ik bovenal willen pleiten voor bezinning op de weg die de mensheid gaat. Bij gewone mensen zoals u en ik, lezers van deze krant en vele anderen. Een bezinning op nieuwe mentaliteit, andere visie, moed voor opbouwende politiek en werkelijke stappen tot wereldwijde rechtvaardigheid en verzoening en op ieders verantwoordelijkheid daarbij. Ik vertrouw er nog steeds op dat de resultaten van zo’n bezinning de mentaliteit van het geheel der samenleving en mensheid gunstig zullen beïnvloeden.

Daarom geloof ik ook, dat de meest waardevolle ceremonie aan de poort van de vliegbasis plaatsvond. Zij, en alléén zij die daar stonden en hun ongetwijfeld vele zielsverwanten, zijn dragers van de hoop op een nieuwe, een betere toekomst!”

G.B.M. Wiggers, Uden