'Vuurpijlen zijn prachtige knutselhoutjes'
Opmerkelijk 40 keer gelezen UDEN - Op een rommelmarkt kocht hij voor een knaak een oosters huisje. ‘Wat moet je ermee?’, vroeg de verkoper. “Voor mijn kerststal”, zei hij en de verkoper keek verbaasd. “Voor bij mijn rijstveld te zetten.”[image=293400]
De kerststal van Gerard Balvers is ‘een beetje uit de hand gelopen’, zo geeft hij zelf ook wel toe. Maar hij vindt het nou eenmaal geweldig om er mee bezig te zijn, om te knutselen, om altijd rond te kijken of hij iets kan vinden. In het bos, op rommelmarkten, op straat na Oud en Nieuw. “Vuurpijlen zijn prachtige knutselhoutjes!”
Pannen voor de stal, maakte Gerard bijvoorbeeld van ijsstokjes. “Van een Magnum, met die twee ronde kantjes. Als ik die afzaag is het een mooi dakpannetje.” Hij lacht: “Ik heb boven nog een emmer vol staan, want iedereen bewaart nog steeds die houtjes ook al zit mijn dak er al lang op.”
De kerststal van Gerard is ook iets meer dan een stalletje met een os en een ezel. Hij bouwt heel de stad Betlehem in zijn achtertuin mét ook nog eens de weg er naar toe en de begint in het oosten. “Via China, door het bos, de woestijn en dan moeten ze een grote berg over.”
Die berg heeft Gerard al gebouwd. “Er ligt ook al sneeuw op. Ik dacht: die moet ik eerst afmaken, want als ik verder ga met bouwen, kan ik er niet meer bij.”
Water
De berg zelf bestaat uit tuinspullen én als bouwsteen, stevige kartonnen ‘boutendoosjes’, die collega’s van de waterleiding voor Gerard bewaren, want hij werkt als wateropnemer die graag met Kerstmis bezig is. Eerst in het huis, maar toen zijn waterval binnen ging lekken, stuurde zijn vrouw hem met zijn kerstgebeuren naar buiten. Niet dat de huiskamer onberoerd blijft. “Daar komt een tribune met 400 kerstmannen”, lacht Gerard. “Van de voordeur tot achter, helemaal kerst!”
Met zijn zoon groef hij zelfs een kelder om al de spullen kwijt te kunnen. “Sinds hij uit huis is, mag ik zijn slaapkamer als hobbykamer gebruiken en zit er avonden te knutselen.”
Details
Met een overkapping, een houten vloer en een kacheltje is het werkgebied nu de achtertuin geworden. De ruwbouw is een heel eind af, straks komen de details. ”Dat vinden mensen het mooiste”, weet Mieke. “Daar heeft hij ook het meeste werk mee.”
Gerard knikt: “Ik probeer nergens een kaal plekje te hebben en het moet ook allemaal kloppen. Op de berg komt bijvoorbeeld nog een paadje met touwen, waar ze zich aan omhoog moet trekken.” Nee, gaten mogen er in het verhaal niet zitten. “Een paar kinderen vroegen vorig jaar: ‘in het oosten, staan daar niet allemaal piramides?’ Ik zei: kom volgend jaar maar terug! Ik ben nu van kleine steentjes een piramide aan het bouwen. Daar ben ik weken mee bezig. Dat is hobby.”
Burgemeester
Jozef en Maria hebben een hele tocht voor de boeg, maar komt Gerard zelf niet in tijdnood, want 15 december komt de burgemeester langs om de stal te openen?
“Nee, ik ben er vroeg mee begonnen. Soms lukt het een dag niet en dan stop ik. Anders ga je maar door en door, word je boos, duw je iets kapot en moet je weer opnieuw beginnen. Dan kun je net zo goed zeggen: ik ga morgen wel verder.”
Genieten van de stal doet Gerard nu dus al, maar helemaal in de kersttijd als iedereen mag komen kijken en geniet van zijn creatie. “En als alle mensen weer weg zijn, ga ik een pijpje zitten roken en kan ik hier goed een paar uur zitten totdat mijn vrouw zegt: ‘komde nog binnen?’ Ja, efkes wachten, efkes kijken.”
[image=293399]
[image=293398]
