Ridderorde voor Veghelse zuster Jacobia
Column 98 keer gelezen Cabaretier Mark van de Veerdonk laat iedere week, op geheel eigen wijze, zijn licht schijnen op actuele onderwerpen uit de regio. De column is ook na te lezen in de vrijdageditie van het Udens Weekblad, Stadskrant Veghel, weekblad Regio Oss en in De MaasDriehoek.[image=83003]
Kerst 1977. Door een foutje bij een lijmfabriekje ergens in Oost Europa hadden wij, de familie van de Veerdonk in Heeswijk, de eerste homo-kerststal van West Europa in huis. Het was er eentje zonder Maria maar met twee Joseffen! De Roemeense verfkwasten waren kleurenblind geweest want de Oss was in de kleuren van de Ezel en andersom. Bovenop de kerststal stonden twee lilliputter-engeltjes, waarvan de kwaaie engel een vleugel miste en de goede engel maar een beetje dom op een zwaard stond te leunen.
Sinds deze week weet ik dat goede engeltjes wel wat beters te doen hebben dan als bliksemafweer op een stalletje te staan. In Veghel is er van de week zelfs eentje geridderd – handig dat zwaard had ze dus al – die een lijst van goede daden had waar alle Bekende Nederlanders in de Jumboreclame een puntje aan konden zuigen. En nog onbezoldigd ook! Zuster Jacobia, want zo heet deze moderne engel, zit in een slordige 35 besturen!? Ze is zelfs ergens overste van, ik neem aan van vliegbasis Volkel, want engelen zijn uitstekende vliegers, zo is bekend. (De vliegende non, was dat geen televisieserie?) Burgemeester Adema stak, zoals het hoort bij een engel, tijdens de uitreiking van de koninklijke onderscheiding, de loftrompet uit over zuster Jacobia: “Wij hebben het aan uw orde te danken dat we in Veghel een hbo-opleiding hebben”. En verder: “U bent bescheiden, sociaal betrokken en van onschatbare waarde.”
Jammer. Als dat de criteria zijn, dan zit het ridderschap er voor mij niet in. Sociaal betrokken ben ik niet. Zelfs als ik in mezelf praat, luister ik maar half. Ik ben gediagnosticeerd met een anti sociale gedrags disfunctie, en ik zit nou bij de Udense GGZ in een patiëntengroep die nooit bij mekaar komt. Daarnaast gun ik de medemens niet veel. Ik heb gisteren één kerstkaart verstuurd in de vorm van een kettingbrief, dus de mensen moeten hem maar doorsturen. Ik ben gekke Henkie niet! En tot slot ben ik ziekelijk jaloers. Als mijn vrouw een stok weggooit, is onze hond altijd de eerste die hem terugbrengt, om gek van te worden. Ik vraag me wel ’s af hoe lang het nog duurt voordat ze het woordje syndroom achter mijn achternaam zetten. Nee, “Ridder Veerdonk” zal het nooit worden. En bovenop een stal zul je me ook niet snel aantreffen. Wel binnen …naast die Oss.
Een weekend van onschatbare waarde gewenst door
