Udense Femke musicalster in Duitsland
Kunst en cultuur 160 keer gelezen UDEN – Haar stem heeft een Duits accentje gekregen, haar handen bewegen gracieus, haar ogen sprankelen en haar glimlach is betoverend. Femke Soetenga straalt van top tot teen, maar ze is dan ook een ster. Aïda, Dracula, Chess, Cats, Drei Musketiere en Evita, overal in Duitsland speelt ze hoofdrollen in musicals die in vaak in dezelfde periode draaien.[image=287021]
Hoe onthoud je al die rollen?
“Voor mij zijn het laatjes die ik open doe in een grote kast. Bepaalde rollen speel ik niet meer, en dat laatje zit dan dicht. Maar de theaters liggen wel ver uit elkaar. Ik woon in Hamburg, maar ben ook veel onderweg. Duitsland is erg groot!”
Waarom woon je in Hamburg?
“Tien jaar geleden kreeg ik daar een aanbieding voor Tanz der Vampire. Hamburg is een mooie stad met een Nederlands klimaat en een dorpsgevoel. Ik voel me daar thuis, al ben ik er nog geen twee maanden in een jaar.”
Je speelt nu Evita in Dresden. Is dat de kroon op je carrière?
“De rol die ik op dat moment speel of aan het repeteren ben, is voor mij dé rol, altijd. Al mijn liefde en passie die ik er in kan stoppen, stop ik er in. Maar in Evita kan ik álles kwijt. Ze is 15 als het begint en 33 als ze doodgaat. Als je het stuk achter elkaar gaat spelen, merk je: ‘wow, dit is wel heel veel’. Na zo’n avond heb ik alles wat ik aan emoties bezit, ook kunnen geven, maar leeg kun je mijn gevoel dan niet noemen. Het is juist een heel vol gevoel.”
Wat weet je van Evita?
“Het is een echte vrouw geweest, maar ze is wel een mythe en alle biografieën vertellen iets anders. ‘Ze heeft alleen aan zichzelf gedacht’, of ‘ze was zo’n goede vrouw’. Ik wilde zo veel mogelijk over haar verzamelen, net als nu bijvoorbeeld over de rol van pausin Johanna die er aan komt. Ik kan het musicalboek lezen en ‘okay, ik doe het zo’, maar ik wil een beeld hebben van de geschiedenis. Wat was er belangrijk in die tijd? Wat speelde er in Rome?”
Denk je daar op het podium nog aan?
“Nee, dat is in de repetitietijd. In de voorstelling heb ik al een weg vastgelegd en die beleef ik elke keer opnieuw: ‘hier voelde ze zich zo’, maar je kunt niet één ding spelen. Niet alleen verdrietig, alleen maar blij of alleen maar boos. Je moet ook de lagen die erachter zitten spelen. Ik speel niet alleen, ‘o, ik ben verliefd’, maar weet ook: het is de verliefdheid van een 15-jarig meisje, dat haar vader is verloren, dat altijd teleurgesteld is door alle mensen in haar leven. Dat zijn die verschillende lagen in het spel en daar heb ik die achtergrond voor nodig.”
Denk je nog weleens aan de Udense musical over het Prilleke?
“Ja, aan ‘Mannen, mannen, mannen!’ Het komt vaak terug in andere musicals dat vrouwen brullen: ‘oh mannen!’ en dan moet ik aan dat liedje denken.”
Wanneer kwam de musical jouw leven?
“Ik had zangles bij Liesbeth sinds ik 14 was en merkte meteen dat de liedjes waar ik mocht acteren en bewegen, dat dat wel mijn ding was.”
Zag je je eigen talent?
“Ik zong heel graag! Maar ik ben eerst communicatiewetenschappen gaan studeren omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was. Dat ik die keuze tóch maakte, is omdat het van binnen kwam. Ik wil dit zo graag! Maar er zijn geen opnames dus of het tóen al goed klonk? Ik vroeg het toevallig gister nog aan Jannie. Ze zei: ‘Ja, ik vind van wel, maar ik ben je moeder’.”
Waarom speel je niet in Nederland?
“Ik wilde graag mooie rollen spelen en had niet het idee dat ik dat hier kon. In Duitsland krijg je een rol omdat ze denken dat je het kunt. En in Nederland was het op dat moment zo dat je bekend moest zijn van tv om überhaupt een rol te krijgen. Hamburg kwam gewoon en ik mocht er mooie dingen blijven spelen, maar als ik hier een mooie rol mag spelen, kom ik ook hier naar toe.”
Is het niet eenzaam in die trein door Duitsland?
“Ik heb het gevoel dat ik erg rijk ben dat ik zo vaak op andere plekken ben en steeds weer nieuwe mensen leer kennen. Elke productie heb ik weer een klik met tenminste één persoon. Alleen reizen is niet leuk, maar die tijd kan ik goed gebruiken om te lezen en teksten voor te bereiden. Ik werk heel graag. Ik word daar heel blij van. Het gaat me ook niet om het succes, maar om het gevoel dat je in een rol alles kunt leggen wat je hebt. Zo’n gevoel, net als na sport, dat je zo voldaan kunt zijn en leeg tegelijk.”
Kun je overdag uitslapen?
“Soms, maar het is veel reizen, repeteren en ik geef ook les in Hamburg aan de Joop van den Ende Academy. Voor het eerst heb ik nu een soort van vrije zomer en bouw ik samen met mijn vader ons oude Volkswagenbusje uit de jaren ‘70 om. Nieuw interieur erin, opnieuw isoleren, lakken, aanschroeven, nieuwe meubels.”
Je bent 34. Hoe lang ga je nog door?
“Ik weet niet hoe het gaat. Ik weet wel dat ik heel gelukkig ben dat ik zoveel werk heb en dat het goed gaat. Ik weet niet of en wanneer dat ophoudt. Dan ga ik wel weer iets anders doen. Ik geef ook les, ik zit in de Bosch-navigatie bij Opel, er zijn gerelateerd aan dit beroep nog zoveel andere mogelijkheden.”
Je bent de stem van een navigatiesysteem?!“Bij mijn ouders zelfs in de auto! Folkert zei in het begin vaak: ‘je hebt al wéér de verkeerde weg gewezen!’ Ik weet niet of dat goed is voor mijn karma, want heel veel mensen zitten op mij te schelden.”
En huisje, boompje, beestje?
“Ooit, nooit, geen idee. Een relatie is best mogelijk. Het werkt, maar ik hoef daarvoor niet in een huisje te zitten en iedere dag bij hem te zijn.”
Evita werd maar 33.
“Daar heb ik wel aan gedacht: ik ben ouder dan Evita! En iets wat ik van haar in mezelf zo herken is dat je soms zó met je kop tegen de muur kunt rennen, maar dat je het zo vol passie doet, dat je denkt: ik zou het zo wéér doen. Je kunt teveel doen en jezelf kapot maken omdat je geen grenzen kent. Ik ben ook wel zo.”
Ben je nu op je top?
“Nee, dat zou stilstand betekenen. Van elke rol wil en kan ik weer wat leren. Zelf groeien, altijd nog een beetje meer.”
[youtube=zGYLegP1IA4]
[image=287022]
[image=287020]
