Veghel in hout weer van start
Column 32 keer gelezen Cabaretier Mark van de Veerdonk laat iedere week, op geheel eigen wijze, zijn licht schijnen op actuele onderwerpen uit de regio. De column is ook na te lezen in de vrijdageditie van het Udens Weekblad, Stadskrant Veghel, weekblad Regio Oss en in De MaasDriehoek.[image=58437]
Waar of niet waar? De Bermudadriehoek heette vroeger het Bermudavierkant, maar één hoek is op een gegeven moment spoorloos verdwenen. De Griekse God van Toerisme heet Herpes. En de naam van de zoon van Piet Paulusma is Storm.
Inderdaad, geen van deze feiten is waar. Al twijfel ik over die laatste. Ik ben namelijk net terug van drie weken bakken in Griekenland, en de terugweg in mijn Fiat Croma was zoals altijd een ware verzoeking … tot de laatste 1000 kilometer. Toen waaiden we ineens terug naar huis, met ons barrel in zijn vrij. En zo zie je maar, “ieder nadeel heb zijn voordeel”. Als je stemproblemen hebt, kun je altijd nog paardenfluisteraar worden. En beter een muisarm dan een apenstaartje. Nee, laten we een voorbeeld nemen aan die 780 kinderen die deze week meedoen aan de 29e editie van Veghel in Hout. Ondanks een ware hoos aan plensbuien, de drassige grond en de harde wind, konden die hun lol niet op. En zo hoort het ook. Het is vakantie, en dan laat je je niet uit het veld slaan!
Wij zaten dit jaar in een hotel op het Griekse eiland Xenos. Onze kamer was zo groot, bij de deur hingen verrekijkers, om vandaaruit ons bed te kunnen zien. En ook het linnengoed was gigantisch. Ik kreeg op de laatste dag mijn koffer nauwelijks nog dicht. Alles was trouwens groot in dat hotel. De ober moest op het terras bukken voor de chartervliegtuigen, en van het toetje tijdens het diner had ons buurtschap Slabroek een week kunnen eten. De afstand tafel – buffet was trouwens navenant. Wilde je wat gaan halen, dan moest je brood meenemen voor onderweg. Op de dag dat een fikse wandeling naar het pittoreske stadje Gamma gepland stond, had mijn vrouw al blaren voordat ze er aan wilde beginnen. En oh ja, de muggen leken wel aliens. Toen ik er eentje probeerde dood te trappen, kon ik mijn schoenen meteen weggooien. Maar denk je dat we ons door dat soort kleine minpuntjes lieten kisten. Nee, we hebben enorm genoten. En volgend jaar gaan we terug. Met een groter koffer en nieuwe schoenen.
Tot slot, een gewetensvraag: hoe lang duurt het nog tot die Veghelse kinderen door hebben dat het timmerdorp waar ze ieder jaar naar toe worden gestuurd in wezen gewoon de milieustraat is?
Een fijn laatste vakantieweekend gewenst door
